10 εκλογικά τραγούδια

 

 

Από τον δίσκο OK Computer, 1997

 

Είναι αρκετά πλάγιος ο τρόπος με τον οποίον εκφράζονται οι Radiohead στο πιο ausländer τραγούδι του ΟΚ Computer, πάντως το μήνυμα δεν χάνεται. Στους λίγους στίχους που ακούμε μπλέκεται κατά κάποιον τρόπο ο Νόαμ Τσόμσκι –τα γραπτά του οποίου για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μας φαίνονταν τότε πολύ μακρινά– με την κόπωση που είχε επιφέρει η συντηρητική διακυβέρνηση στη Βρετανία (17 συναπτά έτη), μα και με την κούραση του ίδιου του Thom Yorke από την πλανητική γιγάντωση της μπάντας, η οποία τον έκανε σε στιγμές να αισθάνεται κι εκείνος σαν πολιτικός. 

 

{youtube}WrL9uMqeP8M{/youtube}

 

Από τον δίσκο Η Ρεζέρβα, 1979

 

Όσοι έζησαν το τραγούδι αυτό του Διονύση Σαββόπουλου στην εποχή του, το θυμούνται κυρίως για το εναρκτήριο δίστιχο «Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα μπορεί και οι φροϋδιστές να 'ρθουν στην εξουσία». Εδώ ωστόσο σκιαγραφείται περίφημα και με σημαίνουσα πολιτική ευφυία το κλίμα των εκλογών του 1977 και παρελαύνουν διάφοροι μεγάλοι και μικροί ήρωές τους: ο Εθνάρχης Καραμανλής, ο οποίος θα κέρδιζε με χαρακτηριστική άνεση την πρωθυπουργία παρά το 7% που πήρε τότε το φιλοβασιλικό κόμμα, το ταχέως ανερχόμενο ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου, το ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα (σχεδόν 10%) του Χαρίλαου Φλωράκη, αλλά και η Συμμαχία Προοδευτικών & Αριστερών Δυνάμεων του Ηλία Ηλιού («Αμέσως έγινε καπνός σαν μια δεκαετία / το σκάει νομίζοντας κι αυτός πως ήμουν Συμμαχία»).

 

{youtube}ZALEsTKy9ZY{/youtube}

 

b-side στο single The Lodge, 1987

 

Έχω την εντύπωση πως η ροκ ιστορία που γράφεται τελευταία στις παρενθέσεις και στα γύρω-γύρω διαφόρων κειμένων που έχουν ως αφορμή τη μουσική επικαιρότητα, έχει μάλλον ξεχάσει πως οι Replacements ανήκουν στις μπάντες που θεμελίωσαν ό,τι σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως «εναλλακτικό ροκ». To "Election Day" προέρχεται πάντως από μια εποχή που ο Paul Westerberg και η λοιπή παρέα απολάμβαναν μπόλικης αναγνώρισης, έστω κι αν ανήκει στην Pleased To Meet Me φάση, η οποία δεν αντιπροσωπεύει τον αμιγώς ροκ ήχο τους (προσπάθησαν τότε να τη βρουν με soul και ελαφροτζάζ ήχους). Άγνωστο τώρα αν το τραγούδι αναφέρεται στις αμερικάνικες Προεδρικές εκλογές του 1984, τις οποίες σνόμπαρε το underground της χώρας καθώς είχε φανεί από νωρίς πως θα κέρδιζε –για δεύτερη θητεία– ο Ronald Reagan. Ο τόνος, εντούτοις, είναι ξεκάθαρος: «δεν με νοιάζει ποιος θα εκλεγεί, μέχρι να βρω κάποια ν' αγαπήσω». Προσωπικές ανάγκες vs Κοινά, σημειώσατε 1...

 

{youtube}ePZ4UTG7O_g{/youtube}

 

Από το mixtape K.R.I.T. Wuz Here, 2010

 

Με την αυστηρή έννοια, το "2000 & Beyond" δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτήν τη λίστα, αφού δεν είναι ένα εκλογικό τραγούδι. Αποτιμώντας ωστόσο τα '00s με τον τρόπο του –ραπάροντας πάνω από το σαμπλαρισμένο "If It's In You To Do Wrong" των Impressions (1974)– o Big K.R.I.T. βρήκε χώρο να μιλήσει και για την απογοήτευση που είχε ήδη γίνει έκδηλη ανάμεσα στους Αφροαμερικανούς ύστερα από 2 χρόνια Μπαράκ Ομπάμα διακυβέρνησης, αναφερόμενος στην ανεκπλήρωτη ελπίδα που είχαν γεννήσει εκείνες οι εκλογές του 2008. Την αποτύπωνε το φλεγόμενο στιχάκι «Niggas thought shit was gonna change on election day / Healthcare, H1N1, nasal spray», έστω κι αν κρίθηκε τελικά από την ίδια την ιστορία, αφού ο Πρόεδρος Ομπάμα μάλλον γέλασε τελευταίος, ψηφίζοντας, παρά τη σωρεία των αντιδράσεων, το Obamacare.   

