Εμείς μια απλή ερώτηση κάναμε αλλά να που άλλοι την πήραν αψήφιστα κι άλλοι οδηγήθηκαν σε ενδοσκοπήσεις, ανασκοπήσεις, μελαγχολίες και απρόοπτα. Βέβαια, τέτοια είναι η επιρροή που μας ασκούν συχνά οι τελευταίες ημέρες του έτους, οπότε λογική και η αντίδραση του οργανισμού. Ιδού λοιπόν οι απαντήσεις στο έκτακτο διαγώνισμα στο οποίο υποβάλλαμε τους εαυτούς μας και καλή χρονιά σε όλους από την πολυσυλλεκτική και multi-culti συντακτική ομάδα του Avopolis.
The Cramps - Goo Goo Muck
Άννα Γεωργάτου
"I'm a teenage tiger looking for a feast"
Το απόλυτο track για γιορτή και ξεφάντωμα που πάντα έλεγα ότι είναι ιδανικό για αλλαγή χρονιάς και ήρθε ο Tim Burton Δεκέμβρη μήνα και μας το θύμισε.
Η φαντασίωση μου από τα 12, αλλαγή χρονιάς σε αεροπλάνο που πετάει πάνω από τον Ατλαντικό και τραγουδούν live οι Cramps (μαζί με τους Buzzcocks, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).
Χορός αλά Jenna Ortega θα ήταν ιδανικός και ορός αλήθειας στα ποτά για τις απαραίτητες εξομολογήσεις.
Φιλιά, αγκαλιές, bao bun, burghers, πατάτες με τυρί-μπέικον από Wendy’s – που ακόμα κι αν παραμένουν εκτός Ευρώπης, κάπου θα πετύχουμε, αφού θα πετάμε πάνω από τον Ατλαντικό- άφθονα εκλέρ φιστίκι και τιραμισού για μένα, άδεια με αποδοχές για πέντε χρόνια και ελευθέρας και διαρκείας για όλες τις αεροπορικές εταιρείες το δώρο που συνοδεύει το φλουρί της βασιλόπιτας και βέβαια κερδίζω εγώ, οι φίλοι μου, τα παιδιά κι ο έρωτας μου σε αυτό το σουρεαλιστικό dream σενάριο, στο οποίο πάντα θα ελπίζω.
Τα πυροτεχνήματα λίγο με ενδιαφέρουν, αν υπάρχουν φιλιά και παγανιστικό πανηγύρι με άφθονο χορό.
Άντε και καλή μας χρονιά!
Radiohead - Let Down
Ζώης Χαλκιόπουλος
Δεν ξέρω γιατί αυτό το θέμα χτύπαγε στα κόκκινα μέσα στο μυαλό μου αλλά στα πιο σημαντικά συμβάντα στην ζωή μου πάντα με σκέφτομαι να γεμίζω μεγάφωνα την Αττική και να βάζω το εκάστοτε αγαπημένο μου τραγούδι στη διαπασών. Ο λόγος μαλλον είναι ότι με κάποιο τρόπο θα ήθελα να εκφράσω αυτό που σκέφτομαι εκείνη την αποφράδα στιγμή. Σαν να με πνίγει το δίκιο ή σαν να θέλω να με ακούσουν όλοι. Και στην απελπισία αλλά και στην χαρά.
Για άλλο πράγμα με φωνάξατε εδώ και άλλα σας λέω ως γνωστός λάτρης του εκτός θέματος κινήματος απο μικρό παιδί. Ευχαριστώ. Το σκέφτηκα καλά και μετα απο ένα δυνατό meeting με τον εαυτό μου αποφάσισα, Όπως απλά ήθελα να παίξει δυνατά και το ίδιο το τραγούδι να τα πει όλα, έτσι και τώρα θα ήθελα απλά να αναφέρω τον τίτλο του. Να το πετάξω σαν τούβλο σε τζάμι, σαν άσσο σε παρτίδα, σαν να χτυπάω το χέρι μου στο τραπέζι δυνατά. Δεν θα γίνει όμως έτσι.
