3 χρόνια γιορτάζουν φέτος ο Χάρης Ζερβός και ο Κυριάκος Παλίλης στην ιντερνετική ραδιοφωνία, με την εκπομπή 2 Smoking Barrels στο Rockha Radio να έχει αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για τα εγχώρια underground σχήματα που καταπιάνονται με τον σκληρό ήχο.
7 μπάντες που έχουν περάσει κατά καιρούς από το σόου (Mother Οf Μillions, SixForNine, Need, Semen Of The Sun, Void Droid, Anal Veritas & 7-Odds) θα παίξουν live στο πάρτυ γενεθλίων –την ερχόμενη Πέμπτη 28 Μαΐου, στο Six d.o.g.s.– ανταποκρίθηκαν όμως και στο κάλεσμά μας να γράψουν καθεμιά για 2 τραγούδια που αγαπά και έχει, με κάποιον τρόπο, συνδέσει με την εκπομπή.
Προειδοποίηση προς υπερευαίσθητους, το τζουκ-μποξ που προέκυψε έχει ακόμα και... Madonna! Βρείτε επίσης ποιο κομμάτι εμφανίζεται δύο φορές, επιλεγμένο από δύο διαφορετικά γκρουπ...
7-Odds
The Beatles – Happiness Is A Warm Gun
Το συγκεκριμένο τραγούδι από το White Album του 1968 κατά κάποιον τρόπο πήρε τον τίτλο του από μια φράση που χρησιμοποιούσε ο Charles Schulz στη σειρά κόμιξ “Peanuts” και συχνά στα 1960s παραφραζόταν αναλόγως με την κατάσταση στην οποία ήταν να χρησιμοποιηθεί.
Ο John Lennon είχε πει ότι ένωσε τρία διαφορετικά μέρη κομματιών προσπαθώντας να συρράψει διαφορετικά είδη του rock, τα πασπάλισε με την ψυχεδελική εμπειρία από ένα LSD trip και έτσι δημιούργησε το αγαπημένο track του George Harrison και του Paul McCartney από το προαναφερθέν άλμπουμ. Tο ίδιο συμβαίνει και με το 2 Smoking Barrels σόου: έχει ενώσει πολλά διαφορετικά στοιχεία, ώστε να ξεφεύγει από τις τυπικές εκπομπές –νομίζεις δηλαδή πως είσαι κάπου αλλού– τα οποία έχουν κατόπιν πασπαλίσει με αγάπη και τρίχες από τα μούσια τους οι οικοδεσπότες...
The Cramps – Bikini Girls With Machine Guns
Η μπάντα και ο τίτλος τα λένε όλα: βρωμίλα, γκαραζίλα, κορίτσια και πολυβόλα! Ηχογραφήθηκε στην Καλιφόρνια το 1989 σε παραγωγή της Poison Ivy, η οποία πρωταγωνιστούσε και στο εξώφυλλο του single και στο βίντεο. Έτσι οι Cramps μπήκαν για πρώτη φορά στο UK top-40.
Οι στίχοι του κομματιού μιλάνε –για τι άλλο;– γρήγορη ζωή, κίνδυνο, βία και πιοτό μέχρι τύφλωσης και πώς όλα αυτά μπορούν να σε σκοτώσουν, αλλά ταυτόχρονα να είναι τόσο διασκεδαστικά! Και όλα τυλιγμένα σε μεταλλαγμένο rock 'n' roll, σαν την εκπομπή 2 Smoking Barrels. Γιατί έτσι αισθάνεσαι όταν κάθεσαι απέναντί τους, με αυτούς τους ραδιο-φωνικούς παραγωγούς Χάρη Ζερβό και Κυριάκο Παλίλη να σε πυροβολούν με ερωτήσεις. Μπορούν να σε σκοτώσουν, αλλά είναι διασκεδαστικό...
Anal Veritas
Black Sabbath – Children Of The Grave
Ο τίτλος ξεκάθαρος και περιγράφει με 4 λέξεις όλα εμάς τα παιδιά του υπογείου και της ακραίας μουσικής. Το κομμάτι βγήκε σε μια δύσκολη εποχή και ήταν αρκετά ακραίο, όπως και όλη η δισκογραφία των Black Sabbath εκείνα τα χρόνια. Μπορεί οι «τύποι» αυτοί να μην ήταν μουσάτοι όπως ο Χάρης Ζερβός και ο Κυριάκος Παλίλης, αλλά εδειξαν τον δρόμο για να κάνουμε τώρα έκθεση ιδεών, μετά από 40 χρόνια. Έτσι όπως το έφτιαξαν και το κράτησαν ζωντανό οι κύριοι αυτοί, έτσι κάνουν μέσω της εκπομπής 2 Smoking Barrels και ο Χάρης με τον Κυριακο για το underground στην Ελλαδα: το κρατάνε ζωντανό! Μπορεί λοιπόν μετά από 40 χρόνια να γράφει κάποιος γι' αυτούς και την εκπομπή τους...
