11. Αρτέμης / Ευθύμης Αρτέμης και Ευθύμης εμφανίζονται στο εμπνευσμένο από στίχο του Κωστή Παλαμά νέο τους album οπλισμένοι σαν αστακοί με ρίμες-μυδραλιοβόλα, στον κόσμο των οποίων συγκολλούνται σε ένα παλαβό κολλάζ ο Εξηκίας με τη Χρύσπα, το πολυτονικό σύστημα της Εστίας με τον Χατζηγιάννη και ο Ίωνας Δραγούμης με τις ιέρειες της Εκάτης. Ρίμες (συχνά δε και περίτεχνοι γλωσσοδέτες) με τις οποίες οι δύο MCs πυροβολούν κατά βούληση προς όποια κατεύθυνση διαλέξουν, αδιαφορώντας για hip-hop στερεότυπα, ταμπέλες, mainstream κατευθύνσεις κτλ. Το δε μελωδικό background όλης αυτής της φάσης το προσφέρει μια έμπειρη μπάντα (Δημήτρης Κουτσούκης στις ηλεκτρικές κιθάρες, Λεωνίδας Πετρόπουλος στο μπάσο, Λάμπρος Κριτσιμάς στα τύμπανα), η οποία ενώνει - συχνά με απολαυστικό τρόπο - καταιγιστικούς nu metal ρυθμούς με τα σκρατς των DJ MCD και DJ Smartie. Μπορεί αυτό το στιλ του μεταλλικού ραπ να έχει πολυφορεθεί και να έχει σε μεγάλο βαθμό ξεφτίσει στο εξωτερικό, το hip-hop ντουέτο όμως το εκπροσωπεί εδώ επάξια, ακόμα και αν δεν κομίζει γλαύκας στην Αθήνα αυτού, με στιγμές σαρωτικής δυναμικής (“Όλο Το Ρωμαίικο”, “Οι Στίχοι Μας Ποτέ Δεν Σταματάνε” ή “Έτσι Είναι Έτσι Πάει”). Το τελικό αποτέλεσμα πάντως είναι υπέρ τους, όπως άλλωστε δείχνει και η βαθμολογία. Κι αυτό γιατί τα δυνατά τους χαρτιά φτάνουν και περισσεύουν για να τους προσδώσουν τα απαραίτητα ώστε να ξεχωρίσουν. Έστω και αν μένεις με την απορία για το τι άραγε θα μπορούσαν να κατορθώσουν αν το δούλευαν περισσότερο, αντί να ξεχύνονται προς όπου τους καπνίσει, σαν κοτρώνες αμολημένες από ξέφρενους καταπέλτες. 12. Nikko Patrelakis Echo (μη διαθέσιμη κριτική) |
13. Vello Leaf
Morning Star EP
 |
Oι Vello Leaf γεννήθηκαν πέρυσι από τις στάχτες των Deep.Insight και απαρτίζονται από τον ίδιο βασικό πυρήνα των τελευταίων, που ίσως ορισμένοι ιδιαιτέρως πληροφορημένοι αναγνώστες να θυμούνται από δύο EP τους κατά την τελευταία πενταετία. Η πρώτη τους κυκλοφορία με το νέο όνομα είναι μια ευχάριστη έκπληξη κινούμενη σε post-rock μονοπάτια, με ατμοσφαιρικές συνθέσεις, οι οποίες δεν διστάζουν ούτε με τις πιο pop φόρμες να συνομιλήσουν, ούτε να περιπλανηθούν και σε κάπως πιο πειραματικά ηχητικά τοπία. To Morning Star EP φιλοξενεί έξι συνθέσεις, από τις οποίες κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες είναι το αιθέριο “Floatboat (Bring My Lover Back)” - με μια καταπληκτική ερμηνεία εκ μέρους της συμμετέχουσας Αλεξάνδρας McKay-Διαμαντοπούλου - και το κομψό “21st Station”. Όχι ότι και οι υπόλοιπες δεν είναι αξιόλογες δημιουργίες, δεν φτάνουν όμως κατά τη γνώμη μου στο επίπεδο των δύο αυτών στιγμών. Όλα αυτά συγκροτούν αναντίρρητα ένα πολύ ενδιαφέρον δείγμα γραφής, το οποίο αναμένω να δω αφενός πώς μπορεί να σταθεί ζωντανά και αφετέρου πώς γίνεται να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο ολοκληρωμένο από ένα ΕΡ.
