Ήταν οι εποχές που τo Rockwave Festival ήταν το απόλυτο συναυλιακό γεγονός της χρονιάς. Για το σωτήριο έτος 2002 είχαν ανακοινωθεί οι Cure, Pulp, Siouxsie & The Banshees, VNV Nation, Black Rebel Motorcycle Club, Mesh, Apoptygma Berzerk, Dandy Warhols και ένα κάρο ακόμα metal και dance σχήματα, που θα έκαναν κάθε μουσικής απόχρωσης μουσικόφιλο να δώσει το παρών. Τελικά, αν και το φεστιβάλ ακυρώθηκε, η μαυροντυμένη γενιά είχε έναν πολύ σημαντικό λόγο να μην τα βάψει… μαύρα: τουλάχιστον οι Cure θα έδιναν το παρών!
Η προηγούμενη συναυλία των Cure στην Αθήνα είχε αφήσει ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία, το να βλέπεις και να ακούς τον Robert Smith είναι από μόνο του ένα ευχάριστο γεγονός. Από την άλλη, αυτή ήταν μία από τις μέτριες συναυλίες του γκρουπ. Ήταν η πρώτη –και καθόλου ικανοποιητική– εμφάνιση του καινούργιου τότε ντράμερ, Jason Cooper. Ήταν ότι είχαν μόλις κυκλοφορήσει ένα greatest hits album (Galore) και τα singles είχαν τη μερίδα του λέοντος στην playlist. Ήταν το ότι ετοίμαζαν το πιο αδύναμο album της καριέρας τους (Wild Mood Swing) και παρουσίασαν κάποια δείγματά του.
Μας χρώσταγαν λοιπόν μια συναυλία από αυτές που μόνο οι Cure ξέρουν να κάνουν και το 2002 ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ο Robert είχε συνειδητοποιήσει ότι το παιχνίδι του με τα media και το star system είχε φτάσει στο τέλος του και εστίαζε πλέον στη σκοτεινή πλευρά της μπάντας. Είχε επίσης κυκλοφορήσει το άλμπουμ που είχε χρίσει ο ίδιος σαν τον διάδοχο του Pornography και του Disintegration –το Bloodflowers– και οι playlists των επιλεγμένων festival dates για εκείνη τη χρονιά ήταν σε αυτό το ύφος.
Εκείνη η συναυλία (που είχε βαφτιστεί Shockwave) έγινε σε έναν άθλιο χώρο, είχε προηγηθεί μία από τις πιο βαρετές εμφανίσεις των Dandy Warhols όμως για τους Cure fans στάθηκε μία από τις καλύτερες. Τραγούδια όπως τα "Figurehead", "The Drowning Man", "Pornography" και "Bloodflowers" έλαμψαν μέσα στην playlist, ενώ και η απόδοση του Jason Cooper (το αγκάθι της προηγούμενης συναυλίας) και ολόκληρης της μπάντας ήταν εκπληκτική.
Ο πολύς κόσμος βέβαια είχε έρθει για να ακούσει τις γνωστές επιτυχίες και υπήρξε έτσι μια σχετική δυσαρέσκεια, την οποία φρόντισε ο Robert να τη διασκεδάσει όταν στο πρώτο encore απευθύνθηκε στους πολλούς και λέγοντας «this is your 15 minutes» έπαιξε μερικά από τα hits. Ήταν η συναυλία που ο Robert έκλεισε πονηρά το μάτι στους hardcore οπαδούς της μπάντας.
Μπορεί να φαίνεται σε κάποιους παράξενο το ότι μια συναυλία είναι για μένα το highlight της 18ετίας όμως με τους Cure υπήρχε ανέκαθεν μια σχέση λατρείας και η κορυφαία μουσική στιγμή της συγκεκριμένης περιόδου δεν θα γινόταν να μην έχει σχέση με αυτούς. Και μπορεί οι τελευταίες δισκογραφικές δουλειές να μην καταφέρνουν να αποτελούν highlights, όμως επί σκηνής οι Cure, όσα χρόνια και να περάσουν, σε κάνουν να νιώθεις λες και δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από τις ένδοξες μέρες του '80!
Λεωνίδας Σκιαδάς
DJ, μουσικός & δημιουργός της Death Disco