Το 2023 μάλλον είναι ο χρόνος που θα μας ξεπλύνει απο όλο αυτό το χάος που μας έζωσε η τελευταία 2ετία οπότε σίγουρα θα ήθελα κάτι τελείως εξιλεωτικό, δυνατό εσωτερικά και αποθεωτικό στο κατάλληλο σημείο. Πράγμα, που σημαίνει πως δεν μπορώ να αποφύγω το "Let Down" των Radiohead και το μυθικό OK Computer. Στις πιο σημαντικές μου στιγμές η φωνή του Yorke ήταν και θα είναι η σημαία. Αλλάζει ο χρόνος και το κομμάτι είναι στο 3:40, εκεί ακριβώς που τα πολλαπλά layers του αποκαλύπτονται και η διαφάνεια του Nigel στην παραγωγή τα δίνει όλα. Ένα ξέσπασμα δίχως προηγούμενο. Κιθάρες, μπλιγλίκια, έξαλλες μπασογραμμές και ο Thom στην κορυφή. Θέλω να βγάλω το λαρύγγι μου. Είμαι ζωντανός!
You know, you know where you are with
You know where you are with
Floor collapsing, falling
Bouncing back and one day, I am gonna grow wings
A chemical reaction (you know where you are)
Hysterical and useless (you know where you are)
Hysterical and (you know where you are)
Let down and hanging around
Crushed like a bug in the ground
Let down and hanging around
The Orioles - What Are You Doing New Year's Eve?
Άγγελος Κυρούσης
Here Comes The Jackpot Question…
“Should auld acquaintance be forgot, doo, doo, doo, doo, doo” όπως διστακτικά αναρωτιούνται οι Orioles, λίγο αφότου έχουν χτυπήσει τα καμπανάκια. Όμως δε στέκονται στο ρητορικό ερώτημα που έπεται, μα στο προκείμενο για το ιδανικό ταίρι της ημέρας. Στην περίπτωσή μας, έχει ήδη απαντηθεί, πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τού 2023, πως από τις χιλιάδες προσκλήσεις που έλαβες, το «ναι» σου είναι τελεσίδικα και αμετάκλητα δικό μου.
“Should auld acquaintance be forgot / And never brought to mind?” όπως το συνέχιζε ο Tom, όταν ένα πρωτοχρονιάτικο πρωινό θα έφευγε με τον Charles για το Las Vegas, με λιγοστά πράγματα μαζί του. Τουτέστιν, καμιά διακοσαριά δολάρια και τους δίσκους του, σε μια καφέ χάρτινη σακούλα. Τα απολύτως απαραίτητα, τη μέρα που τα περνάς όλα στη λήθη.
Μαζί με τον Tom λοιπόν, αντάμα στον με σάρκα και οστά Frankie, ακούγοντας τις υποσχέσεις που έδωσε στο σαλόνι μας ο Otis προς στην Carla, στην αγκαλιά του Charles Brown, θα πίνουμε eggnog με τον Sonny Til, οπλισμένοι με θάρρος και στόχο τα αστέρια, απαντώντας στο “Should auld acquaintance be forgot”, με το νου στο “And never brought to mind?”.
Η εκτέλεση τού “What Are You Doing New Year's Eve?” δε θα στριφογυρίζει στο καρουζέλ της Nancy Wilson, αλλά θα είναι ακριβώς εκείνη που τυπώθηκε για λογαριασμό της Charlie Parker Records το 1962.
Κι εμείς, «θα ζήσουμε εκατό φορές τη ζωή μας, όπως συμβαίνει το βράδυ της πρωτοχρονιάς».
