Brian Eno: Another Green World (1975)
Γιατί ο μεγάλος μύστης, μουσικός και παραγωγός κάνει ένα-δυο βήματα μπροστά απ' την εποχή του κι εμείς με τη σειρά μας απ' τη δική μας.
Michael Jackson: Thriller (1982)
Γιατί συνεχίζει μέχρι σήμερα να απενοχοποιεί τις άσπρες κάλτσες και τα κοντά παντελόνια.
Nirvana: Nevermind (1991)
Γιατί στις κιθάρες του "Smells Like Teen Spirit" βρίσκεται το «εν κατακλείδι» της εφηβείας μας.
Future Sound Of London: Dead Cities (1996)
Γιατί το sampling δεν θα ήταν ποτέ ξανά το ίδιο. Η ηλεκτρονική μουσική έφυγε εκατό χρόνια μπροστά και δεν έχουμε παρά να ευγνωμονούμε τους FSOL γι' αυτό.
David Bowie: The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars (1972)
Γιατί σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή, μια χαρισματική γενιά που σημάδεψε και επηρέασε και τη δική μας. Γιατί πρόκειται, ίσως, για τον καλύτερο rock 'n' roll δίσκο στην ιστορία της μουσικής.
Λένα Πλάτωνος: Καρυωτάκης - 13 Τραγούδια (1982)
Γιατί η Πλάτωνος ζωντάνεψε τον Κώστα Καρυωτάκη, φτιάχνοντας τον κορυφαίο ελληνικό δίσκο μετά την εποχή του Μάνου Χατζιδάκι.
Tom Waits: Blue Valentine (1978)
Γιατί το ομότιτλο κομμάτι είναι το απόλυτο soundtrack των απανταχού anti-valentines.
Björk: Homogenic (1997)
Γιατί αγαπάμε αυτό το εξωγήινο πλάσμα απ' την Ισλανδία.
Brian Keane & Omar Faruk Tekbilek: Beyond The Sky (1992)
Γιατί είναι απ' τους πιο γήινους κι όμορφους δίσκους που έχουμε ακούσει.
Νικόλας Άσιμος: Το Φανάρι Του Διογένη (1987)
Γιατί ο Νικόλας είναι αυθεντικός, είναι αληθινός, είναι μοναδικός κι άλλαξε με τα τραγούδια του τις ζωές μας.
{youtube}zgIRP_Ca0T0{/youtube}