14. Socos & The Live Project Band
Kafka
 |
Λίγες φορές σε τούτο το επάγγελμα μπορείς να φανείς τόσο τυχερός ώστε να πέσεις, την ώρα της κυκλοφορίας του, σε έναν από εκείνους τους δίσκους που είναι προορισμένοι να αλλάξουν τα δεδομένα. Σε ένα timing δηλαδή όπου να μπορείς να μετρήσεις αντιδράσεις, απήχηση και τη διάμετρο της καμπύλωσης που επιφέρει η παρουσία τους στο συνεχές του χωροχρόνου. Είναι το κρυφό όνειρο όλων όσων κάνουν αυτή τη δουλειά - και μερικούς τους τρώει τόσο, ώστε καταλήγουν να βλέπουν μεγάλα και σπουδαία πράγματα εκεί που δεν συμβαίνουν. Αν και αναγνωρίζω τον κίνδυνο της τελευταίας παρατήρησης, είμαι παρόλα αυτά πρόθυμος να βάλω το όποιο όνομά μου ως κριτικός και τη φήμη που μου ’χουν φορτώσει σε διάφορα forum εκεί έξω ως «κακού του Avopolis» στο ότι το Kafka των Socos & The Live Project Band είναι ένας τέτοιος σπουδαίος δίσκος. Θα το παρομοίαζα με ένα παράθυρο που άνοιξε ξαφνικά εκεί όπου μέχρι τώρα υπήρχε μόνο ένας τοίχος, επιτρέποντας στον φρέσκο, δροσερό αέρα να μπει μέσα με ορμή, αλλάζοντας άρδην την εικόνα.
15. Spyweirdos
Wetsound Orchestra
 |
Εντυπωσιακή από κάθε άποψη κυκλοφορία, που πείθει και τον πιο καχύποπτο ότι η ελληνική electronica αποτελεί ισότιμο μέλος της παγκόσμιας κοινότητας του μουσικού αυτού είδους. Από το πάντα φροντισμένο εξώφυλλο – που μου θυμίζει, όπως και οι περισσότερες εκδόσεις της Poeta Negra, τις αυστηρές και λιτές μα πάνω απ' όλα όμορφες συσκευασίες της Βρετανικής ετικέτας Touch – μέχρι την ολοκληρωμένη από όλες τις πλευρές άποψη του Σπύρου Πολυχρονόπουλου (που κρύβεται πίσω από το όνομα Spyweirdos) γύρω από το τι εστί electronica σήμερα, το διπλό αυτό cd αποτελεί κόσμημα για την ελληνική δισκογραφική παραγωγή.
16. Φίλιππος Πλιάτσικας
Omnia
 |
Τα ραδιόφωνα έπαιξαν σε βαθμό κορεσμού το “Αν Θα Μπορούσα Τον Κόσμο Θα Άλλαζα” και μάλλον δικαιωματικά - είναι μακράν το καλύτερο της δουλειάς.
Συνάμα όμως είναι και ένα τραγούδι που προδίδει όσο λίγα στο Omnia την επείγουσα ανάγκη να ανανεωθούν ριζικά τα εκφραστικά μέσα του Φίλιππου Πλιάτσικα.
 |
Το Heaven For Dogs βάζει το rock ξανά σε έναν μουσικό χάρτη γεμάτο groups που το αγγίζουν περιφερειακά αφού επιλέγουν τις πιο εξευγενισμένες μορφές του, αν το indie και το shoegaze μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι. Όχι βέβαια ότι λείπουν και τέτοιες αναφορές. Με το εναρκτήριο κομμάτι, “Bank Anthem” κατακλυζόμαστε από nineties ήχους, με πολλά στοιχεία από τη «βρωμιά» των Jesus and Mary Chain μα και άλλα που παραπέμπουν σε πιο σκληρές μπάντες, όπως οι Queens of the Stone Age, όλα αυτά με φωνητικά βγαλμένα από το σήμερα. Ένας καταιγισμός ήχων που είναι αδύνατον να μην τραβήξει την προσοχή σου.
