Μια επίσκεψη για να απολαύσεις, περιηγηθείς, ερμηνεύσεις και αφουγκραστείς με όλες σου τις αισθήσεις το ψυχεδελικό σύμπαν των The Callas, στην έκθεση Love Solidarity Death (L.S.D.) | The Callas, στο -1 της Στέγης, δεν είναι σίγουρα αρκετή. Η αντίθεση των χρωμάτων, η πανδαισία των σχημάτων και υφών και τα παιχνίδια του φωτισμού καταφέρνουν να κάνουν την όλη διαδικασία της περιήγησης σε αυτόν τον μυστήριο κόσμο ακόμα πιο μυσταγωγική, αλλά και ταυτόχρονα ανέμελη, με μια διάθεση παιδικού πειράγματος – κάτι σαν μια πρόκληση «έλα να παίξουμε».
Ένα παιχνίδι αντίστασης σε μια βαρετή ενηλικίωση μέσω της τέχνης τους, αλλά και μια ειλικρινή διατήρηση παιδικότητας και της παιγνιώδους διάθεσης, οι έννοιες «Αγάπη, Αλληλεγγύη, Θάνατος» αποκτούν μια πιο ανάλαφρη εκδοχή. Όχι εξωραϊσμένη, αλλά ειλικρινή, αυθεντική, κι ανοιχτή στον καθένα να δώσει τη δική του συμφιλιωτική ερμηνεία.
Ως εξαιρετικοί εκπρόσωποι της μεσογειακής ψυχεδέλειας, οι The Callas αναδιπλώνουν όλες τις πτυχές της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας, σε μια πολυδιάστατη έκθεση που πλαισιώνεται παράλληλα από περφόρμανς, catwalks, αφιερώματα στο κινηματογραφικό τους σύμπαν και αναφορά στη μουσική τους μέσα από live. Ετοιμαστείτε να απολαύσετε μια «μια αισιόδοξη deathίλα που ταιριάζει με τη χαρμολύπη της Μεσογείου» όπως χαρακτήρισε την όλη ατμόσφαιρα πολύ συνοπτικά κι εύστοχα η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση.
Επειδή δεν υπάρχει καλύτερος ξεναγός στο σύμπαν του L.S.D. από τη Γιώτα Αργυροπούλου που επιμελήθηκε την έκθεση, για να καταφέρουμε να σας μυήσουμε θα χρησιμοποιήσουμε κάποια από τα δικά της λόγια.
«To DIY των αδελφών Ιωνά ξεκινάει πολλού πριν οι συλλογικότητες να γίνουν μόδα και πολύ πριν η επαρχεία γίνει ένας τρόπος να ξαναεπισκεφθούμε πράγματα, ήταν κομμάτι της ζωής τους και της πρακτικής τους. Είναι πολύ σημαντικό που ένας μεγάλος φορέας όπως η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση δίνει βήμα σε αυτή την πρακτική να μεγαλώσει και να αποκτήσει την εμβέλεια που της αξίζει. Οι Callas στηρίζουν μεγάλο κομμάτι της καλλιτεχνικής τους κοσμοθεωρίας στο ότι δεν ισχύει αυτή η κοινοτοπία ότι το όλον είναι μεγαλύτερο από τα μέρη του, αλλά τα μέρη είναι μεγαλύτερα από το όλον. Και με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο αντιλαμβάνονται το θραύσμα και το αποδίδουν στη δουλειά τους. Αυτό που ωστόσο πρωταγωνιστεί με θεμελιώδη τρόπο στη συγκεκριμένη έκθεση στηρίζεται σε μια φράση της Ούρσουλα Λεγκέν, ότι “η ιστορία του ανθρώπου δεν ξεκινάει από τα όπλα, αρχίζει από μία τσάντα – the carrier bag of fiction”, αυτή την τσάντα στην οποία βάζουμε πράγματα και την πηγαίνουμε στο σπίτι μας για να φάμε, για να συντηρηθούμε, για να ανταλλάξουμε ιστορίες. Επομένως αυτή η δράση που βλέπετε σε όλο το Ίδρυμα, ταινίες, εγκαταστάσεις, events, live, όλο αυτό είναι αυτή η τσάντα τους Ούρσουλα Λεγκέν, η τσάντα με την οποία ξεκινάει η κουλτούρα, ο πολιτισμός. Μαζέψαμε πράγματα, κανένα δεν αντικαθιστά το άλλο, και τα φέραμε και το Ίδρυμα Ωνάση τα καλωσόρισε και φρόντισε ώστε να απλωθούνε οργανικά στο κτήριο και στο πρόγραμμά του».