Opeth - All Things Will Pass
Αλέξανδρος Τοπιντζής
Πόσο μας έχει λείψει η ηρεμία; Να σηκωθείς ένα πρωί 1/1/202Χ και να μην υπάρχει κάποια πανδημία, κάποιος πιθανός παγκόσμιος πόλεμος, μια επικείμενη περιβαλλοντολογική καταστροφή, ένας απλήρωτος λογαριασμός ρεύματος σε εκκρεμότητα. Η πορεία από το ένα έτος στο επόμενο, είναι μια αυστηρή χρονική διαδικασία που διαρκεί περίπου 365 μέρες, γεμάτες με μουσική. Για κάποιους από εμάς, αυτά τα ελάχιστα λεπτά της αλλαγής συνδυάζονται με μια κοινή ψευδαίσθηση ελπίδας που δεν διαρκεί πολύ. Αν κάτι επιθυμώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για τον επόμενο χρόνο είναι η γαλήνη σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, πέρα από το προσωπικό. Και αν το πρώτο τραγούδι του 2023 μπορεί να τονώσει αυτή την ανέφικτη λαχτάρα με οποιονδήποτε μαγικό τρόπο, θα επέλεγα μια αγαπημένη μου σύνθεση, ενός πρώην metal σχήματος, που πλέον κινείται κοντά σε αυτό που αναφέρεται ως vintage progressive rock. Το "All Things Will Pass" των Opeth είναι πιθανότατα το πιο όμορφο τραγούδι του τελευταίου δίσκου των Σουηδών, του αξιόλογου In Cauda Venenum του 2019. Γραμμένο σε μια περίοδο που επικρατούσε μια γενικευμένη αισιοδοξία, παρά τα σημάδια για το αντίθετο, η ποίηση του Akerfeldt προσφέρει αμέτρητες πιθανές ερμηνείες σε ένα σύνολο λέξεων που έχουν επιλεχθεί με σκοπό να δημιουργήσουν τις πιο δυσοίωνες εικόνες, πολύ κοντά σε αυτό που αποκαλούμε εφιάλτες. Αλλά ακόμα και αν οι χειρότεροι εφιάλτες γίνουν πραγματικότητα, «όλα πρέπει να περάσουν». Αν όχι φέτος, του χρόνου. Ακριβώς όπως υποδεικνύει και η μαγευτικά θετική μελωδία στο τέλος του τραγουδιού.
Siouxsie and the Banshees – Fireworks
Βασίλης Σπανός
Καθώς η αντίστροφη μέτρηση ξεκινάει, το βλέμμα άξαφνα κεντρίζεται από τη νύχτα. Διακριτικά παραμερίζω τον κόσμο και κολλάω το πρόσωπο στο τζάμι, καθώς η ανάσα θαμπώνει το γυαλί και τα μάτια γεμίζουν με σκοτάδι.
The body is wrapped in shadow
The face is built of cinders
Θυμάται άραγε ο Νικόλας εκείνες τις γιορτές που πίναμε τα κέρδη από τα ζάρια στο «Καθοδόν», καταλήγοντας το ξημέρωμα για μπουγάτσα στη πλατεία -χαμένοι στις σκέψεις μας για τη νέα χρονιά;
When he sighs his song and pirouettes
Thro' a dance of dynamite
Που να κάνει Πρωτοχρονιά ο Μιχάλης και ο Γιώργος φέτος; Αμήχανοι παρίες όπως όλοι μας κάποτε, αναζητώντας ένα βλέμμα και μια ελπίδα για ένα νέο έτος χωρίς μοναξιά, σε κάποιο από αυτά τα παλιά club της παραλιακής … ποια είναι αυτή η σκιά που αχνό-φαίνεται να χορεύει στη νύχτα;
His fuel is our frustration
And dreams begin to ache
Κάποιοι έγιναν πατεράδες…πριν μερικά χρόνια γελάσουμε με τη ψυχή μας κοροϊδεύοντας τον Μάνο, καθώς υπερασπιζόταν σαν μανιασμένος το Defenders of the Fate ως ένα από τα καλύτερα album των Priest -και όχι ένα album με «2-3 hits» που έλεγα για να τον «κουρδίσω», περιμένοντας το ρολόι να χτυπήσει δώδεκα ώστε να μπούμε με γέλια στην επόμενη περίοδο της ζωής μας.
