Το θέμα του ελεύθερου χρόνου και της πραγματικής αξίας που έχει αποκτήσει σε καιρούς καραντίνας είναι κάτι που συζητιέται πολύ τελευταία «εκεί έξω» (απορώ που βρίσκετε το χρόνο). Αυτός, βέβαια, υπόκειται στην προσωπική εμπειρία του καθενός, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή. Όπως και να 'χει, είτε έχετε ελεύθερο χρόνο είτε όχι, είτε τον απολαμβάνετε περισσότερο με τα νέα δεδομένα είτε δεν έχει κανένα απολύτως νόημα πλέον για εσάς, πολλοί άνθρωποι του μουσικού κόσμου έχουν φροντίσει να δώσουν περιεχόμενο στις νεκρές σας ώρες, διοχετεύοντας όλη τους την ενέργεια στην δημιουργία αμέτρητων, ευφάνταστων Spotify playlists. Επειδή έχω την διαστροφή να ακούω όσες περισσότερο μπορώ εντός (και εκτός ενίοτε) των νέων ορίων μας, παρακάτω ξεδιαλέγω τις 5 αγαπημένες μου για την δική σας απόλαυση.
Από τον Matt Berninger των National, με αγάπη:
Το label φοβερών επανεκδόσεων Light In The Attic φροντίζει να κάνει μασάζ στις τρέχουσες ανησυχίες με αυτή την ambient συλλογή (και μετά να σας στείλει κατευθείαν για ύπνο):
Οι Idles στα decks, κυρίες και κύριοι. Περισσότερο Brutalism παρά Joy, αλλά λες κι είναι οι καιροί χαρούμενοι...
Ο Άγγελος Κράλης των Chickn έφτιαξε μία υπερχορταστική 24ωρη (!) playlist, στην οποία θα βρείτε από Beatles μέχρι Faust και από Sun Ra μέχρι...Λιλιπούπολη.
Και αν αναζητάτε κάτι με κινηματογραφική πλοκή, κοπιάστε σε αυτή την playlist που μοιάζει με ταινία αποκάλυψης/υπαρξιακό θρίλερ:
Επειδή οι ζωές μας, πλέον, μοιάζουν λίγο σαν ένα πολύ δυνατό επεισόδιο του Twilight Zone ( a.k.a Το Black Mirror, το Παλιό, το Ορθόδοξο), ξεκίνησα να βλέπω από την αρχή και τις 5 σεζόν της σειράς (Don’t try this at home #διπλής) -ακόμα βρίσκομαι αισίως στο φινάλε της δεύτερης.
Συμπέρασμα πρώτο: Πόσο, μα πόσο διαχρονικές είναι οι ιδέες και οι αλληγορίες του;
Συμπέρασμα δεύτερο: Ζούμε την ανεστραμμένη εκδοχή του The Monsters Are Due on Maple Street (Ep. 1:22).
Συμπέρασμα τρίτο: Επειδή δεν αξίζουν όλα τα επεισόδια και δεν υπάρχει αρκετός χρόνος σε αυτή τη ζωή για τόσους δίσκους, ταινίες, βιβλία, σειρές, ταξίδια (you know the drill), καλύτερα συμβουλευτείτε αυτό τον οδηγό πριν ξεκινήσετε για τη Ζώνη του Λυκόφωτος.
Ένα από τα αρκετά βιβλία που διάβασα τελευταία και δεν έχω καταλάβει ακόμη αν μου άρεσε ή όχι πραγματικά, είναι το Πρωτόλειο του Andrew Martin (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Δώμα, μτφρ. Βίβιαν Στεργίου). Ουσιαστικά, έχει πλασαριστεί ως το πιο αντιπροσωπευτικό βιβλίο της γενιάς μου (millennials) και πρόκειται, τελικά, για μία ωδή στο απόλυτο τίποτα και το εγωιστικό κίνητρο στις ανθρώπινες σχέσεις και απολαύσεις μας. Ο τρόπος γραφής του Martin οδηγεί σε αντίστοιχα, ταιριαστά νοηματικά αδιέξοδα και φαντάζομαι πως αυτό το τρικ θα επαινείται από τους κριτικούς λογοτεχνίας. Κάτι που εκτίμησα, επίσης, είναι οι αμέτρητες ποπ αναφορές (Michael Jackson και drugs, Michael Jackson και drugs), αλλά και την playlist που έφτιαξε ο ίδιος ο συγγραφέας για να συνοδεύσει το βιβλίο του (κάποιες από τις επιλογές, θα τις βρείτε και στο βιβλίο...).
Ναι, είδα κι εγώ το τηλεοπτικό remake του High Fidelity με την Zoë Kravitz στο ρόλο του Rob. Ναι, δεν είναι κάτι που χρειαζόμασταν στις ζωές μας. Ναι, οι δημιουργοί προσπάθησαν να χώσουν, όπου μπορούν, θρυλικές στιγμές της ταινίας και τις περισσότερες φορές, ανεπιτυχώς. Ναι, πάντα το βλαμμένο το μυαλό θα λειτουργεί συγκριτικά και όλα θα μοιάζουν υποδεέστερες εκδοχές της αυθεντικής εμπειρίας. Αλλά, αν τα αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη, είναι ό,τι πρέπει γι αυτές τις ημέρες: easy watch, χωρίς την ανάγκη περιττών αναλύσεων. Προσπαθεί, δε, από ένα σημείο και μετά να αποστασιοποιηθεί από τη ταινία (και το βιβλίο), αλλά και να συντονιστεί κοινωνικά/ πολιτισμικά/ αισθητικά με το παρόν. Και μόνο για τη σκηνάρα που μπαίνει το “Nikes” του Frank Ocean και η Rob ξεχύνεται στους βραδινούς δρόμους του Μπρούκλιν, αξίζει να του δώσετε μία ευκαιρία.
{youtube}fZUvZD_VlwU{/youtube}
Ο οποίος Frank Ocean μόλις κυκλοφόρησε δύο νέα τραγούδια. Δεν είναι άσχημα, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με το επίπεδο που μας έχει συνηθίσει. Έχοντας ως τελευταία ανάμνηση το αριστουργηματικό Blonde (2016), θα κάνουμε τα στραβά μάτια και θα περιμένουμε την επόμενη δουλειά του με ανυπομονησία (στην οποία ελπίζω να μην βρίσκεται κανένα από τα δύο κομμάτια, αν δεν έγινε ήδη σαφές). Ακούστε και θα καταλάβετε το γιατί.
{youtube}pvU4b4N1-QU{/youtube}
{youtube}XPEQHJ7elK0{/youtube}
Και, ναι, μπορεί οι ζωές μας να έχουν μπει στην κατάψυξη και όλα να αναβάλλονται με άγνωστη ημερομηνία επανέναρξης, αλλά οι clubers δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Γιατί το Club Quarantäne λειτουργεί κανονικά (έστω και ψηφιακά): μπαίνεις μέσα (αν δεν φας πόρτα), αφήνεις το παλτό σου στη γκαρνταρόμπα, παίρνεις το ποτό σου, χορεύεις στο ρυθμό των sets από αληθινούς DJs και στις τουαλέτες τσατάρεις με αγνώστους για να ξεγελάσεις την απομόνωση. Μετά από λίγη, ώρα σε πιάνει πονοκέφαλος, κατάθλιψη και απόγνωση. Καλή φάση.
