To Γαλλικό Ινστιτούτο και η ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ υποδέχτηκαν χθες το μεσημέρι τον δημοφιλή συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής Alexandre Desplat στο Auditorium της οδού Σίνα.
Τον συνθέτη καλωσόρισε ο νέος Διευθυντής του Ινστιτούτου κ. Mikael Gabilloux, καθώς και ο διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, κ. Στέφανος Τσιαλής.
Ο Desplat, σύντομος απλός και ειλικρινής, δήλωσε ότι κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα νιώθει σαν στο σπίτι του και κατέθεσε τη βαθιά συγκίνησή του για την συναυλία στο Ηρώδειο: έναν χώρο που θαυμάζει και επισκέπτεται με δέος κάθε φορά που βρίσκεται στην Αθήνα.
Στη συνέχεια παρέδωσε το μικρόφωνο στους εκπροσώπους των ΜΜΕ, για να εξελιχθεί αυτή η συνέντευξη τύπου σε μία ανοιχτή συζήτηση. Στην οποία, με απόλυτο αυθορμητισμό από την πλευρά του, ξετύλιξε σε όλους μας τη μουσική του διαδρομή στο σινεμά και μίλησε για όσους τον έχουν επηρεάσει, κρατώντας μια ιδιαίτερη θέση για τους «δικούς μας» Μάνο Χατζιδάκι και Μάρκο Βαμβακάρη.
«Κάθε μουσική μου στις ταινίες είναι διαφορετική γιατί ακολουθώ αυτό που χρειάζεται κάθε φορά ,γι αυτό άλλωστε και επιθυμώ να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο από πλευράς σεναρίου. Έχω βέβαια διαπιστώσει επανειλημμένα ότι το ίδιο σενάριο με άλλο σκηνοθέτη μπορεί να φωτίζεται εντελώς διαφορετικά και να κινητοποιεί και εμένα σε άλλους δρόμους έκφρασης.
Έχω επηρεαστεί από πολλούς συνθέτες και ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω από τους Γάλλους τον DEBUSSY και τον Ravel , από τους Έλληνες τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μάρκο Βαμβακάρη αλλά και τον Stravinsky, τον Prokofief την τζαζ με προεξάρχοντες τον Duke Ellington και τον Miles Davis και βεβαίως τον Mozart .
Όταν ακούς Mozart ανακαλύπτεις ότι στόχος είναι αυτή η υπέροχη απλότητα που εκπέμπει η σύνθεση του και ταυτόχρονα συνειδητοποιείς πόσο δύσκολα επιτυγχάνεται αυτό.
Έχω μελετήσει πολλά μουσικά ρεύματα χωρίς δογματισμούς και συνειδητά δεν επέλεξα να ανήκω σε μία σχολή, επηρεάστηκα από πολλές, αλλά επέλεξα στοιχεία μινιμαλιστικά και τα συνδύασα με λυρικά ακόμα και πολυφωνικά.
Εν τέλει πιστεύω ότι η μουσική μου είναι λυρική, όχι ρομαντική με μια πιο εκλεπτυσμένη ενορχήστρωση που δημιουργεί αίσθημα διαφάνειας των μουσικών οργάνων και κάποιες ιδιαίτερες πινελιές.
Αν ξεκινούσα από την αρχή πάλι με τη μουσική θα ασχολιόμουν, θεωρώ την κινηματογραφική μουσική πέρα από προσωπικό πάθος και ένα εξαιρετικό μέσο έκφρασης για τον συνθέτη με μεγάλες βέβαια δυσκολίες, γιατί πρέπει συνέχεια να βρίσκεται σε βαθειά σχέση με τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό και να ακολουθεί πολύ αυστηρές προθεσμίες.
Όταν γράφω όμως τη μουσική δεν παύω να προσπαθώ κάθε φορά να ενταχθεί στην ταινία, αλλά ταυτόχρονα να είναι διακριτή και ζωντανή ει δυνατόν να διαπερνά την εικόνα και να συνομιλεί μαζί της.
Εύχομαι να συνεχίσω να δέχομαι προτάσεις για κινηματογραφικές παραγωγές στην Ευρώπη και την Αμερική χωρίς να αποκλείω στο μέλλον να ασχοληθώ και με άλλου τύπου μουσικές μορφές εκτός σινεμά».
{youtube}0uYlUn1zKfQ{/youtube}
