Τον είχαμε δει κάμποσες φορές στην Ελλάδα τον Manu Dibango και πάντα το κοινό τιμούσε τις ζωντανές του εμφανίσεις, καθιστώντας τον έτσι έναν από τους δημοφιλέστερους Αφρικανούς μουσικούς στη χώρα μας.

Γεννημένος στη Ντουάλα του Καμερούν όταν ακόμα ήταν γαλλική αποικία, ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής (με το μαντολίνο, συγκεκριμένα) όταν οι γονείς του τον έστειλαν για εκπαίδευση σε μια προτεσταντική εκκλησία, της οποίας τη χορωδία διηύθυνε η μητέρα του. «Υποτίθεται ότι θα γινόμουν γιατρός ή δικηγόρος. Δεν ξέρω τι συνέβη, ήταν μάλλον η μοίρα μου να γίνω μουσικός...», δήλωσε πίσω στο 2015, μιλώντας στον Στυλιανό Τζιρίτα για τις σελίδες μας (δείτε τη συνέντευξη εδώ).

Τελειώνοντας λοιπόν το σχολείο, ο Dibango ξεκίνησε μια επαγγελματική καριέρα στη μουσική ως σαξοφωνίστας και βιμπραφωνίστας, φτιάχνοντας σιγά-σιγά έναν δικό του ήχο μεταξύ της Δυτικής τζαζ, του funk, της κονγκολέζικης ρούμπα και ενίοτε του νιγηριανού afro beat. Εμβληματικό κομμάτι αυτής της μικτής προσέγγισης είναι βέβαια το "Soul Makossa" (1972), που είναι κι εκείνο που τον έκανε διεθνώς διάσημο.

Εκτός της μουσικής, ο Dibango ενεπλάκη ενεργά και στα συνδικαλιστικά των δημιουργών στο Καμερούν, γενόμενος πρώτος πρόεδρος της Cameroon Music Corporation.

Όπως ανακοίνωσε ο γαλλικός και ο αφρικανικός Τύπος, ο Manu Dibango πέθανε στα 86 του στη Γαλλία (όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια), όντας θύμα του κορωνοϊού, στον οποίον είχε βρεθεί θετικός κάποιες ημέρες πριν.

{youtube}aWK_Josc0Og{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured