Στη Ρενέ Ζέλβεγκερ αρέσει να μεταμορφώνεται. Με κάθε κόστος. Το απολαμβάνει, είτε όταν παίρνει κιλά για να ταιριάξει στο κορμί της πικάντικης, ανασφαλούς Μπρίτζετ Τζόουνς, είτε όταν γλιστράει πίσω από το όμορφο αλλά καταπονημένο πρόσωπο της Τζούντι Γκάρλαντ και τα θρυλικά της ...πνευμόνια. Παρόλα αυτά, δεν ήταν από τα κορίτσια που από τα 5 τους φορούσαν τις γόβες της μαμάς για να παραστήσουν τις ντίβες μπροστά στον καθρέφτη. Όταν, όμως, ανέλαβε κάποιους ρόλους στο γυμνάσιο, ένιωσε όμορφα. Κι όταν αργότερα, στο Πανεπιστήμιο, παρακολούθησε ένα μάθημα υποκριτικής, διασκέδασε τόσο που άρχισε να το σκέφτεται σοβαρά.
Προφανώς έπραξε άριστα, γιατί το 1996 το κοινό γοητεύτηκε με το κορίτσι που έκλεψε την καρδιά του Τζέρι Μακγκουάιρ. Εκείνη την εποχή, που το άστρο του Τομ Κρουζ άστραφτε και βροντούσε, το άστρο της νεαρής Τεξανής ηθοποιού απογειωνόταν στο κινηματογραφικό στερέωμα.
«Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για τη διασημότητα»
Η Ρενέ, με τα νορβηγικά, σουηδικά και ελβετικά της γονίδια, μακράν απείχε από την τυπική χολιγουντιανή καλονή. Η αλήθεια είναι ότι δεν έμοιαζε με καμία. Ήταν, όμως, εξωπραγματικά οικεία και αναζωογονητικά φρέσκια, σχεδόν τραγανιστή. Είχε πλάκα. Και ήταν τολμηρή: στην αυγή του 21ου αιώνα, όλοι θα ασχολούνταν με το βάρος και τις τούμπες της θρυλικής, πλέον, Μπρίτζετ. Στα μάτια του γυναικείου κοινού, η ατσούμπαλη αλλά αξιαγάπητη Αγγλιδούλα που αναζητούσε με πάθος την αγάπη ήταν η πληρωμένη απάντηση στα άπιαστα πρότυπα τελειότητας που επέβαλλαν τα glossy περιοδικά. «Το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς», το οποίο είχε δύο ακόμα συνέχειες, οδήγησε τη Ζελβέγκερ στην πρώτη της οσκαρική υποψηφιότητα, το 2001, και στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής.
«Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για τη διασημότητα», λέει σήμερα η Ζελβέγκερ για εκείνη τη μακρινή εποχή που οι ρόλοι έπεφταν βροχή, οι οσκαρικές υποψηφιότητες δεν αποτελούσαν έκπληξη (ήταν υποψήφια για το «Chicago» και κέρδισε το Όσκαρ Β΄Γυναικείου Ρόλου για το «Cold Mountain»), οι παπαράτσι προσπαθούσαν να αποκρυπτογραφήσουν την ερωτική της ζωή (μεταξύ άλλων, είχε σχέση με τον Τζιμ Κάρεϊ, τον Τζακ Γουάιτ και τον Μπράντλεϊ Κούπερ) και οι στήλες μόδας των κορυφαίων γυναικείων περιοδικών την κατέτασαν ανάμεσα στις πιο καλυντυμένες σταρ του Χόλιγουντ. Όμως, «πέρασαν σαν αστραπή», συμπληρώνει. «Είχα χάσει τον εαυτό μου. Δε θα ήθελα να μου ξανασυμβεί αυτό».
Όλα αυτά τα χρόνια, η Ζέλβεγκερ εκπέμπει την εικόνα μιας μάλλον χαμηλών τόνων γυναίκας, εντύπωση που εισέπραξα και από την προσωπική μου εμπειρία. Εκείνη την περίοδο είχα την ευκαιρία για δύο συνεντεύξεις μαζί της, μία από κοντά και μία τηλεφωνική. Και στις δύο περιπτώσεις, μου έδωσε την αίσθηση ότι είναι ένας απρόσμενα γλυκός άνθρωπος. Ήταν ευγενής, ήπια- αν και φανερά παθιασμένη με τη δουλειά της- και η σεμνότητά της έμοιαζε ειλικρινής. Εύκολα υποθέτει κανείς ότι η φήμη ήταν το κομμάτι του «πακέτου» που δεν της ταίριαξε καθόλου. Ακριβώς όπως συνέβη στη Τζούντι Γκάρλαντ, τη μυθική σταρ της MGM που επανέφερε τη Ζελβεγκερ στο επίκεντρο, αφού η ερμηνεία της στην ταινία «Judy» την έχρισε φαβορί για το φετινό Όσκαρ Α΄Γυναικείου Ρόλου.