And happily we shiver
And happily we shake
Η σκιά συνεχίζει να χορεύει και τα μακριά της μαλλιά μου θυμίζουν τα δικά μου σε μια άλλη εποχή. Το καρό κόκκινο πουκάμισο έχει ποτίσει από τον ιδρώτα, έτσι όπως πότιζε επί σειρά ετών στο «Blow Up» και στα υπόλοιπα στέκια, τα βράδια της Πρωτοχρονιάς που μας έβρισκαν παραδομένους στους ηλεκτρικούς ρυθμούς της Siouxsie και των πνευμάτων της.
Η ώρα είναι δώδεκα, ο ρυθμός με παρασέρνει και τα βλέμματα διασταυρώνονται για να μιλήσουν δίχως λόγια: άλλη μια χρονιά φεύγει, πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό και εμείς χορεύουμε ακόμα, με ένα άγχος για το μέλλον αλλά και μια ευχάριστη προσμονή - φλεγόμενα σχήματα μέσα στην νύχτα.
We are fireworks - slowly, glowing
Bold and bright
The Smile - Same
Άγγελος Κλειτσίκας
POV: βρίσκομαι στην υψηλότερη κορυφή της πόλης και μπορώ να χαζέψω όλο τον κόσμο της απ’ άκρη σ’ άκρη λίγο πριν τα σταυρωτά φιλιά και τις αγκαλιές, λίγο πριν τα πυροτεχνήματα και τις συναισθηματικές εκρήξεις, λίγο πριν ακόμη μία χρονιά πεταχτεί βίαια στο χρονοντούλαπο. Και συνειδητοποιώ, ρε γαμώτο, μέσα από αυτή την φανταστική, πλεονεκτική θέση ότι σε αυτό το περίπλοκο ταξικό και αταξινόμητο, ανθρωπογεωγραφικό χάος που αποκαλούμε ζωή, στο τέλος της ημέρας όλοι θέλουμε το ίδιο. Δεν θα το ονομάσω, όπως δεν το κάνει έξυπνα και ο Thom Yorke στο Same, το εναρκτήριο κομμάτι από το ντεμπούτο των The Smile. Και ούτε θα υποπέσω στις πασιφιστικές απλουστεύσεις του Βρετανού με το μαγικό φαλτσέτο. Αλλά γι’ αυτή τη στιγμή και μόνο, ακριβώς όταν η Γη ολοκληρώσει μία ακόμη, ρουτινιάρικη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο και οι άνθρωποι πιστέψουν ξανά μέσα από πληρωμένα άρθρα και tweets ολιγαρχών, πως αυτό είναι αρκετό για να αλλάξουμε την πορεία μας, θα επιλέξω να ακουστεί δυνατά από τα μεγάφωνα της πόλης μήπως και το πιστέψει κανείς πραγματικά. Κυρίως γιατί μεταδίδει μία αίσθηση επείγοντος που αντικαθιστά τις ίδιες τις λέξεις και δεν χωράει αναλύσεις. Κυρίως γιατί χρειαζόμαστε κάτι να μας ενώσει περισσότερο από ποτέ. Και ας μην βγάλουν δίσκο οι Radiohead ποτέ ξανά.