Madonna – Like A Prayer
Ναι, Μadonna, γιατί, δεν κατάλαβα; Ποιος δεν έχει τραγουδήσει ή χορέψει στους ρυθμούς της γυναίκας αυτής; Όλοι μας... Σέξι, καυστικό, προκλητικό και με ό,τι καλό χρειάζεται για να κινήσει το ενδιαφέρον, το "Like A Prayer" είναι πλέον ένα κλασικό κομμάτι και σίγουρα αποτελεί προσευχή για να μην κάτσει ο Κυριάκος Παλίλης στο μπαρ του Six d.o.g.s καθ' όλη τη διάρκεια του πάρτυ για τα 3 χρόνια της εκπομπής, με τον Χάρη Ζερβό να τον ψάχνει ανά 15 λεπτά!!!
Mother Of Millions
Clash – Bank Robber
Soundtrack όλων των bank heists, κινηματογραφικών και μη. Οι λέξεις «ληστεία» και «τράπεζα» στην ίδια φράση είναι ένας αυτοαναφορικός πλεονασμός: παντρεύονται μόνο όταν η αναφορά γίνεται από την αστυνομία. Τον μπαμπά της ιστορίας δεν τον έπιασαν βέβαια, αλλά και να τον έπιαναν –όπως λέει ο Joe Strummer– καλύτερα 10 χρόνια φυλακή, από μια ζωή σκλαβιάς, υπηρετώντας μια μηχανή. Ξεφεύγοντας από τη μυθοπλασία των ληστειών-υπερπαραγωγή, a la Guy Ritchie, καταλήγουμε στην καθημερινή «μυθοπλασία».
Να μην περιμένουμε να «χτενιστούμε όταν τα μαλλιά μας είναι γκρίζα και λεπτά». Να φτιάχνουμε ωραίες ιστορίες, όπως και η εκπομπή 2 Smoking Barrels κάθε Σάββατο 4 με 6, μετατρέποντας μια συνέντευξη σε ωραία ιστορία, ανακατεύοντας τα συναισθήματα των καλεσμένων, κάνοντας την όλη εμπειρία αληθινή (όπως θα έπρεπε να είναι) και... βγαλμένη από τη ζωή, η οποία είναι μικρή, jazz it up!
Pink Floyd – High Hopes
Όπου ανασύρουμε τις παιδικές μας εκθέσεις. Ο χαρακτηριστικός ήχος της καμπάνας μας εισάγει σε μια αριστουργηματική περιγραφή της παιδικής ονειροπόλησης και αθωότητας, της ανακάλυψης, και σε ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια των Pink Floyd της μετα-Waters εποχής. Η αλλαγή από την αθωότητα στη συνειδητοποίηση έρχεται σαν την ανεμπόδιστη ροή ενός ποταμού και τα κοινά σημεία βρίσκονται στις στιγμές που νοσταλγούμε. Νοσταλγούμε και σε συνθήκες παραίτησης και σε συνθήκες ωρίμανσης του ίδιου παιδικού ονείρου. Γιατί τα πράγματα που πρώτη φορά βιώνουμε και η ένταση με την οποία τα βιώνουμε, δεν διαθέτουν εκ των προτέρων ερμηνεία, ακόμα και αν βαδίζουμε ιχνηλατώντας την ιστορία αυτών που τα είχαν ανακαλύψει πολύ πιο πριν από εμάς. The grass was greener. Το συνοδευτικό βιντεοκλίπ είναι εξίσου αριστουργηματικό και νοσταλγικής φιλοσοφίας με το κομμάτι, για όποιον δεν έχει κάνει τον κόπο.
