Σημαδιακά live πριν από το Rock in Athens. Γιατί επελέγη το τελευταίο ως χρονοδιακόπτης; Επειδή αποτέλεσε τομή, όχι μόνο ως major festival (το πρώτο), αλλά ως γεγονός για την όχι-και-τόσο «μικρή μας Πόλη», παραφράζοντας τον Δημήτρη Χατζή. Επειδή μετά από αυτό πολλαπλασιάστηκαν οι μετακλήσεις ονομάτων από το εξωτερικό. Επειδή χρειάστηκε να προϋπάρξει το Rock In Athens για να υπάρξει το «Ρόδον». Πριν από αυτό, παραφράζοντας τον Weller, life was going undeground.
Dr. Feelgood (Σπόρτινγκ, 28 Μαρτίου 1981)
Από το καταιγιστικό opening με το "Talking About You" του Chuck Berry ως το εκτροχιαστικό φινάλε με το "Checking Up on My Baby" του Sonny Boy Williamson ΙΙ, με ενδιάμεση στάση στη "Roxette’, αναδύει ένταση, ιδρώτα και αλκοόλ. Pure rock ‘n’ roll.
Δημήτρης Πουλικάκος (Crazy Love στου Ζωγράφου, 10 Ιουνίου 1979)
Ξεραλύγκιασμα να θέλεις να πιάσεις τη φωνή του, που σπάει και σβήνει τον Paul Anka. Χοροπόδημα σε τετράδα (“Little Queenie”, “Till The End Of The Day”, “Purple Haze”, “Wooly Bully”). Χρόνια αργότερα, κάπου στη Νεάπολη, στα Εξάρχεια, όταν τον ρώτησα πώς στο διάολο τα κατάφερε, μου απάντησε: «Είναι απλό σαν το ίδιο το rock ‘n’ roll. Πιο δύσκολο από το να παίζεις Beefheart».
Police ( Σπόρτιγκ, 30 Μαρτίου 1980)
Δεν αγάπησα ποτέ την –πλαδαρή- white reggae των Police, ούτε ποτέ συμπάθησα τον Sting (αν και είναι μάστορας από τους λίγους λευκούς στο μπάσο). Όμως, είπαμε: τότε πήγαινες αν σε έπαιρνε, no matter if, τα live ήταν ακριβοθώρητα και βιώνονταν εντός και εκτός συναυλιακού πλαισίου. Το επικείμενο live των Police, που πριν από το “Synchronicity” λογίζονταν «δικοί μας» (χωρίς να μας ενδιαφέρει η κνίτικη παραφιλολογία για την εμπλοκή τους στη CIA!) ” ήταν talk of the town. Πήγα λοιπόν και άκουσα σε καλές εκτελέσεις το “Message In A Bottle”, το “I Can’t Stand Losing You” και τη “Roxanne”. Έπεσε πολύ ξύλο φεύγοντας, με ευθύνη της ατελούς αποχουντοποίησης των μπάτσων (η ΝΔ «μας έβαλε στην Ευρώπη»). Το ίδιο καλά ρίχνουν ξύλο και οι Γάλλοι και οι Βέλγοι και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι, με «σοσιαλιστικό» προσωπείο, το οποίο έμελλε να αποδειχθεί και στα καθ’ υμάς.
Keith Jarett (Θέατρο Λυκαβηττού, 29 Ιουνίου 1983)
Το πρώτο του live στην Αθήνα (στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών). Σόλο πιάνο, τα πλήκτρα στα δάχτυλά του να σαλπάρουν στα κέφια μιας αιώνιας μελαχρινής που αποκαλούμε νύχτα. Θα έχουμε για πάντα στο νου και στην καρδιά «την Κολωνία» και «τη Στοκχόλμη», σαφώς, όμως εκείνο το βράδυ το παίξιμό του δεν πήγαινε πίσω. Εκπληκτική η αφίσα του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη, ασπρόμαυρη κεφαλή σε χρώμα της φωτιάς – σήμερα αριστερά σαν μπεις στο bar της καρδιάς μου.