Αλλά ας δούμε και την οπτική για το εγχείρημα αυτό από τα λόγια των ίδιων των δημιουργών: «Το πρότζεκτ αυτό ξεκίνησε ουσιαστικά από μια αποτυχία. Όταν αποτύχαμε για λόγους πρακτικούς να κάνουμε το μεγάλο έργο που αρχικά μας είχε αναθέσει η Στέγη, είχε νόημα να δούμε τι σημαίνει επιτυχία και αποτυχία για εμάς, ειδικά ως προς τα πολύ μεγάλα έργα που δεν γίνονται ποτέ, αλλά τα έχουμε φανταστεί, τα έχουμε ονειρευτεί, το πώς λοιπόν εξελίχθηκε όλο αυτό για να φτάσει στην τωρινή δράση ήταν μια διαδικασία με πολλή ουσία. Δηλαδή ενώ είχαμε στο νου μας μερικά πράγματα που θέλαμε να κάνουμε, μετά αυτό άρχισε να εξελίσσεται και διαμορφώθηκε όπως το βλέπουμε εδώ. Είναι μια πορεία τουλάχιστον δύο χρόνων κι ήταν πολύ σημαντική η συνεργασία με τη Στέγη γιατί έδωσε και τον χρόνο και τον χώρο για να γίνουν όπως πρέπει τα πράγματα».
Ως προς το πώς δημιουργήθηκαν όλα τα εκθέματα, οι ίδιοι εξηγούν: «Η διαδικασία είναι ότι αρχίζουμε και φανταζόμαστε πράγματα, σχεδιάζουμε στο χαρτί και μετά το πρακτικό σκέλος που βλέπετε το κάνει η μητέρα μας και η θεία μας, ως προς τα κεντήματα-patchwork-υφαντά της έκθεσης. Ως προς το πώς να περιηγηθεί κανείς την έκθεση, λέξη-κλειδί είναι ο περίπατος. Γιατί είναι όλο σαν ένα περίπατος στην Αθήνα, με τα πράγματα που έχει η Αθήνα, από τα πεζοδρόμια που έχουν δώσει την πρώτη ύλη για τον Punktheon, και όλα έχουν από πίσω τους και μια ενδιαφέρουσα ιστορία κι όλα ενώνονται σε μια γνώριμη και καθημερινή διαδρομή για εμάς που βγάζει στην πύλη του Α΄ Νεκροταφείου».
Για όσους περιηγηθούν στο ιδιαίτερο σύμπαν του L.S.D., θα πρέπει να μην εντυπωσιαστούν από το όλον, καθώς η πρώτη εντύπωση είναι τόσο ισχυρή και τα χρώματα αιχμαλωτίζουν το βλέμμα και την προσοχή, αλλά χρειάζεται χρόνος και κυρίως να διαθέσουν τη σωστή απόσταση από κάθε έργο ξεχωριστά για να μπορέσουν να συλλάβουν τη λεπτομέρεια που οδηγεί και στην ουσία ολόκληρης της έκθεσης.
Μιας έκθεσης προσεγμένης σε όλες τις εκφάνσεις, από την τοποθέτηση των έργων, τον φωτισμό που τα αναδεικνύει, τους τίτλους που αντιπροσωπεύουν τη λεξικοπλαστική και ποιητική δεινότητα του καλλιτεχνικού αυτού διδύμου, αλλά και τη συμπερίληψη όσων περισσότερων πλευρών του έργου τους ήταν εφικτό μέχρι στιγμής, όπως οι ταινίες και η μουσική τους πορεία.
Μπάντα, εικαστικό ντουέτο, και, βέβαια, αδέλφια –στη ζωή και στη σκηνή–, εργάζονται πάντα μαζί και πάντα με τους φίλους τους, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, και τους συγγενείς τους. Οι υφάντρες-κεντήστρες των «ιπτάμενων χαλιών» τους δεν είναι άλλες από τη μητέρα και τη θεία τους. Οι Callasettes δεν είναι άλλες παρά οι γυναίκες που βρίσκονται στο πλάι τους – ως σύντροφοι, συνεργάτριες και φίλες. Το πολυμορφικό έργο τους έχει παρουσιαστεί στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Παρίσι όσο και στην Αθήνα, την Ύδρα αλλά και στο χωριό τους ακριβώς απέναντι – στη Θερμησία Πελοποννήσου, εκεί, στο πατρογονικό τους κτήμα διοργανώνουν βακχικά κοινοτικά καλλιτεχνικά gigs, όπως το πρόσφατο 24ωρο art event- προπομπό για την τωρινή έκθεση, που έστησαν στις 21 Ιουνίου 2022, με την υποστήριξη του Onassis Culture.