 

{youtube}cQxxcn7c3f4{/youtube}

 

Από τον δίσκο Apocalypse Time, 1999

 

Ένα ρέγκε τραγούδι περί εκλογών από τη Δυτική Αφρική, από μια μπάντα που ανδρώθηκε στις λαϊκές συνοικίες του Αμπιτζάν –της οικονομικής πρωτεύουσας της Ακτής Ελεφαντοστού. Κατά τα 1990s, οι Adjam Tala Rockers μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν αρκετά επιτυχώς τα τζαμαϊκανά διδάγματα για να εκφράσουν τις ανησυχίες των νέων ανθρώπων μιας χώρας με πολύπαθο βίο μετά την αποικιοκρατία και με πολλές διαιρέσεις. Στα πλαίσια λοιπών αυτών των ανησυχιών, ήταν και το ζήτημα της δημοκρατίας· και ήθελε ένα θάρρος που το θεωρούμε αυτονόητο εδώ στη Δύση να μιλήσεις για εκλογές σε μια χρονιά που ο στρατός ανέτρεψε τον διεφθαρμένο πρόεδρο Henri Conan Bédié, οδηγώντας τη χώρα στην κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση του 2000. Πολύ σύντομα, η Ακτή Ελεφαντοστού θα κυλούσε στο χάος: στον νικητή των εκλογών, Laurent Gbagbo, έμελλε να διαχειριστεί έναν εμφύλιο πόλεμο... 

 

μπορείτε να το ακούσετε κάνοντας κλικ εδώ

 

Από single 78 στροφών, 1950

 

Η ιστορία έγραψε πως οι γυναίκες στην Ελλάδα ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές του 1934, αν και οι περισσότερες δεν πήγαν να ασκήσουν το δικαίωμά τους –έχει μάλιστα μείνει περίφημη η ρήση της σπουδαίας ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη «ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες αποφεύγουν να κάνουν παιδιά»! Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο, ωστόσο, το κοινωνικό κλίμα μεταβαλλόταν ραγδαία και ο στιχουργός Κώστας Μάνεσης το πιάνει ωραία, με χιούμορ ολίγον καυστικό μα και με συμπάθεια ταυτόχρονα, σε αυτό το γρήγορο χασάπικο του Απόστολου Καλδάρα, που ερμήνευσε (κάπως τυπικά) η Μαρίκα Νίνου, με σεγόντο τον Αθανάσιο Ευγενικό. Σύντομα, ό,τι ήταν στιχουργικό εύρημα έγινε και πράξη: σε επαναληπτική εκλογή στη Θεσσαλονίκη το 1953 η Ελένη Σκούρα του Ελληνικού Συναγερμού θα γινόταν η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, ενώ το 1956 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα όριζε την πρώτη γυναίκα υπουργό (Λίνα Τσαλδάρη) και η Μαρία Δεσύλλα θα κέρδιζε τη δημαρχία στην Κέρκυρα, δικαιώνοντας έτσι πλήρως –αν εξαιρέσεις τον τόπο– το δίστιχο «Στις εκλογές θα βάλω κάλπη στην Aθήνα, θα πάρω ψήφους και θα βγω και δημαρχίνα». 

 

{youtube}lM3IVlfJpVA{/youtube}

 

Από τον δίσκο Democracy, 1996

 

Στα μέσα των 1990s, όταν και βγήκε αυτό το τραγούδι, οι Killing Joke ήταν πλέον βετεράνοι, έστω κι αν είχαν πίσω τους το Pandemonium του 1994, που τους έκανε αναγνωρίσιμους σε μία ακόμα γενιά. Το Democracy δεν μπόρεσε να πάρει επάξια τη σκυτάλη και θα οδηγούσε τη μπάντα σε παύση εργασιών για αρκετά χρόνια, πάντως οι Αυστραλοί δεν μασούσαν τα λόγια τους. Στα μάτια του Jaz Coleman, η εκλογική διαδικασία με την περισσή της υποκρισία δεν ήταν παρά μία ακόμα κούρσα συμφερόντων, την οποία όσοι έτρεφαν αντιεξουσιαστικές συμπάθειες όφειλαν να αντιμετωπίσουν με κυνισμό: «Mr. Murdoch cares for orphans, McDonalds goes eco-friendly / I'm cynical of you, there's millions like me too».