NYE Medley
Ναταλία Πετρίτη
Η αλήθεια είναι ότι το να επιλέξω το τραγούδι το οποίο θα ήθελα ιδανικά να ακούγεται απ’ άκρη σ’ άκρη στην πόλη για την αλλαγή της χρονιάς φαντάζει τεράστια ευθύνη. Για άνθρωπο δε τρομακτικά αναποφάσιστο όπως εγώ, το να είναι μόλις μία η επιλογή προσθέτει έξτρα πόντους στρες στο κατά τα άλλα δημιουργικότατο task. Έτσι καταλήγω σε τρεις επιλογές, για ποικιλία και την προσωπική μου γαλήνη. Η πρώτη θα ήταν μάλλον το “Teenage Kicks” των Undertones, γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην φτιάχνει η διάθεσή του με την ακρόαση των πρώτων δευτερολέπτων από την εισαγωγή του, πράγμα που φαντάζομαι αρμόζει στην 1η του μήνα Ιανουαρίου. Η δεύτερη θα ήταν το “New Year’ s Day” των U2, γιατί – παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλη μπάντα στον κόσμο που να λατρεύω να μισώ τόσο έντονα – μιλάμε μάλλον για το καλύτερο κομμάτι που έχει γραφτεί ποτέ για την πρώτη μέρα του χρόνου. Η τρίτη και τελευταία επιλογή θα ήταν όμως σίγουρα το “Once In A Lifetime” των Talking Heads από το Remain In Light, γιατί μερικές μέρες τον χρόνο είναι ο καλύτερος δίσκος στο γνωστό σύμπαν. Και γιατί κάποιες Πρωτοχρονιές μπορεί όλοι μας να βρεθούμε σε ένα όμορφο σπίτι, με μια όμορφη σύζυγο και να αναρωτηθούμε μέσα μας: "Well, how did I get here?".
The Rapture - How Deep Is Your Love
Εύη Χουρσανίδη
Τα τελευταία (αρκετά) χρόνια δεν κάνω αλλαγή με τους φίλους μου. Δεν μου είναι ακριβώς σαφές το γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά ένας συνδυασμός οικογενειακών, κοινωνικών και άλλων υποχρεώσεων που γίνονται νόρμα όταν αγγίξεις την παραδοχή του «μεγαλώσαμε», έχουν συντελέσει στο να μην είναι ακριβώς αξιομνημόνευτες πλέον οι παραμονές πρωτοχρονιάς. Θα ήθελα αυτό να αλλάξει. Θα ήθελα να κάνω αλλαγή μεθυσμένη και πνιγμένη στα γέλια και τις αγκαλιές των φίλων μου. Και θα ήθελα το σύνθημα για να ξεκινήσει το πάρτι να δίνεται με αυτό το τραγούδι. Όπως παλιά.
Tom Waits - Rain Dogs
Μάκης Μηλάτος
Το τραγούδι μου για τα Χριστούγεννα είναι το "Rain Dogs" του Tom Waits, γιατί ειδικά αυτές τις μέρες, στην οικογενειακή θαλπωρή του σπιτιού μας δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τους ανθρώπους που είναι στο δρόμο αλλά και τα αδέσποτα γιατί και οι δύο -άνθρωποι και σκυλιά- δεν έχουν ένα σπίτι για να επιστρέψουν κι αυτό είναι απίστευτα σκληρό.
Jonathan Richman - Dancing late at night
Γιώργος Γεωργιάδης
Λένε ότι το πρώτο πράγμα που θα σε βρει να κάνεις μόλις μπει ο νέος χρόνος θα καθορίσει και την εξέλιξη των πραγμάτων για σένα όλη την χρονιά.
Ισχύει ή όχι εγώ το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να κάνω θα ήταν να βάλω να παίζει το "Dancing Late at Night" του Jonathan Richman, να αγκαλιάσω και να φιλήσω το αγαπημένο μου ταίρι καθώς και τα αγαπημένα μου πρόσωπα τριγύρω και να το ρίξω σε γλέντι και χορό μέχρι πρωίας.
Έτσι απλά, όπως το τραγούδι, λίγες νότες, λίγοι στίχοι, όμορφα όπως η μελωδία του και δυναμικά όπως ο ρυθμός του, να μου θυμίζει το χθες και τις συναυλίες του Jonathan Richman στο Ρόδον της πρώτης μου νιότης όπου με μια κιθάρα, μισή ντραμς μας έκανε να χοροπηδάμε σαν κατσίκια.
Ούτε εφέ, ούτε ευχές, ούτε υπερπαραγωγές παρέα με φίλους και φίλες πραγματικούς, με ενδυματολογικό κώδικα «βάλε ό,τι έχεις», με διάθεση «έλα όπως είσαι» με σύνθημα: “I can see the colours” παρασύνθημα “I can see the light” και όλοι μαζί “dancing dancing late at night” να ξορκίσουμε το κακό και να πάει έτσι όλη η χρονιά λιτά, ουσιαστικά με χαρά κι αξιοπρέπεια brothers and sisters!
