Για δισκογραφικά πρωτοεμφανιζόμενες, σερφογκαραζοπάνκ (sic) μπάντες όπως οι Μινέρβα (ναι, όπως τα γνωστά φανελάκια), που έχουν ακουστεί, δηλαδή, μέσα από τις ζωντανές τους εμφανίσεις, το στοίχημα είναι κατά πόσο θα καταφέρουν να συλλάβουν την live ενέργειά τους, όταν θα μπουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν. Στο ντεμπούτο της Konserva (εδώ φωτογραφίζεται η Αθήνα) η τετράδα του Γιώργου Κουκλάκη (φωνητικά, κιθάρα), του Ντένη Κουταβά (κιθάρα, πλήκτρα), του Σπήλιο Κάκκα (μπάσο) και του Δημήτρη Κουτσούλη (drums), το πετυχαίνει: οι live ύμνοι-σήμα κατατεθέν όπως το “Zwan Operation”, «Δράμά», “Turn Me On” και «Με Νεύρα» (see what they did there?), δεν χάνουν τίποτα από την παράνοια που ξεχειλίζει. Τσιτάρουν τις ορμές, βγάζουν νεανική ανεμελιά και θα τιμηθούν δεόντως στις βόλτες στο κέντρο που θα ακολουθήσουν την εποχή καραντίνας. Αρκεί, όμως, μόνο αυτό για να θεωρηθεί καλό ένα άλμπουμ του είδους; Υπάρχουν στιγμές που οι Μινέρβα μας πείθουν πως, ναι, είναι αρκετό. Ειδικά προς το φινάλε με το «Χρώμα/Χρόνο», όπου τραγουδούν «άγνωστοι γνωστοί παντού και πάντα μόνοι όλοι μαζί», αποτυπώνοντας τέλεια τη κοινωνικά δυσλειτουργική «φάση» της «σκηνής». Και το “Elevated”, με hooks που έχουν καλιφορνέζικο αέρα, μας αποδεικνύουν ότι δεν βαράνε στο βρόντο, αλλά ξέρουν να γράφουν και τραγούδια. Ωστόσο, δεν καταφέρνουν να αποφύγουν τα ενοχλητικα κλισέ του είδους, σε κομμάτια όπως τα “Eye On You” “Poppers” και “Mercules” (ξεκάθαρα δεν τους πάει ο αγγλικός στίχος), στα οποία δίνουν την εντύπωση πως απλώς ουρλιάζουν άσκοπα, για να καλύψουν τις συνθετικές τους αδυναμίες. Πάντως, απέδειξαν πως δεν είναι μία ακόμη από εκείνες τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που η ύπαρξη τους αρχίζει και τελειώνει μόνο στο σανίδι και τον περίγυρό τους και αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.
Άκου κι αυτό: Ty Segall - Melted (2010) Fidlar - Fidlar (2013), Bazooka - Άχρηστη Γενιά (2016)