 

{youtube}M1QmTkGI-xE{/youtube}

 

Από τον δίσκο Δυο Βήματα Απ' Την Άμμο, 1989

 

Περίπου 40 χρόνια μετά τη Μαρίκα Νίνου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη θα σκιαγραφούσε εξαιρετικά (σε στυλ ραπ, παρακαλώ!) μια γυναίκα που είχε πλέον απηυδίσει με την πολιτική πραγματικότητα της υποτιθέμενης Αλλαγής και προτιμούσε τα κουζινικά και τις μακαρονάδες της, χωρίς –προσοχή– να έχει γίνει απολιτίκ ή αδιάφορη: θα πήγαινε κατά δήλωσή της να ξαναψηφίσει, θα έριχνε όμως λευκό (με την ευκαιρία, βάλτε πια ένα τέλος σε αυτόν τον διαδεδομένο μύθο ότι πάει στο πρώτο κόμμα / δεν πάει, αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα) καθώς 

Τη μουσική και τους στίχους υπογράφει ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο οποίος τότε –πριν τον καταπιούν οι επικές φανφάρες για τους παραμυθοΑλέξανδρους και οι φαλκιδεύσεις του εν Ελλάδι συντηρητισμού– διήνυε μια δημιουργική περίοδο σημαντική, την οποία κακώς αρνούνται σήμερα να του αναγνωρίσουν οι εξ Αριστερών προερχόμενοι μουσικογραφιάδες. 

 

{youtube}MPREOiqNI60{/youtube}

 

Από τον δίσκο Billion Dollar Babies, 1973

 

Το είχε γραμμένο ήδη από το 1969 ο Alice Cooper το "Elected" (τότε το λέγανε "Reflected"), όταν όμως του έβαλε νέους, καυστικούς, εκλογικούς στίχους είναι που έφτασε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες επιτυχίες της 1970s περιόδου του. Ακροβατώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στην ανοησία και στο δηκτικό χιούμορ, ο Alice Cooper καλεί κοινό και ψηφοφόρους να τον οραματιστούν ως Γιάνκη Doodle Dandy σε χρυσή ρολς ρόις, ηγέτη ενός νέου κόμματος πέρα από ρεπουμπλικανικούς/δημοκρατικούς διαχωρισμούς· εκφράζοντας βέβαια έτσι την πάγια καχυποψία των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στους πολιτικούς και τα ψέματά τους –ας μην ξεχνάμε ότι ο σκληρός ήχος των 1970s και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού είχε σημαντική απήχηση σε αυτά τα κοινωνικά στρώματα. Όσοι μεγάλωσαν στα 1990s θυμούνται σίγουρα και τη διασκευή που έκανε η Mr. Bean περσόνα του Rowan Atkinson με τον Bruce Dickinson και τους χαρντροκάδες Taste (1992), η οποία βρέθηκε στο #9 των βρετανικών charts, καθώς λανσαρίστηκε ενόψει των εκλογών εκείνης της χρονιάς.

 

{youtube}1i4EnjRKVQw{/youtube}

 

Από τον δίσκο Μουσικές Ταξιαρχίες, 1982

 

Όταν ένα βράδυ συνάντησα τον Γρηγόρη Ψαριανό στο Κουκάκι και πιάσαμε την κουβέντα, θυμήθηκα τη δήλωσή του ότι θα φύγει από τη χώρα αν γινόταν κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Ανεξάρτητων Ελλήνων –και του είπα πόσο θα με χαροποιούσε αν το έκανε πράξη. Δυστυχώς ξέχασα να τον ρωτήσω αν τελικά την άφησε ποτέ στα βουλευτικά έδρανα, εκπληρώνοντας έτσι το περίφημο στιχάκι που χάρισε πίσω στις αρχές των 1980s στον Τζίμη Πανούση «Στης Βουλής τα έδρανα / αχ κι εγώ να έκλανα». Καθώς στις επικείμενες εκλογές κατεβαίνει με το Ποτάμι (με τι άλλο;), όντας μάλιστα ένα από τα δυνατά του χαρτιά, θα πρέπει μάλλον να ζήσω με το γεγονός ότι θα τον ξαναδώ βουλευτή· κάτι βέβαια που ίσως μου δώσει την ευκαιρία να του κάνω την ξεχασμένη ερώτηση. Τον αντιπαθώ, το καταλάβατε... Αλλά να του αρνηθώ τι ωραίο και άκρως «πανουσικό» τραγούδι έγραψε τότε, αυτό δεν θα το κάνω. 

 

{youtube}6-VVzLpcz5E{/youtube}