The Grass Roots - Let's Live for Today
Τάνια Σκραπαλιώρη
To 1966 o Άγγλος μουσικός David "Shel" Shapiro έγραψε ένα τραγούδι πάνω στους ιταλικούς στίχους του Mogol, με τον τίτλο "Piangi con me" ("Cry with Me") το οποίο με την τότε μπάντα του τους Rokes έκανε τεράστια επιτυχία στην Ιταλία. Όταν ωστόσο το τραγούδι έπρεπε να εκδοθεί στη Μεγάλη Βρετανία ο publisher των Rokes στην Αγγλία απαίτησε στροφή 180 μοιρών στη στιχουργική προσέγγιση αναθέτοντας στον MIchael Julien να γράψει νέους στίχους που θα αποτύπωναν το «την ελευθερία και τον ηδονισμό, το zeitgeist της δεκαετίας του '60». Κάπως έτσι γεννήθηκε το '60s hit "Let's Live for Today" που έγινε hit κυρίως λόγω της δημoφικίας που γνώρισε στις ΗΠΑ με την εκδοχή των The Grass Roots τους οποίους μανάτζαρε τότε ο Steve Barri. Το τραγούδι που κυκλοφόρησε στην Αμερική τον Μάιο του 1967 μίλησε κατευθείαν στις καρδιές των νεαρών Αμερικανών που ζούσαν στη σκιά του πολέμου του Βιετνάμ, ενός πολέμου που δεν ζήτησαν, ενός πολέμου που δεν τους αφορούσε. Οι στίχοι του τραγουδιού μιλάνε από μόνοι τους και θα έλεγε κανείς ότι 45 χρόνια μετά ταιριάζουν τέλεια και με το zeitgeist της δικιάς μας εποχής, με μια Z γενιά που προσπαθεί να ζήσει το σήμερα και να απολαύσει την αγάπη, κόντρα στο χάος που για μια ακόμη φορά τυλίγει τον κόσμο.
When I think of all the worries people seem to find
How they're in a hurry to complicate their minds
By chasing after money and dreams that can't come true
I'm glad that we are different, we've better things to do
When others plan their future I'm busy loving you
Ωραίος τρόπος για να κλείσεις την πόρτα στο 2022 και να καλωσορίσεις το 2023, έτσι δεν είναι;
Υ.Γ.: Για έξτρα φαντασμαγορία αντάξια ενός ρεβεγιόν βάλτε το να παίξει με την οπτικοποίηση της εξαιρετικής κορεατικής σειράς "Pachinko" και αφήστε την αναζωογονητική ποπ αισθητική να κάνει τα υπόλοιπα.
Florence and the Machine - Stand by me
Αγγελική Λάλου
Αν υπήρξε μια ανάγκη που αναδύθηκε έντονα τα χρόνια της πανδημίας που διανύουμε, για μένα αυτή είναι η στήριξη, η αλληλοϋποστήριξη, το να είσαι «εκεί» για τον άλλον και να είναι και ο άλλος αντίστοιχα «εδώ» για σένα. Όπου το «εδώ» κι «εκεί» να μην ορίζονται ή περιορίζονται τοπικά, να είσαι με όποιον τρόπο μπορείς και αντέχεις και να είναι με όποιον τρόπο θέλει και αντέχει κι ο άλλος για σένα. Κατ’ ουσίαν, το "Stand by me" συνοψίζει το νόημα της συνύπαρξης κι αυτό που λέμε αληθινή σχέση. Καλή χρονιά λοιπόν με την επιθυμία να στηρίξουμε τον άλλον, αλλά και τη διάθεση να αφεθούμε να μας στηρίξει κι εκείνος!
