Pantera - Cowboys From Hell [1990]
Μια δισκάρα-ορόσημο για την εξέλιξη του σκληρού ήχου. Είναι το άλμπουμ που εισήγαγε τον όρο «groove metal» και που συνεχίζει να είναι σημείο αναφοράς, μέχρι και σήμερα.
Rage Against The Machine - Rage Against The Machine [1992]
Με το που μπαίνει το σκάσιμο του "Bombtrack", καταλαβαίνεις ότι έχεις μπροστά σου ένα άλμπουμ το οποίο θα ακούς για πολλά χρόνια. Λίγοι δίσκοι καταφέρνουν να σε κάνουν να κοπανάς το κεφάλι σου πάνω-κάτω από την αρχή, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Kill Cheerleader - All Hail [2004]
Όπως πολύ σωστά έχει πει φίλος, αυτό το άλμπουμ είναι μαγεμένο. Ούτε στιγμή δεν πέφτει το επίπεδο των συνθέσεων: 12 κορυφαία κομμάτια που, όσο τα ακούς, βρίσκεις και κάτι καινούριο να σε κρατάει. Αν δεν είχαν αυτοκαταστραφεί νωρίς...
Iggy & The Stooges - Raw Power [1973]
Ο τίτλος περιγράφει απόλυτα το τι θα ακούσει κάποιος, μόλις πατήσει το play. Το ίδιο και το εξώφυλλο, το logo, τα πάντα. Από την πρώτη στιγμή που έβαλα τον δίσκο, έγινε για μένα το blueprint για το attitude που πρέπει να έχει ένα συγκρότημα, αλλά και ένας frontman.
Black Sabbath - Black Sabbath [1970]
Μεγαλώνοντας με punk rock, αυτό ήταν το άλμπουμ που μου άνοιξε τον δρόμο για τη metal μουσική. Μοιάζει cliché, αλλά ακούγοντας παιδάκι τα πρώτα δευτερόλεπτα με βροχή, καμπάνες και ΑΥΤΟ το riff, τίποτα δεν μπορεί να είναι πια ίδιο. Παραμένει o αγαπημένος μου δίσκος των Sabs, κυρίως λόγω του bluesy έπους “Warning".
Megadeth - Peace Sells... But Who's Buying? [1986]
Ένα άλμπουμ-σταθμός του thrash. Με το αγαπημένο μου line-up (και το καλύτερο τους κατ'εμέ). Βγάζει μια ωμότητα και μια μελωδία παράλληλα, δείχνοντας πόσο μπροστά ήταν ο «μπαμπάς» για την εποχή του.
Iron Maiden - The Number Of The Beast [1982]
Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα αυτό το άλμπουμ. Ήταν η αρχή όλων... Από τη ριφάρα του "Invaders", μέχρι τη μπασογραμμή του ομώνυμου κομματιού. Χρόνια μετά, οι Iron Maiden είναι ακόμα η αγαπημένη μου μπάντα.
Offspring - Smash [1994]
Η πρώτη μου επαφή με μία από τις αγαπημένες μου μπάντες. Διάβαζα και μύριζα το booklet δίχως αύριο. Οι επιρροές του είναι εμφανείς νομίζω και στις συνθέσεις των CHRONOSPHERE. Από τους πιο «to the point» δίσκους που έχουν γραφτεί.
Slayer - Reign In Blood [1986]
Ο απόλυτος ορισμός του thrash metal. 30 λεπτά μανιώδους ταχύτητας και δαιμονικής ριφφολογίας, χωρίς ίχνος ατέλειας. Η πρώτη μου επαφή με το ακραίο μέταλ και παντοτινή επιρροή.
Death - Human [1991]
Δεν μπορείς να πεις και πολλά για διαμάντια σαν και αυτό. Εμπνευσμένο άλμπουμ, που δημιούργησε ένα ολόκληρο είδος μουσικής. Άρτιες συνθέσεις και στίχοι από έναν υπερ-ταλαντούχο καλλιτέχνη, άψογες εκτελέσεις... 10/10.
Morbid Angel - Altars Of Madness [1989]
Βλάσφημα ριφφς, βλάσφημα τύμπανα, βλάσφημη φωνή. Ή σ' αρέσει ή είσαι χίπης.
{youtube}gAnmdXcAeYU{/youtube}
