Το όνομα του James Ingram δεν έγινε ποτέ ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα, υπήρξε ωστόσο ένας από τους αστέρες του rhythm & blues και soul ήχου, τον οποίον υπηρέτησε τόσο ως τραγουδιστής, όσο και ως συνθέτης, στιχουργός, αλλά και ως παραγωγός και μουσικός.
Γεννημένος στο Akron του Οχάιο, ο Ingram έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στην εφηβεία, όταν πήγε να ζήσει με τη γιαγιά του στο Λος Άντζελες. Πρωτοέγινε γνωστός παίζοντας πλήκτρα στο γκρουπ που συνόδευε τον μεγάλο Ray Charles, αλλά εκτοξεύτηκε σε φήμη το 1981, συνεργαζόμενος (ως ερμηνευτής) με τον Quincy Jones, για το δικό του άλμπουμ The Dude: τα τραγούδια "Just Once" και "One Hundred Ways" τον έστειλαν (αντίστοιχα) στο #17 και στο #14 των εθνικών charts στις Η.Π.Α.
Αυτή η φήμη στάθηκε αρχή για μια επιτυχημένη σόλο καριέρα, η οποία αποκρυσταλλώθηκε σε δύο νούμερο 1 επιτυχίες (το ντουέτο του 1982 "Baby Come To Me" με την Patti Austin και το "I Don't Have The Heart του 1990) και σε κάμποσα ακόμα top-20 σουξέ.
Σπουδαία διάκριση έλαβε όμως και το ντουέτο με τη Linda Ronstadt "Somewhere Out There" (Η.Π.Α. #2, Βρετανία #8), γραμμένο για το soundtrack της ταινίας κινουμένων σχεδίων An American Tail (1987), το οποίο απέφερε στον Ingram μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού. Και θα βρισκόταν ακόμα μία φορά στις λίστες της Ακαδημίας -για το ίδιο βραβείο- το 1994, συνεργαζόμενος με τη Dolly Parton για το "The Day I Fall Ιn Love", γραμμένο για το soundtrack της ταινίας του Rob Daniel Beethoven's 2nd (Βρετανία #64).
Τελευταία δισκογραφική παρουσία του Ingram ήταν το άλμπουμ του 2008 Stand. Εδώ και κάποιον καιρό είχε διαγνωστεί με καρκίνο του εγκέφαλου, δίνοντας μια άνιση μάχη, την οποία και έχασε, πεθαίνοντας στο σπίτι του στο Λος Άντζελες -όπως ανακοίνωσε η χορογράφος και ηθοποιός Debbie Allen (όσοι μεγάλωσαν στη δεκαετία του 1980 θα τη θυμούνται ως την αυστηρή δασκάλα Lydia Grant στο επιτυχημένο σίριαλ Στον Πυρετό Της Δόξας). Ήταν 66 χρονών.
{youtube}FUsnVOqrqqE{/youtube}
