Όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο για τα 18 χρόνια του Avopolis, άρχισα να αναζητώ ανάμεσα στα χιλιάδες γεγονότα που συνέβησαν αυτήν τη περίοδο ποιο ήταν εκείνο που θεωρώ ως το αναμφισβήτητα κορυφαίο: ένας δίσκος, κάποιο live, ένα γεγονός ή κάτι άλλο;
Σε προσωπικό επίπεδο, τα 18 χρόνια του Avopolis σχεδόν συμπίπτουν με τα 18 χρόνια μου στη Sony Music (από το 1995 έως το κλείσιμο της εταιρίας το 2013), οπότε οι «παράλληλοι βίοι» έχουν παράλληλες κοινές αναμνήσεις και συγκινήσεις. Σε γενικότερο επίπεδο, όμως, όσοι καλοί δίσκοι και αν βγήκαν, όσες καλές συναυλίες και αν είδαμε, όσες νέες ταλεντάρες και αν εμφανίστηκαν ή αντίστοιχα όσοι και αν ήταν οι θρύλοι που αποχαιρέτησαν τα εγκόσμια, τίποτα δεν επηρέασε περισσότερο τη μουσική από την έκρηξη της τεχνολογίας με τις συνεπακόλουθες παρενέργειες: γρήγορο ίντερνετ, My Space, iTunes, 3G, iPhone & smartphones, Facebook, Twiter... Σκεφθείτε τη μαζική σύνδεση και αλληλεπίδραση όλων αυτών με τη μουσική, το πώς επηρεάζουν καταλυτικά τη σχέση μας με αυτήν οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Τον Φεβρουάριο του 2005 γεννήθηκε το YouTube. Τα «νούμερά» του σήμερα είναι δυσθεώρητα: 1 δις χρήστες το μήνα, 81% διείσδυση στις ηλικίες 12-24 και οι περισσότεροι πλέον να δηλώνουν ότι ακούνε μουσική σε αυτό, παρά στο ραδιόφωνο! Κανείς δεν φανταζόταν πόσο πολύ θα αναθεωρούσε τη σχέση μας με τη μουσική. Κάποτε πήγαινες σε συναυλία και σε έψαχναν μήπως και είχες μαζί σου κάμερα, σήμερα βλέπεις έναν φίλο σου να παίζει live το “Yellow Submarine”σε κάποιο μπαρ κι έπειτα από 5 λεπτά το βλέπει και κάποιος στη Νέα Ζηλανδία, φαν των Beatles ο οποίος ψάχνει διασκευές.
Στο YouTube βλέπεις πλέον τα πάντα, ακούς τα πάντα και (το βασικότερο) οι δημιουργοί έχουν τη δυνατότητα να πληρωθούν. Ποτέ ως φαν δεν δενόμουν με το μέσο, παρά μόνο με τις μελωδίες. Η ευκολία όμως που το YouTube μας επιτρέπει να ψάξουμε, να ανακαλύψουμε, να απολαύσουμε και να μοιραστούμε νόμιμα μουσική, μοιάζει σχεδόν ακαταμάχητη!
Αντώνης Βιλλιώτης
Διευθυντής Feelgood Records