Rory Gallagher (Γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, 12 Σεπτεμβρίου 1981)
Όταν με ρωτάνε «ποια συναυλία σου έχει μείνει αξέχαστη», η απάντηση είναι Rory Gallagher - στη Νέα Φιλαδέλφεια, όχι στην βυζαντινοπρεπή "Αγιά Σοφιά", όπως λέγεται σήμερα, Πήγαμε με την αδελφή μου, τη Μαρία. 'Οταν ξεκίνησε με το "Sin Kicker" ο Ιρλανδός, μου πήρε το μυαλό. Το "Moonchild" κοντεύει να με αποτελειώσει, και η Μαρία μου κρατάει σφιχτά το χέρι. Φωνάζω 'Shadowplay", οι φωνές πνίγονται στο πλήθος, μάταια, το είχε παίξει όμως στην χθεσινή του εμφάνιση, στη Θεσσαλονίκη. Με το "Tatoo Lady" ξεχύνομαι μπροστά. "A million miles away", προεόρτιο για το γκραν φινάλε του "Western Plains (Fades Out}". Οι μπάτσοι ανεξήγητα κάνουν ντου στο πλήθος που αποχωρεί. Η Μαρία χαλάει τον κόσμο για να με βρει, με πιάνει από το χέρι και με γυρίζει σπίτι. «Ρε έχουμε ΠΑΣΟΚ», φωνάζει κάποιος. Ε ρε που να’ ξερες- η δολοφονία του Καλτεζά από «σοσιαλιστικά» χέρια δεν απέχει και πολύ χρονικά. [Πηγή φωτογραφίας]
Birthday Party, New Order, Fall (17, 18 και 19 Σεπτεμβρίου 1982)
Οφείλω πολλά στον Χρήστο Δασκαλόπουλο, και ακόμα περισσότερα γι’ αυτό το τριήμερο-μύησης, που ο ίδιος διοργάνωσε. Σαν άλλος Χόλντεν Κόλφιντ στον «Φύλακα στη Σίκαλη», αναζήτησα και βρήκα απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «υπάρχει ζωή μετά από τους Joy Division» («υπάρχει»), «η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία» που λέει και ο Ένγκελς («το φτύσιμο του Mark E. Smith») και, προπαντός, «αν η γενιά μας έχει αναδείξει τον δικό της Dylan». Ο Cave με έμφαση απάντησε καταφατικά στο τελευταίο, όμως εκείνο το βράδυ ήταν ο Tracey Pew που με διέλυσε, με το Stetson στο κεφάλι και το σιθρού φανελάκι στο λιανό κορμί, νευρώδης, έτομος σαν από πάντα, με το χέρι στο μπάσο σαν να τραβάει Colt.
Bauhaus (Σπόρτινγκ, 14 Μαΐου 1983)
Μου είχε κολλήσει το “She is In Parties”, προάαγγελος του album (“Burning from the inside”, 4AD) που έμελε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα της ιστορικής τους περιόδου, πριν τις επανασυνδέσεις. Μαζί με δύο άλλα, προγενέστερα singles (“’Lagartija Nic”, η διασκευή τους στο “Third Uncle” του Eno), συν τους θεατρινισμούς και την εν γένει προσωδία του Peter Murphy με τα εντυπωσιακά ζυγωματικά, μου γνώρισαν τον Brecht, το θέατρο του παραλόγου και, κυρίως, τον Bowie.
The Last Drive (Rodeo, 27 Δεκεμβρίου 1983)
Αλέξης Καλοφωλιάς: Ξεκινήσαμε το Δεκέμβρη του ’83, στις 27 δεκέμβρη στο “Cult”, στο “Rodeo” δηλαδή, ήταν η πρώτη μας εμφάνιση. Τότε είμασταν εγώ, ο Χρήστος, ο Νίκος και ο Πάνος…”
Έπαιξαν πρώτο το “Jack The Ripper” του Link Wray. Οι κιθάρες τσίτα στο fuzz, τσίτα στο feedback, στο μπάσο ο Alex δαίμονας-άγγελος. Μπροστά μου χοροπηδούσαν κάτι «περίεργοι» τύποι με τροφαντά τσουλούφια και παχιές φαβορίτες. Με το ντου στη “Misirlou” πήρα τα πάνω μου, με το “Valley Of Death” άρχισα να το σκέφτομαι, στο “Night Of The Phantom” το αποφάσισα: γάμα τα, θα γίνω ροκαμπιλάς, το rock ‘n’ roll είναι για να σου αλλάζει τη ζωή. [Πηγή φωτογραφίας]
Διατάραξη Κοινής Ησυχίας (Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, 1984)
«Στο σχολείο σου δίνουν σκατά/ στο στρατό σου αλλάζουν μυαλά...»
«Δικαιώματα που ξέρατε/ τώρα δεν υπάρχουν/ υπάρχει μια σκατοζωή και μια τυφλή υποταγή...»
«Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά/ πολέμους, πείνα/ φτώχεια και λεφτά/ ποιος ευθύνεται για τους νεκρούς στρατιώτες...»
Επί σκηνής οι Ex-Humans, Panx Romana, Γενιά του Χάους, Stress κλπ. Το punk χτυπά την πόρτα, οι Clash δεν είναι μόνο το “Rοck The Casbah”, οι Zounds και οι Dead Kennedys στα ακουστικά, μαζί με τα διαβάσματα του Μπακούνιν, πριν από τον Μαρξ.
Κεντρική φωτογραφία: Γιώργος Τουρκοβασίλης. Nick Cave (Birthday Party), Σπόρτινγκ, 1982. [Πηγή]