Έχοντας επισκεφθεί την έκθεση ήδη πάνω από 2 φορές και με αφορμή το live στις 16 Δεκεμβρίου, αν δεν έχεις γνωρίσει και δεν έχεις έρθει σε επαφή με την πολυεπίπεδη τέχνη των Άρη και Λάκη Ιωνά, συνιστώ ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη στο L.S.D. Αποτελεί μια πετυχημένη και ουσιαστική σύνοψη και θα σε μυήσει με τον καλύτερο τρόπο στην πολυμορφική φιλοσοφία, την πολύχρωμη κοσμοθεωρία των The Callas. Μια ιδέα που πραγματικά αποτυπώνεται εύστοχα ως εξής: Το “L.S.D.” προτείνει, έτσι, όχι μόνο ένα ανοιχτό οικοσύστημα αυτάρκειας, ωσμωτικών αναθεωρήσεων και εκστατικής γνώσης, αλλά κυρίως μια θεραπευτική, αν και ανήσυχη, διερευνητική πραγματικότητα «κοσμοπολιτικής» [cosmopolitics].
Τι κοινό λοιπόν έχουν μια σειρά από απρόβλεπτες μαχήτριες Μαντόνες, μαζί με κομμάτια-μάρμαρα από πεζοδρόμιο που συνθέτουν έναν οικείο σύγχρονο ναό που πατάει στις προσωπικές και παγκόσμιες μυθολογίες, με πίνακες που παραπέμπουν στην κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και τα καφάσια που ανασύρουν επίσης μνήμες πολλαπλών βιωμάτων; Στο ότι όλα, τα πιο απλά και καθημερινά, μέχρι τα πιο μακρινά και απρόσιτα, μπορούν να αποτελέσουν πρώτη ύλη για τέχνη, βάζοντας τις ιδέες, τα όνειρα, την ώσμωση, και την ομαδική δουλειά σε μια πρακτική εφαρμογή που εναρμονίζει ιδανικά το προσωπικό βίωμα, τις αναμνήσεις με το καλλιτεχνικό όραμα και αναδεικνύει την τέχνη ως μια ύψιστη μορφή έκφρασης, αλληλοεπίδρασης και ουσιαστικής επικοινωνίας.
Δεν χρειάζεται να αποσυνθέσεις όλες τις επιρροές, από τον Ηράκλειτο και τον Ε.Χ. Γονατά, στον Thomas Pynchon και τον Ν.Γ. Πεντζίκη και σαφώς στο έργο του N. Calas για να κατανοήσεις και να μπεις στο ψυχεδελικό σύμπαν του L.S.D., αρκεί να αφεθείς, να νιώσεις και να αφήσεις την αναζωογονητική του ενέργεια να σε καθοδηγήσει. Δεν τους ενδιαφέρει κάτι το τέλειο, το αψεγάδιαστο, αλλά κάτι που ενώ είναι συμπαγές αφήνει περιθώρια για πολλαπλές ερμηνείες και προσωπικές θεωρήσεις.
Με ισχυρή την έννοια της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της αλληλοεπίδρασης, το ένα κομμάτι σε οδηγεί φυσικά στο επόμενο – με μια ροή εντελώς αβίαστη. Το σίγουρο είναι ότι θα βιώσεις έναν απολαυστικό περίπατο χωρίς προηγούμενο. Μια έκθεση που καταργεί τα κλισέ της τέχνης, τα στερεότυπα του στησίματος, Μια εμπειρία που θα ιντριγκάρει και θέσει σε κινητοποίηση όλες σου τις αισθήσεις. Επιπλέον θα φύγεις με μια αισιόδοξη, παιχνιδιάρικη διάθεση και έχοντας πάρει μια ισχυρή δόση θετικής ενέργειας, γιατί η τέχνη του L.S.D. είναι κυριολεκτικά ψυχοθεραπευτική. Ως προς το πού βρίσκεται η μουσική μέσα στην έκθεση αυτή; Η μουσική των The Callas είναι παντού στην τέχνη τους και διάχυτη και μέσα στο L.S.D. Enjoy!
