Αν μπορεί να θεωρηθεί κορυφαίο ένα δυσάρεστο γεγονός, μιλώντας για την ελληνική μουσική σκηνή, αυτό είναι το κλείσιμο του Ρόδον club.
Κανένας άλλος συναυλιακός χώρος δεν κατάφερε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν και τα αξιόλογα συγκροτήματα που παρουσιάστηκαν, να δημιουργήσει τόσο ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στους μουσικόφιλους. Να γίνουν τόσοι φίλοι έξω απ’αυτό ή μέσα σ’αυτό.
Βοήθησε βέβαια και η εποχή, τα παρόντα ακόμα στην κοινωνία μουσικά ρεύματα, οι ενδυματολογικές και όχι μόνο υποκουλτούρες, τα δισκάδικα, το πολύ καλό ραδιόφωνο εκείνων των ημερών, γενικώς οι πολύ ενδιαφέρουσες μουσικές ειδήσεις που γεννούσε η εποχή.
Το κλείσιμο του Ρόδον club συνέπεσε σχεδόν, και μάλλον όχι τυχαία, με το τέλος του «ροκ», το οποίο κατά τη γνώμη μας τελείωσε αφού εξαντλήθηκε –εκεί στις αρχές του 2000– το τελευταίο σπουδαίο μουσικό ρεύμα της trip hop. Κατά κάποιον τρόπο, και χάριν της μουσικής δημοσιογραφίας και των σχετικών ερωτήσεων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Portishead ήταν το τελευταίο συγκρότημα.
Δεν πειράζει. Το ΡΟΔΟΝ έφυγε πλήρες ημερών και τυχερό που δεν είδε την συνολική παρακμή.
Μένουμε εμείς πια –μεμονωμένα συγκροτήματα, περιορισμένοι χώροι, αναλώσιμα στέκια– γ ια να συντηρούμε τη μνήμη, να ελπίζουμε και να αναζητούμε την καλή μουσική παρέα παντού και πάντοτε.
Στο super market που είναι τώρα το ΡΟΔΟΝ δεν αντέχουμε να μπούμε ακόμη.
