Ο σπόρος της τζαζ στην Ελλάδα φύτρωσε ακριβώς κάτω από τα τείχη της Ακρόπολης, στην μικρή Πλατεία Ραγκαβά, εκεί που άνοιξε το Τζαζ Κλαμπ από τον Γιώργο Μπαράκο και την γυναίκα του Μαρία. Αυτός ήταν που φύτεψε τον σπόρο και τον είδε να βλασταίνει και να συμβαίνει εκεί, σε αυτό το μικρό σπιτάκι που έγινε το καταφύγιο μιας μουσικής που -σχεδόν- δεν υπήρχε πριν.
Το Τζαζ Κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου έγινε το σημείο αναφοράς, εκεί που δημιουργήθηκε, που γεννήθηκε η φάση. Το είδα να συμβαίνει. Ήμουν κι εγώ εκεί...
Έφταναν στ' αυτιά μου κουβέντες και πληροφορίες γι' αυτό το μαγαζί από διάφορα άτομα που ήξερα. Όταν πήγαινα στο Pop 11 σκασιαρχείο για καινούργιους δίσκους, άκουγα τον Τάσο Φαληρέα ή τον Ανδρέα τον Χου να μιλάνε γι' αυτό, άκουγα να μιλάνε στο Dolce, ο ψίθυρος για το "κλαμπ του Μπαράκου" (όπως ήταν ο πιο διαδεδομένος όρος) ήταν συνέχεια γύρω μου.
Πρωτοπήγα το καλοκαίρι του '77, έξω στο πλατειάκι με το χορτάρι, καθιστοί διάφοροι τύποι και ο ήχος της τζαζ (πρωτόγνωρος για μένα τότε και για τα περιορισμένα μου ακούσματα) έβγαινε από τα ανοιχτά παράθυρα. Μέσα μερικά ακόμη άτομα, ένα σχετικά μεγάλο δωμάτιο του σπιτιού και λίγο πιό κει ένα μικρό μπαρ κι απέναντι σε ένα άλλο μικρό δωματιάκι ένα στερεοφωνικό με εξαιρετικό ήχο. Πλησίασα για να δω και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ένα πικαπ Linn Sondek, ένας προενισχυτής και τελικός της Naim και 2 ηχεία IMF tls80. Ένα ηχητικό σύστημα αξεπέραστο ακόμη και σήμερα. Στο Τζαζ Κλαμπ δεν υπήρχε μίκτης ούτε dj. Ο Γιώργος διάλεγε ένα άλμπουμ και το έβαζε να παίζει. Μόλις τελείωνε η 1η πλευρά, γυρνούσε τον δίσκο από την άλλη. Τόσο απλά, τόσο υπέροχα.
Παρ' ότι ούτε τζαζ άκουγα, ούτε ήταν στέκι φίλων μου, ο χώρος, η ατμόσφαιρα, τα άτομα που μαζεύονταν εκεί εξασκούσαν πάνω μου μία ακατανίκητη γοητεία. Άρχισα να πηγαίνω συστηματικά. Εκεί γνώρισα τον Κώστα Γιαννουλόπουλο, εκεί μίλησα για πρώτη φορά -νομίζω- με τον Αργύρη Ζήλο και τον Θοδωρή Μανίκα, εκεί είδα τον Σάκη Παπαδημητρίου να παίζει πιάνο, γνώρισα τον Lacatos, τον Φλωρίδη, τον Κουτρουμπούση. Μακρύς ο κατάλογος...
Ένα βράδυ ήρθε ο Μπαράκος και κάθισε δίπλα μου και με αυτόν τον cool, χαμηλόφωνο τρόπο, βάζοντας -όπως συνήθιζε- το χέρι του μπροστά στο στόμα, σαν να έλεγε κάτι συνομωτικό, μου λέει: "Θέλεις να έρχεσαι μια φορά την εβδομάδα να παίζεις δίσκους που να μην είναι τζαζ αλλά ροκ, με την ευρύτερη έννοια;" Αισθάνθηκα να πετάω. Πέρασα πάνω από τις στέγες της Πλάκας και έφτασα σπίτι πετώντας. Κανένα ταξί, κανένα τραίνο δεν με χωρούσε. Κι από τότε κάθε Πέμπτη ανηφόριζα στην Ραγκαβά, κουβαλώντας τόσους πολλούς δίσκους λες και θα έπαιζα για μια βδομάδα και -για ένα διάστημα- ξεκίνησε η "ροκ βραδιά" του τζαζ κλαμπ σε μια προσπάθεια να διευρύνει το κοινό του μπαρ. Καθόμουν μπροστά σε αυτά τα υπέροχα μηχανήματα κι έβαζα έναν δίσκο να παίζει και μετά άλλον και μετά άλλον. Σιωπή, μυσταγωγία, αισθητική απόλαυση, υπέροχη ατμόσφαιρα. Άκουγα δίσκους που αγαπούσα, με άτομα που θαύμαζα και εκτιμούσα. Αν δεν είναι αυτός ο παράδεισος, τότε ποιος είναι; αναρωτιόμουν κάθε φορά που κατηφόριζα προς το σπίτι.
Μετά από κανέναν χρόνο νομίζω, το Τζαζ Κλαμπ είχε πιά δικαιωθεί από παντού και είχε αποκτήσει τόσο κοινό που η "ροκ βραδιά" ήταν περιττή. Ο σπόρος που είχε φυτέψει ο Γιώργος Μπαράκος και η εξαιρετική, ευγενική και σιωπηλή Μαρία του, είχε φυτρώσει, είχε ανθίσει, είχε αρχίσει να βγάζει τους πρώτους καρπούς με τα συνεχή live και τις ζωντανές ηχογραφήσεις δίσκων.
Η "εξυγίανση της Πλάκας" από τον Τρίτση και την Μελίνα έκλεισε το Τζαζ Κλαμπ, αν περάσεις τώρα θα δεις ένα μικρό σπιτάκι που τίποτα δεν παραπέμπει πως εκεί γράφτηκε σπουδαία πολιτιστική ιστορία. Γεννήθηκε μία φάση κι από τότε ανθίζει διαρκώς.
Ο Γιώργος Μπαράκος σκοτώθηκε από μία μοτοσυκλέτα που τον παρέσυρε (απ' ότι διάβασα). Με παρόμοιο άδικο τρόπο είχε φύγει και η Μαρία, όταν την παρέσυρε αυτοκίνητο που έχασε τον έλεγχο και ανέβηκε πάνω στο πεζοδρόμιο. Μόλις είχαν βγει οι δυο τους από το σινεμά.
Γειά σου Γιώργο. Να ξέρεις πως εδώ, από χθες που μαθεύτηκε ο θάνατος σου, γράφονται μόνο ωραία λόγια. Όλοι περιγράφουν υπέροχες αναμνήσεις από το Τζαζ Κλαμπ και όσα έζησαν σε αυτή τη φωλιά που εσύ και η Μαρία δημιουργήσατε.
