Μετά από μια αναμονή γεμάτη ψίθυρους και λαχτάρα, το άλμπουμ Preacher’s Daughter της Ethel Cain —ένα άλμπουμ που έμοιαζε να ξεπήδησε από κάποιον αμερικανικό εφιάλτη με εκκλησιαστικό soundtrack— ανέβηκε στα αστέρια των charts: μπήκε στο Top 10 του US Billboard 200, κάνοντας την Cain την πρώτη τρανς καλλιτέχνιδα που πετυχαίνει κάτι τέτοιο.
Όταν κυκλοφόρησε το 2022, το άλμπουμ πέρασε σχεδόν αθόρυβα· όμως, σαν προσευχή που αρνήθηκε να σβήσει, μεγάλωσε από στόμα σε στόμα και τελικά βρήκε τη δικαίωσή του με την πρόσφατη κυκλοφορία του σε βινύλιο. Μόνο σε μια εβδομάδα (4–10 Απριλίου), πούλησε ισοδύναμα 39.000 αντίτυπα — η πιο φωτεινή στιγμή της Cain ως τώρα.
Μέχρι πρότινος, η υψηλότερη θέση σε chart για τρανς καλλιτέχνη ανήκε στην Kim Petras, της οποίας το Feed the Beast είχε φτάσει μέχρι το Νο.52, ενώ η ίδια παραμένει η πρώτη τρανς καλλιτέχνιδα που έφτασε στην κορυφή των charts και κέρδισε Grammy με το “Unholy” (σε συνεργασία με τον Sam Smith).
Το κατόρθωμα της Cain δεν είναι απλώς αριθμητικό· είναι μια φωτεινή ρωγμή μέσα στο σκοτάδι των πολιτικών οπισθοχωρήσεων στις ΗΠΑ, όπου η τρανς ύπαρξη δοκιμάζεται καθημερινά — σε νόμους, έγγραφα, ζωές.
Η ίδια ανακοίνωσε πως το επερχόμενο παγκόσμιο tour της θα γίνει σε συνεργασία με τον οργανισμό The Ally Coalition, προσφέροντας 1 δολάριο από κάθε εισιτήριο σε δομές στήριξης της τρανς κοινότητας.
Το ταξίδι συνεχίζεται τον Αύγουστο, με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, Willoughby Tucker, I’ll Always Love You — μια συνέχεια του μυθολογικού σύμπαντος που άνοιξε στο Preacher’s Daughter, και ένας φόρος τιμής στον φανταστικό πρώτο έρωτα της Cain. Μια ιστορία που μοιάζει φτιαγμένη από χίλιες ζωές — ή από εκείνες που δεν μας επέτρεψαν ποτέ να ζήσουμε.