Το σκληρό πρόσωπο της διασημότητας
Κι έτσι, εκείνη η περίοδος συμπυκνωμένης επιτυχίας και λάμψης, αλλά και σύγχυσης-όπως ομολογεί σήμερα-την ανάγκασε να κάνει ένα βήμα πίσω. Ίσως και πολλά. Η Ρενέ χάθηκε από τα φώτα και πολλοί υπέθεσαν ότι ακολούθησε τη μοίρα των περισσότερων λαμπερών κυριών της μεγάλης οθόνης που κάνουν το Χόλιγουντ να συνοφρυώνεται στη θέα της πρώτης τους ρυτίδας.
Πράγματι, το 2014, η Ρενέ είδε κατάματα το σκληρό πρόσωπο της διασημότητας, όταν σε μία δημόσια εκδήλωση βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν χείμμαρο σχολίων σχετικά με την εμφάνισή της. Ξαφνικά, έμοιαζε διαφορετική. Τα χείλη και τα μάτια της μελετήθηκαν εξονυχιστικά από τους «ειδικούς», ώστε να αποφανθούν αν είχε κάνει πλαστική επέμβαση και κατά πόσον ήταν επιτυχημένη. Τα σχόλια δεν ήταν θετικά και η ηθοποιός αντέδρασε θυμωμένα, μιλώντας για τον σεξισμό των ΜΜΕ που διψούν για σκάνδαλα και δεν επιτρέπουν στις γυναίκες να μεγαλώσουν.
Λίγα χρόνια μετά, όμως, ήρθε η τηλεοπτική μίνι σειρά «What if» και οι ύμνοι άρχισαν ξανά. Και όταν, αμέσως μετά, οι κριτικοί παρακολούθησαν τη Ρενέ να ερμηνεύει τη Τζούντι Γκάρλαντ στο συγκινητικό «Judy» του Ρούπερτ Γκουλντ, και μάλιστα τραγουδώντας με τη δική της φωνή, ξεκίνησε η αποθέωση: «Είναι δύσκολο να καταλάβεις πού τελειώνει η Γκάρλαντ και πού ξεκινάει η Ζελβέγκερ» , έγραψε το Vanity Fair. Και είχε δίκιο.
Η Τζούντι Γκάρλαντ, που πέρασε σχεδόν όλη τη σύντομη ζωή της κάτω από τους προβολείς, είτε ως ηθοποιός, είτε ως τραγουδίστρια, ακροβατούσε διαρκώς ανάμεσα στους θριάμβους και τις ήττες της. Η ταινία δίνει έμφαση στα παρασκήνια, στις σχέσεις, στη λάμψη αλλά και στις μάχες της με τους προσωπικούς της δαίμονες, που την οδήγησαν στην κατάθλιψη και τους εθισμούς. Για να μπορέσει να την αισθανθεί καλύτερα, η Ζελβέγκερ μελέτησε προσεκτικά όλα τα βίντεο που υπήρχαν, εντοπίζοντας τις μικρές, επαναλαμβανόμενες κινήσεις της Γκάρλαντ και προσπαθώντας να τις αντιγράψει στον καθρέφτη. Όταν τη ρώτησαν τι ήταν εκείνο που τη γοήτευσε περισσότερο στη γυναίκα-φαινόμενο που υποδύθηκε, απάντησε: «Ότι συνέχιζε. Ότι δεν παραιτιόταν».
Το «Judy», για το οποίο η πρωταγωνίστριά του απέσπασε ήδη μια Χρυσή Σφαίρα και ένα Βραβείο BAFTA, ενώ είναι πολύ πιθανόν να κερδίσει και το Όσκαρ, είναι μία από τις πολλές, βραβευμένες ταινίες που θα προβάλλει η Nova σε Α΄τηλεοπτική προβολή (Joker, 1917, Once upon a time in Hollywood, Jojo Rabbit κ.α.) χωρίς καμία επιπλέον χρέωση στους συνδρομητές της, προσφέροντάς μας μια ιδανική ευκαιρία να απολαύσουμε την ερμηνεία μιας σπουδαίας ηθοποιού, που, ακριβώς όπως και εκείνη που υποδύεται, αρνήθηκε να παραιτηθεί.
