Φίλοι μου, γεια σας. Μου ζητήσατε να γράψω ένα κείμενο για το σημαντικότερο μουσικό γεγονός των τελευταίων 18 χρόνων για μένα. Σας ευχαριστώ για την τιμή, αλλά δυστυχώς με βρίσκετε σε φάση που το μυαλό μου είναι εντελώς αλλού και δεν είμαι για πολλά λόγια επί ενός θέματος που τη δεδομένη στιγμή (νοσηρή; νοσηρή) φαντάζει για μένα επουσιώδες.
Επίσης, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι το ζητούμενό σας χαρακτηρίζεται από μια αφαίρεση και μονομέρεια, που ουδείς άνθρωπος της διάχυσης, όπως ο γράφων, θα συνηγορούσε να εξυπηρετήσει. Για όλα αυτά, επέλεξα να σας αναφέρω απλώς μερικά δισκογραφικά γεγονότα, τουτέστιν κυκλοφορίες δίσκων αυτής της περιόδου, που σε βάθος χρόνου διαπιστώνω πως άφησαν μέσα μου ένα βάρος που θα ονόμαζα ξεχωριστό.
Από το 1996 και μετά, λοιπόν, ανατρέχοντας στο πηγαίο αίσθημα και όχι στις εκάστοτε προσωπικές μου λίστες, αναφέρω, δοκιμάζοντας τη μνήμη μου και χρονολογικά, τα In A Bar Under The Sea, I Can Hear The Heart Beating As One, OK Computer, Curtains, Philophobia, Electro-shock Blues, The Glow, Yankee Hotel Foxtrot, Source Tags And Codes, The Meadowlands, Hail To The Thief, Turn On The Bright Lights, Antics, Funeral, Boxer, Life Is People, Κουστουμάκι και Ηλιοθεραπεία.
Ξέχασα αρκετά, αλλά δεν πειράζει, έρωτας είναι αυτό που δεν έχεις. Καλή συνέχεια.