Need
Sepultura – Refuse/Resist
Αρχικά, βρείτε μου ΕΝΑΝ άνθρωπο στον οποίο να μην αρέσει αυτό το αριστούργημα των Βραζιλιάνων. Αφορμή για τη συγκεκριμένη επιλογή στάθηκε το tattoo στο δεξί μπράτσο του Κυριάκου Παλίλη (που εντάξει, είναι από το "Roots...", αλλά εγώ για το "Refuse/Resist" ήθελα να γράψω). Θυμάμαι το MTV να το παίζει non-stop (χρυσές εποχές) κι εμένα να παίζω το intro με τα κρουστά σε οποιαδήποτε συμπαγή ή μη επιφάνεια μπορούσα να βρω. Από τα πιο χαρακτηριστικά intros όλων των εποχών στο metal, groove που σκοτώνει και τέρμα οργισμένοι στίχοι, οι οποίοι, σε συνδυασμό με την ηλικία που ήμασταν όταν έσκασε, το έκανε σταθερό ηχητικό υπόβαθρο για μπυροποσίες σε metal bars, ακόμα και για κλωτσοπατινάδες σε σπιτικά πάρτυ.
Alice In Chains – Dam That River
Αρχικά όλοι στους Need λατρεύουμε τους Alice In Chains και ο λόγος που συσχέτισα αυτή την επιλογή με την εκπομπή είναι ο τίτλος του άλμπουμ (Dirt) –και ο νοών, νοείτω! Επίσης είμαι σίγουρος ότι και τα δύο καλόπαιδα του 2 Smoking Barrels γουστάρουν τίγκα τη μπάντα, αλλιώς θα ήταν φλώροι! Από τα πιο κλασικά άλμπουμ της rock μουσικής εν γένει και πολύ πιο metal από τη grunge ταμπέλα που τους κόλλησε τότε το κοινό και ο Τύπος. Ειδικά το συγκεκριμένο κομμάτι σε πιάνει από τα μούτρα κατευθείαν με την αρχική, θεϊκή riff-άρα και τα trademark διπλά φωνητικά. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να γράψω που να μη φαίνεται λίγο μπροστά στην τιτάνια αξία του. Παρατήστε τα όλα και βάλτε το "Dirt" να παίξει, βασικά. Τόσο απλά...
Semen Of The Sun
The Beatles – Happiness Is A Warm Gun
Απλά κολλάς με το πρώτο άκουσμα. Δεν είναι το τυπικό Beatles κομμάτι. Πρόκειται για μια σύνθεση με μορφή θεατρικού έργου: κάθε σημείο διαδέχεται το άλλο απροσδόκητα, χωρίς να υπάρχουν επαναλήψεις στο κλασικό μοτίβο κουπλέ/ρεφρέν/κουπλέ/ρεφρέν.
Ο Lennon δεν κάνει πλάκα εδώ. Στο λέει ξεκάθαρα: «When I hold you in my arms and I feel my finger on your trigger, I know nobody can do me no harm cause happiness is a warm gun».
MC5 – Looking At You
Εδώ έχουμε την επιτομή του αλήτικου punk ήχου. Φανταστείτε τους παραγωγούς της εκπομπής 2 Smoking Barrels με αφάνα και παντελόνι καμπάνα στο Ντιτρόιτ το 1970! Η ουσία του rock 'n' roll, επικίνδυνο και ταυτόχρονα εκφραστικό. Πώς αλλιώς το εξηγείς να βγαίνει τόση εκρηκτική ενέργεια από κιθάρες, τύμπανα, μπάσο, ενώ ο Rob τραγουδάει «All I want to do now girl is look at you, looking at you babe»;
Αγαπημένη μπάντα, αγαπημένο τραγούδι. Θα πληρώναμε χοντρά μία χρονομηχανή να μας πήγαινε στο 1970 και στη live εκτέλεσή του στο Detroit State University, όπως βέβαια και η εκπομπή για να τους έπαιρνε μια συνέντευξη πριν ή μετά τη συναυλία. Δείτε το οπωσδήποτε στο YouTube!
SixForNine
The Stooges – I Wanna Be Your Dog
Αυτό το κομμάτι θα μπορούσε (και ίσως θα έπρεπε) να συνοδεύει ως ηχητικό ντοκουμέντο τη λέξη «Αλητεία» σε κάθε λεξικό που σέβεται τον εαυτό του και κυκλοφόρησε μετά το 1969. Μπορεί να μην είναι το μόνο κατάλληλο, αλλά σίγουρα παίρνει βραβείο γνησιότητας στη βρωμιά και στη σαπίλα, ειδικά αν αναλογιστούμε την εποχή στην οποία κυκλοφόρησε.