Pink Rhythm - Melodies of Love
Βαγγέλης Κυριακάκης
Είναι το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς η πιο ψυχαναγκαστική «γιορτή» που υπάρχει; Θαρρώ πως είναι. Πρέπει, με το στανιό, να γιορτάσουμε κάπου και κάπως τον ερχομό του νέου έτους; Κανονικά δεν θα έπρεπε, αλλά με έναν τρόπο υφίσταται αυτό το «πρέπει». Θα μου πει κάποιος, τι με έπιασε και γκρινιάζω χρονιάρες μέρες. Ε άνθρωπος είμαι κι εγώ, μπορώ εύκολα να γίνω γκρινιάρης. Γιατί το παραδέχομαι, βαριέμαι τα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν. Τι θα ήθελα να κάνω την 31η Δεκέμβρη προς 1η Γενάρη; Να κοιμάμαι. Α μα πια! Ορίστε, το είπα. Αλλά, άντε, ας προσπαθήσω να συμβιβάσω, με μια κάποια καλή θέληση, τα πράγματα. Στο μυαλό μου, με έναν τρόπο, φαντάζομαι την παραμονή Πρωτοχρονιάς 2023, μεσημέρι κάπου στο κέντρο της Αθήνας, παρέα με φίλους και άφθονο αλκοόλ. Συζητήσεις ανασκόπησης του 2022 (τρομάρα μας) και καθορισμός στόχων για το 2023 (ακόμα πιο «τρομάρα μας») με τρομερές δόσεις αυτοσαρκασμού να επικαλύπτουν την κουβέντα. Και κάπου εκεί στο «απογευματόβραδο», ζαλισμένοι από το πιοτί και τα πολλά γέλια, να αναχωρούμε για τις οικείες μας χωρίς να ανανεώνουμε το ραντεβού μας για κάπου κοντά στα μεσάνυχτα. Να μπαίνω στο αστόλιστο σπίτι μου (μιλάμε για τέτοιο γρουσούζη) και να με παίρνει γλυκά ο ύπνος στον καναπέ κάτω από ένα μικρό κουβερτάκι που ίσα που φτάνει να καλύπτει το πάνω μέρος του σώματος. Κι εκεί γύρω στις 23:59:48 να περνάει από κάτω αυτοκίνητο με τέρμα την μουσική, για κάποιο λόγο να κάνει στάση ακριβώς κάτω από το παράθυρο, να με ξυπνάει ο ήχος του "Melodies of Love" των Pink Rhythm που παίζει τσίτα από τα ηχεία του αμαξιού, να χαμογελάω και τελικά να κάνω αλλαγή χρόνου υπό την υπέροχη αυτή μελωδία! Ορίστε, λύγισα τελικά! Καλή Πρωτοχρονιά!
Phil Collins - In The Air Tonight
Δημήτρης Λιλής
Υπάρχει αυτό το κλασσικό tweet του Phil Collins που γράφει ότι αν πατήσεις το play στις 11 και 56 και 40 δευτερόλεπτα στο “In The Air Tonight” τότε ακριβώς τα μεσάνυχτα ώρα θα μπαίνει ο χρόνος με το περίφημο drum break του και συνεπώς με τον καλύτερο τρόπο. Το δοκίμασα μία φορά ενώ έπαιζα σε πρωτοχρονιάτικο party και όντως από το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα όλα κύλησαν μαγικά. Εννιά μήνες αργότερα γενννήθηκε ο γίος μου. Αυτό είναι κάτι σαν οικογενειακή ρουτίνα έκτοτε και δεν βρίσκω λόγο να αλλάξει σύντομα.
https://twitter.com/philcollinsfeed/status/943876830947405824
Αργύρης Λιόσης
Πριν μερικά χρόνια είχε βρεθεί μπροστά μου ένα tweet που σε προέτρεπε να πατήσεις play στο "In The Air Tonight" του Phil Collins στις 11:56:40 πριν την αλλαγή του χρόνου. Ο λόγος δεν ήταν άλλος απ' το να ξεκινήσει η χρονιά σου με το θρυλικό drum break του κομματιού. Do yourselves a favour και δοκιμάστε το μια φορά στη ζωή σας.
