Ο Θοδωρής Υφαντής (μπάσο) και ο Νίκος Γιανναράς (κιθάρα/φωνή), μας μιλάνε λίγο πριν το επερχόμενο επετειακό live:
«Μετά από 4 χρόνια μουσικού ταξιδιού, είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και εκτιμούμε τη θέση στην οποία βρισκόμαστε. Παρόλα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής, πάντα θα προσπαθούμε για το καλύτερο και κυρίως για το πιο όμορφο. Όλο αυτό έχει πολύ κόπο, πολύ σχεδιασμό και συντονισμό, αλλά στο τέλος η αγάπη της προσπάθειας έρχεται πάντα πριν την ανταμοιβή. Ετοιμάζουμε τον 2ο μας δίσκο, τον οποίον θα πάμε σε πιο συγκεκριμένα μονοπάτια, σε σύγκριση με την πολυμορφικότητα του πρώτου. Σας περιμένουμε στις 9 Απριλίου στο PassPort Κεραμεικός για να σβήσουμε μαζί κεράκια και να ανάψουμε χαμόγελα!»
Website: http://www.themokaband.com/
10 αγαπημένοι δίσκοι για τους Moka Band
Jeff Buckley: Grace (1994)
Γιατί συνθετικά και ενορχηστρωτικά είναι άρτιο και ξεχειλίζει από ατόφιο συναισθηματισμό, χωρίς να τον εκβιάζει από τον ακροατή. Προσωπικά θεωρώ τον Buckley έναν από τους σημαντικότερους singer-songwriters όλων των εποχών. [Γιώργος Ράδος]
Opeth: Still Life (1999)
Ο δίσκος αυτός με είχε κάνει να υποφέρω από ρίγη! Ένας προς έναν, οι φίλοι μου Opeth, είναι από τους μουσικούς που με κάνουν να θέλω να δημιουργώ για να συμβάλλω σε αυτή τη μαγεία που προσφέρει η μουσική. Θυμάμαι ακούγοντας το "The Face Of Melinda", είχα ζηλέψει που δεν με λένε Melinda! [Γιώτα Δημητρακοπούλου]
Portishead: Dummy (1994)
Δίσκος που χαρακτήρισε πολλά απ' τα σημαντικότερα χρόνια της ζωής μου. Ήχος πρότυπο. Άποψη και αισθητική που ψάχνω... [Τάσος Χαλκίδης]
Deep Purple: Machine Head (1972)
Ο δίσκος με τον οποίον ήρθα σε επαφή με το πάντρεμα των blues και κλασικής μουσικής, με την κιθάρα του Ritchie Blackmore, με μια πολύ σφιχτή rhythm section από Roger Glover και Ian Paice, με τα απίστευτα, κλασικότροπα hammonds του Jon Lord και με μια φωνή (Ian Gillan) που έθεσε τα standards για όλες τις μετέπειτα φωνές στον σκληρό ήχο. Ταχύτητες, τεχνική και συνθέσεις που διαμόρφωσαν την ιστορία του ήχου και της μουσικής γενικότερα. [Ταξιάρχης Κωστάκης]
The Meters: Rejuvenation (1974)
Είναι ο δίσκος που διδάσκει τι είναι το groove και η funk, ο δίσκος που άλλαξε το παίξιμό μου, ένας από τους καλύτερος αν όχι ο καλύτερος δίσκος στο είδος! Αααα και η κομματάρα "If Ain't No Use"... [Παναγιώτης Πανούσης]
Roy Hargrove presents The RH Factor: Hard Groove (2003)
Είναι ενας δίσκος που συνδυάζει χιπ χοπ και funky ρυθμούς με στοιχεία soul. Για μένα δείχνει όλη την ιδιοφυΐα του Roy Hargrove. [Χάρης Χρόνης]
The Roots: Things Fall Apart (1999)
Τότε, το 1999, σε πρώτη φάση μου είχε κάνει εντύπωση ο τίτλος του δίσκου και το εξώφυλλο! Ηχητικά με έχει επηρεάσει το αυστηρό τους groove, τα απλά και έξυπνα παιξίματα και το ότι έπλεξαν στο hip hop διάφορες μουσικές. Για μένα ακόμα και σήμερα παραμένει πρότυπο. [Hoper]
Active Member: Μύθοι Του Βάλτου (1998)
Ο δίσκος που με έκανε να ακούσω ελληνικό hip hop και επηρέασε μια ολόκληρη γενιά. [Hoper]
Bonobo: Black Sands (2010)
Κάθε αγαπημένος δίσκος είναι συνυφασμένος με περιόδους της ζωής μας. Για μένα, λοιπόν, το Black Sands είναι δεμένο με το καλοκαίρι του '15. Ιδανικός συνδυασμός μελωδίας και beat, που σου δημιουργεί αισθήματα και καταστάσεις (στοιχεία που θέλω να προσδώσω στη μπάντα), όπως κάνουν κι άλλοι αγαπημένοι δίσκοι –από Moby, Archive και Massive Attack. Κάθε φορά, μου φέρνει εικόνες και ατμόσφαιρα από Ιαπωνία, την οποία και οι δυο μας αγαπάμε! Λατρεύω το πώς καταφέρνει να κάνει το κομμάτι του, κομμάτι σου, εκφράζοντάς σε από προσωπική σκοπιά. [Νίκος Γιανναράς]
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Στην Ανδρομέδα Και Στη Γη (1995)
Η ελληνική λατρεία. Δίσκος χιλιοπαιγμένος στα χιλιόμετρα της εθνικής και στο καθισιό μιας σκιερής μουριάς. Θαυμασμός στο πώς μπλέκεται η ανατολίτικη έκφραση με τη μεσογειακή παράδοση και στο πώς ο στίχος έρχεται για να κοντράρει αλήθειες. [Νίκος Γιανναράς]
{youtube}bZnkkQ5XB6s{/youtube}
