Γιώργος Μπέγκας
1. Ιnspiral Carpets: Life [1990]
Είχα ακούσει από τον αδερφό μου κάποια τραγούδια τους σε μια εκδρομή στην Κύπρο το 1991, μπήκα σε ένα δισκοπωλείο της περιοχής, βρήκα σε κασέτα το άλμπουμ και το αγόρασα. Το Life ήταν ο λόγος για να πάρω πλήκτρα και να αρχίσω να παίζω τα τραγούδια τους. Έτσι ξεκίνησαν όλα...
2. Αir: Moon Safari [1998]
Όταν διάβασα στο NME για τον δίσκο αυτόν, τον αγόρασα μόλις κυκλοφόρησε και τον ακούγαμε στο σπίτι στην Αγγλία συνεχώς. Εκείνο το διάστημα, όσοι το άκουγαν, το αναζητούσαν στα δισκοπωλεία. Εξαιρετική συνύπαρξη πιάνου με μπάσο, vintage και φρέσκων μελωδιών. Δίσκος που και σήμερα έχει κάτι να πει, με hits και soundtrack θέματα, είναι πλέον κλασικός.
3. Μarc Almond: The Stars We Are [1988]
Ένας δίσκος γεμάτος μελωδίες και ενορχηστρώσεις, με μια φωνή φανταστική. Όλα τα τραγούδια μοναδικά, πολλά έγιναν μεγάλες επιτυχίες και σε μια περίοδο μάλιστα με πολύ ρομαντισμό και με σημαντική παραγωγή καλής ποπ. Ήταν το καλοκαιρινό soundtrack του 1992.
4. Stereolab: Not Music [2010]
Πραγματικά, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Stereolab, στο γνώριμο μεν ύφος, αλλά με πολλές ηλιόλουστες αρμονίες, σε πειραματικά μονοπάτια και με σκοτεινά κάποιες φορές beats και organs. Ξεδιπλώνει το φοβερό αυτό ταλέντο του Tim Gane και της Laetitia Sadier. Kρίμα που δεν υπάρχουν πια, αν και οι δυο ακολουθούν νέα projects.
5. Friendly Fires: Pala [2011]
Tο Pala είναι γεμάτο ενέργεια, με dance στοιχεία, afro beats, ποπ, experimental κιθάρες και τρομπέτες, από μια ιδιαίτερη μπάντα της XL Recordings. Αν και δεν είχε την τύχη που του αρμόζει, αξίζει να βρεθεί στη δισκοθήκη. Ξεσπάσματα στον ήχο, πλήκτρα που πλημμυρίζουν τον χώρο, ντραμς με τα οποία θες να χορέψεις. Αξίζει επίσης να τους δείτε live, ο frontman Ed Macfarlane δίνει ρεσιτάλ χορού και ενέργειας.
Δήμος Ζαχαριάδης
1. Nitzer Ebb: Belief [1989]
Σε νεαρή ηλικία, αναζητώντας κάτι περισσότερο σκληρό στην τότε ηλεκτρονική σκηνή, ανακάλυψα το 2o άλμπουμ των Βρετανών Νitzer Εbb. Μοναδικός ήχος για εκείνη την εποχή και μάλιστα πολύ λογικό, διότι πίσω από την παραγωγή βρισκόταν ο Phil Harding. Ένα άλμπουμ που μεταγενέστερα κατάλαβα πόσο με επηρέασε μουσικά καθώς και αισθητικά. Σίγουρα από τα αγαπημένα μου.
2. Soft Cell: Non-Stop Erotic Cabaret [1981]
Όχι μόνο αγαπημένο, αλλά κι ένα από τα λίγα άλμπουμ τα οποία ήταν και η πραγματική αιτία που ασχολήθηκα επαγγελματικά με τη μουσική. Ο Marc Almond και ο Dave Ball μας χαρίζουν τραγούδια που νομίζεις ότι γράφτηκαν για εσένα. Σαν τα δέκα δάχτυλα των χεριών, δύσκολα μπορείς να απορρίψεις κάποιο από τα δέκα τραγούδια που περιέχονται εδώ.
3. Imagination: In The Heat Of The Night [1982]
Υπέροχο άλμπουμ, 2ο για τους Imagination, το άκουγα τότε κρυφά από τούς φίλους μου, διότι ήταν για τα γούστα της παρέας περισσότερο εμπορικό από ότι θα «έπρεπε». Είχε όμως τον ήχο που δεν μπορούσα να μην αγαπήσω, καθώς ήταν ηλεκτρονικός και ταυτόχρονα τόσο disco/soul. Μέχρι και σήμερα, μάλιστα, κάποιοι ακόμα αναρωτιούνται για την προέλευση του χαρακτηριστικού μπάσου στο "Just An Illusion".
4. Röyksopp: Melody A.M. [2001]
Ντεμπούτο και κατά την προσωπική μου άποψη καλύτερο άλμπουμ των Röyksopp. Με την πρώτη κιόλας ακρόαση, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για κάτι πρόχειρο. Αντιθέτως, δείχνει τόσο φρέσκο και ταυτόχρονα ώριμο, ώστε νομίζεις ότι έρχεται από το μέλλον και από έμπειρα χέρια. Από τους λίγους δίσκους που μπόρεσα να ακούσω άπειρες φορές χωρίς να βαρεθώ ούτε στιγμή.
5. Michael Jackson: Thriller [1982]
Με παραγωγό τον Quincy Jones, έχουμε εδώ να κάνουμε με ένα άλμπουμ το οποίο θεωρήθηκε κλασικό ήδη από την πρώτη στιγμή. Όλα σχεδόν τα καλύτερα τραγούδια του Michael συγκεντρωμένα σε έναν δίσκο.
{youtube}oDe5WwZGtE0{/youtube}