Συγκλονιστικός ήχος κιθάρας και ο Iggy Pop ένας τεράστιος performer. Τώρα, αν εκεί τριγύρω στις σελίδες του λεξικού υπήρχε και καμιά φωτογραφία αυτών των δύο ξεδιάντροπων, αναίσχυντων και τάχα μου-τάχα μου ραδιοφωνικών παραγωγών της εκπομπής 2 Smoking Barrels, δεν θα μας έκανε και τρομερή εντύπωση. Πας στην εκπομπή τους και σου τραγουδάνε το ρεφραίν... Well, c'mon!!
Sepultura – Propaganda
Απειλητικό, ύπουλο, βίαιο μα κατά τ' άλλα συμπαθητικό και γλυκό. Ή μήπως το αντίθετο; Αμφιβολία προς το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω απ' τη μάσκα, χτυπήματα πίσω απ' την πλάτη, το διάβασμα ανάμεσα απ' τις γραμμές και άλλα τέτοια ευχάριστα σέρνονται βλοσυρά έξω από τη ζούγκλα του Αμαζονίου, για να φτάσoυν ως το στούντιο της εκπομπής 2 Smoking Barrels στους Αγίους Ανάργυρους! Ο πόλεμος της πληροφορίας ή αλλιώς μια σύγχρονη βεντέτα. Μόνη λύση η παραφύλαξη. Τα μάτια σας και τα αυτιά σας ανοιχτά, αν τύχει να πέσετε στον ιστό των ραδιοσυχνοτήτων τους! «Don't, don't believe what you See / Don't, don't believe what you read, No!».
Void Droid
Metallica – One
Απομόνωση. Οι πρώτες νότες ηχούν τόσο μόνες και κενές. Σαν ένα στεγνό κλάμα. Που δεν μπορεί να εκφραστεί με κανέναν τρόπο, αλλά υπάρχει. Οι κιθάρες συνεχίζουν τον διάλογό τους μη λέγοντας πολλά, γιατί δεν μπορούν να πουν πολλά και γιατί δεν έχει σημασία να πουν πολλά. H φωνή του Hetfield έρχεται σαν λυτρωτής, έτοιμος να πει όσα δεν μπορούν να ειπωθούν. Τα ματζόρε περάσματα δημιουργούν ένα ενδιαφέρον μείγμα και προκαλούν μια μίνι σύγχυση στα συναισθήματα του ακροατή. Έως ότου έρχεται, σχεδόν οργασμικά, το αποκορύφωμα. Το ξέσπασμα. Η αλήθεια. Η οργή. Δεν μπορεί κάποιος να μένει ψυχικά ατάραχος όταν τα όργανα βαράνε επιθετικά τρίηχα και ο Ηetfield χρησιμοποιεί κάθε κύτταρο του σώματός του για να φωνάξει τους στίχους. Ανθρώπινη ψυχή σε υψηλή περιεκτικότητα. Σαν τους Χάρη Ζερβό και Κυριάκο Παλίλη. Ένα αριστούργημα. Σαν το 2 Smoking Barrels radio show. One.
Pink Floyd – Shine On You Crazy Diamond
Δύσκολο να περιγράψεις συναισθήματα... Είναι αδιανόητο πώς ένα κομμάτι σου προκαλεί μια έκρηξη συναισθημάτων τόσο έντονη, ώστε αδυνατείς να τα βάλεις σε μια σειρά και να εκφράσεις τις εικόνες που σου δημιουργούνται. Η εισαγωγή πενθεί τον «χαμό» ίσως του πιο ευφυούς μυαλού αυτής της μπάντας. Η μελωδία της κιθάρας στοιχειώνει, καλεί προς το μέρος της και ταυτόχρονα σε κρατά μακριά, όπως σε έναν ενδιάμεσο κόσμο ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς... Κλείνεις τα μάτια και παρασύρεσαι σε ένα ταξίδι χωρίς σαφή προορισμό, αλλά γεμάτο εμπειρίες και βιώματα. Πώς να θέλεις να τελειώσει κάτι τέτοιο; Και όταν το ρεφρέν ξεσπά, το διαμάντι αποκαλύπτεται, λάμπει και θα λάμπει και μετά το τέλος του ταξιδιού... Γιατί κάθε τι ξεχωριστό κρατά για πάντα. Γι' αυτό λοιπόν, shine on 2 Smoking Barrels radio show…
φωτογραφίες: C.Alossi photography
Facebook εκπομπής: https://el-gr.facebook.com/2smokingbarrels
{youtube}FZEW0hffNXk{/youtube}
