Αν και Αργεντίνος, γόνος Εβραίων μεταναστών της Βουλγαρίας που βρήκαν καταφύγιο στο Μπουένος Άιρες, ο Luis Enríquez Bacalov έκανε δεύτερο σπίτι την Ιταλία, όπου και τον βρήκε προχθές ο θάνατος, στα 84 του χρόνια. Πίσω του άφησε ένα πολυσχιδές και πολλαπλής σημασίας έργο, το οποίο τον κατατάσσει στους σπουδαίους συνθέτες του 20ού αιώνα, άσχετα με το πόσο έχουν σταθεί ή όχι οι μουσικογράφοι σε αυτό -τέτοια πράγματα ξέρετε άλλωστε πώς επανεκτιμώνται από εποχή σε εποχή.
Ο Bakalov έγραψε κάμποσα λόγια όργα για χορωδίες και ορχήστρες, με πιο γνωστό ανάμεσά τους το Misa Tango (1997), το οποίο στα zeros ευτύχησε να δισκογραφηθεί από τη Deutsche Grammophon με τον πρώτο διδάξαντα Plácido Domingo ως βασικό τενόρο.
Οι φίλοι του rock, επίσης, έχουν πολλάκις σταθεί στις συνεργασίες τις οποίες έκανε τη δεκαετία του 1970 με progressive μπάντες της ανθηρής ιταλικής σκηνής όπως τους New Trolls (1971) και τους Osanna (1972): τα αντίστοιχα άλμπουμ Concerto Grosso Per I New Trolls και Preludio Tema Variazioni Ε Canzona αξίζουν τον κόπο σας, αν δεν τα έχετε στα υπόψιν.
Αλλά τη μεγαλύτερη φήμη ο Bakalov την κέρδισε με τη δουλειά του για τον κινηματογράφο, όπου άφησε κάμποσα σπουδαία soundtrack. Το 1967 έφτασε σε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για το απίθανο score το οποίο κατέθεσε για την ταινία του Pier Paolo Pasolini Il Vangelo Secondo Matteo, αλλά το αγαλματίδιο το κέρδισε τελικά το 1994 με το soundtrack για την ταινία Il Postino των Michael Radford & Massimo Troisi.
Η δημοφιλία μάλιστα του συγκεκριμένου φιλμ στη χώρα μας, έκανε για ένα φεγγάρι κάπως γνωστό το όνομα του Bakalov και εδώ. Στα zeros, επίσης, ένα ακόμα νεότερο ηλικιακά κοινό τον έμαθε χάρη στο Kill Bill του Κουέντιν Ταραντίνο, όπου χρησιμοποιήθηκαν τα κομάτια του "The Grand Duel (Parte Prima)" και "Summertime Killer".
Ο θάνατος του συνθέτη ανακοινώθηκε από τον ιταλικό Τύπο. Τις τελευταίες μέρες είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο της Ρώμης, λόγω ισχαιμίας.
{youtube}WgAsQmZ8Vdw{/youtube}
