Σταύρος Διοσκουρίδης
Έχουν σημασία αυτά τα 18 χρόνια του Avopolis, γιατί την ώρα που γεννιόταν εγώ ξεκινούσα ν’ αγοράζω μουσική με τα λεφτάκια που μάζευα από εδώ και από εκεί. Υπάρχει μια κρίσιμη στιγμή που πιστεύω καθορίζει και τη μετέπειτα πορεία σου σαν άνθρωπο. Εκεί που θα αφήσεις πίσω το αλαλούμ της δισκοθήκης του «μπαμπά, της μαμάς, του αδερφού και του θείου», θα βρεθείς μόνος σου μπροστά στα ράφια του δισκάδικου και θ’ αφήσεις το πρώτο σου πεντοχίλιαρο να κυλήσει στο ταμείο του δισκοπωλείου. Είναι τόσο μοιραίο όσο ο γάμος, γιατί εδώ έχουμε την παντρειά με ένα στυλ, έναν τρόπο ζωής. Το πρώτο χτύπημα σε μένα έγινε το 1996 με το New Adventures In Hi-Fi των RΕΜ, αλλά η σημαντική στιγμή, το γεγονός των τελευταίων 18 ετών, ήταν όταν αγόρασα, άρα και όταν κυκλοφόρησε το Ok Computer των Radiohead. Δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω για ένα από τα μουσικά επιτεύγματα του περασμένου αιώνα. Έχει, όμως, ένα ενδιαφέρον το στοιχείο της εφηβικής μουσικής μοναξιάς. Ο alternative/indie κόσμος δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερα διαδεδομένο. Δεν ήταν σκληρό όπως το μέταλ, δεν τα έχωνε όπως το hip hop και δεν τραγουδιόταν εύκολα όπως οι Πυξ Λαξ. Οι συνοδοιπόροι ήταν λίγοι σε αυτή τη «φλώρικη» διαδρομή. Ευτυχώς όμως ήταν καλοί και βοήθησαν στη λατέρνατιβ πορεία που ακολούθησε.
Παναγιώτης Μένεγος
Ψάχνω να βρω την ηλικία του mp3 στο ίντερνετ και βλέπω ότι τα συμπιεσμένα αρχεία ήχου αυτού του τύπου πρωτοεμφανίστηκαν το 1995. Είναι δηλαδή έναν χρόνο μεγαλύτερα από το Avopolis. Επομένως, η εμφάνισή τους δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα που συνέβη στη μουσική αυτά τα 18 χρόνια, αλλά ο τρόπος που άλλαξαν το πώς αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μαζί της είναι για μένα, χωρίς πολλή αναλυση, η σημαντικότερη εξέλιξη της περιόδου 1996-2014. Το 1996 με θυμάμαι να είμαι ακόμα σχετικά δύσπιστος στο να αντιγράφω CD, ήθελα το «αυθεντικό». Με το Napster και την ανάπτυξη των p2p δικτύων, φυσικά κάμφθηκαν οι αντιστάσεις μου, βουτώντας στον βυθό των Audio Galaxy, Kazaam, eMule κι άλλων ανάλογων εφαρμογών που σήμερα –την εβδομάδα που αγωνιούμε για την τύχη του Pirate Bay– ατενίζουμε κοιτώντας πίσω ρομαντικά.
Έκανε καλό το mp3 και, κατά συνέπεια, το file sharing, τα torrents και το κάθε είδους streaming στη μουσική; Το ερώτημα είναι αφελές, αλλά υπαρκτό. Προσωπικά, όσο περισσότερο κατέβαζα όλα αυτά τα χρόνια, τόσο περισσότερο σφυρηλατούσα τον music junkie μέσα μου, και φυσικά όλο και περισσότερο κατανάλωνα φυσικό προϊόν ξοδεύοντας σε επίγεια και ψηφιακά δισκάδικα. Διαμορφώνοντας, όπως και τόσοι άλλοι, έναν τρόπο ζωής που περιστρέφεται γύρω από τη μουσική. Όμως φοβάμαι ότι αυτό έχει να κάνει με όσους υποδεχθήκαμε το mp3 (και το Avopolis φυσικά) στην εφηβεία μας, έχοντας προλάβει έστω και λίγο το πριν: την εποχή που έναν δίσκο που σου άρεσε δεν τον άκουγες 2-3 φορές κολλητά αλλά τουλάχιστον 2-3 μήνες xωρίς να σε νοιάζει τίποτα άλλο. Οι επόμενες γενιές που δεν έζησαν τη μετάβαση και θεωρούν δεδομένο ότι σε μερικά λεπτά της ώρας, και μετά από μερικά κλικ, μπορούν να έχουν ολόκληρες λεπτομερείς δισκογραφίες στον σκληρό τους δίσκο αντιλαμβάνονται τη μουσική πρωτίστως ως πληροφορία.
Δεν θέλω να πω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Σίγουρα όμως γέννησε πολλούς περισσότερους DJs από όσους μπορεί να αντέξει η Χώρα, η Κρίση, ο Κόσμος (βάλτε τα με όποια σειρά θέλετε).