18. George Kontrafouris Trio
The Storyteller
 |
Με το Storyteller ο Κοντραφούρης επιλέγει να κλείσει τον καλλιτεχνικό κύκλο στον οποίον έχει διακριθεί ως τώρα - έναν κύκλο βασισμένο στη δράση του ως πιανίστα - καθώς αποφάσισε, όπως διαβάζω, να αφοσιωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά στο όργανο (organ). Με τη συνδρομή λοιπόν του μπασίστα Κώστα Κωνσταντίνου και του Αμερικανού drummer Alvester Garnett, ο Κοντραφούρης αλλάζει εδώ αρκετά το στιλ του σε σχέση με το δισκογραφικό του παρελθόν και κοιτάει προς ευρύτερους ορίζοντες. Ορίζοντες οι οποίοι φλερτάρουν πετυχημένα με στοιχεία της κλασικής μουσικής (σε συνεργασία με το κουαρτέτο εγχόρδων I.Q. Quartet), αλλά ανοίγονται και προς τις μουσικές του κόσμου, ώστε να συμπεριλάβουν και μια αναπάντεχη διασκευή στο παραδοσιακό τραγούδι “Oj Djevojko Dje Si Ruze Brala” από το (ανεξάρτητο πλέον) Μαυροβούνιο. Με λίγα λόγια, έχουμε εδώ έναν πολύ αξιόλογο δίσκο, που αποδεικνύει ότι μόνο αξιοπερίεργο δεν είναι το γιατί ο Γιώργος Κοντραφούρης πέτυχε να κάνει την καριέρα που έχει κάνει στο εξωτερικό.
19. Mary and the Boy
Mary and the Boy
(μη διαθέσιμη κριτική)
20. The Prefabricated Quartet
Side The Sail
 |
Διαβάζω στο αδελφό Sonik πως οι Προκατασκευασμένο Κουαρτέτο έρχονται από τη Θεσσαλονίκη και πως η μέχρι τώρα δουλειά τους είχε να κάνει αποκλειστικά με μουσικές επενδύσεις ταινιών μικρού μήκους. Οι ίδιοι μας διευκρινίζουν στις σημειώσεις του εσώφυλλου της πραγματικά καλλιτεχνικής και πρωτότυπης συσκευασίας του Side the Sail, πως η εν λόγω κυκλοφορία περιέχει αποσπάσματα από τα παραπάνω σάουντρακ, όπως επίσης και τραγούδια βασισμένα σε αυτά τα μουσικά μέρη. Κατ΄αρχήν είναι εμφανής η εκτελεστική δεινότητα των μελών της μπάντας –η μουσική της οποίας κινείται και εξερευνά ένα δύσκολο και απαιτητικό χώρο που συμπεριλαμβάνει post-rock περιπλανήσεις, jazz αυτοσχεδιασμό, ατμοσφαιρική θορυβοποιία και μουσικές δωματίου– και ειδικότερα του ευφάνταστου και δημιουργικού κιθαρίστα τους. Πρόδηλη επίσης είναι και η ευρεία προοπτική των συνθέσεών τους, η οποία βρίσκει τρόπο να ανοίξει δημιουργικούς δρόμους είτε μέσα από μελαγχολικές μινιμαλιστικές ενορχηστρώσεις είτε με δυναμικές εναλλαγές στο ύφος και το τέμπο. Οι επιρροές, αν και εμφανείς, δεν οριοθετούν τις αναζητήσεις της μπάντας, ενώ προσδίδουν και εκλεκτικότητα. Από τους Crispy Ambulance και τα συγκροτήματα της 4ΑD μέχρι τους DO Make Say Thing και τους Kreidler, και από τους AR Kane και τους Bark Psychosis μέχρι και τους Dirty Three.Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ αξίζει σε αυτά τα παιδιά για τη σοβαρή προσπάθεια που κάνουν.
Best of 2007: Τα αγαπημένα album των αναγνωστών (1-10)
Best of 2007: Τα αγαπημένα album των αναγνωστών (11-20)
Best of 2007: Τα αγαπημένα album των αναγνωστών (21-30)
Best of 2007: Τα αγαπημένα album των αναγνωστών (31-40)
