Οι Gang Of Four ξεκίνησαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970. Ακούγεται ως έτη φωτός πίσω σήμερα, που κάτι μόλις 3 μηνών φαντάζει σαν «παλιό» και «παγιωμένο». Πόσο δύσκολο είναι πια για ένα νέο συγκρότημα να σχηματίσει μύθο παρόμοιο με τον δικό σας;
Κυκλοφορεί αρκετή καλή μουσική τα τελευταία χρόνια, όμως δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε αν μπορεί να επαναληφθεί –και πόσο δύσκολο είναι– ό,τι έγινε σε παλαιότερες δεκαετίες, από την άποψη της μυθολογίας μιας μπάντας. Τα καλύτερα συγκροτήματα σαφώς θα φτιάξουν το όνομα που τους αξίζει, ανεξάρτητα εποχής. Είναι όμως δύσκολο για μια άγνωστη μπάντα να χτίσει κάτι, όπως τότε. Πλέον σε αναφέρουν σε κάποιο tweet και σε μερικές ώρες η πληροφορία έχει χαθεί, ενώ πίσω στα 1970s, όταν έγραφε για σένα ένα έντυπο, αυτό διέθετε μια διάρκεια ζωής.
Πώς είναι η δική σου δεξιότητα με το ίντερνετ και τα social media; Πιστεύεις ότι μια σωστή χρήση τους είναι απαραίτητη για ένα γκρουπ της σημερινής εποχής;
Είναι, πράγματι. Γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα πλέον. Μπορεί να γράφεις καταπληκτική μουσική, αλλά αν κανένας δεν σε ξέρει, χαραμίζεις τον χρόνο και τον κόπο σου. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να σε γνωρίσουν είναι λοιπόν τα social media. Και μια φρέσκια μπάντα αδικεί τον εαυτό της αν δεν προωθείται μέσω αυτών.
Πώς έχει επηρεάσει η τεχνολογία τη μουσική, μέσα στην πάροδο των χρόνων; Πώς το αποτιμάς με βάση τη δική σου εμπειρία;
Όσον αφορά τη δημιουργία μουσικής, χρήση υπολογιστών υπήρχε και στα 1980s, κάτι που με ιντρίγκαρε, γιατί έβλεπα τις δυνατότητές τους. Ήμουν μάλιστα από τους πρώτους που αγόρασαν PC και αξιοποίησα τα midi, τα σύνθια, αλλά και τα drum machines: τα έκανα μέρος της μουσικής μας. Όμως μου αρέσει εξίσου να δουλεύω με άλλους μουσικούς, καθώς και ο φυσικός ήχος γενικότερα. Έτσι η μουσική μας άρχισε να γίνεται ένα υβρίδιο ηλεκτρονικών στοιχείων με ζωντανά παιξίματα, που αποδείχθηκε καλός συνδυασμός. Στον τελευταίο μας μάλιστα δίσκο δεν χρησιμοποίησα καθόλου ενισχυτές και μικρόφωνα. Όλα κατέληγαν απευθείας στον υπολογιστή, κάτι που κάποιοι μπορεί να θεώρησαν και ιεροσυλία.
Ως προς τη διανομή τώρα της μουσικής, τα mp3 έχουν μεν πλημμυρίσει τον τόπο, όμως ο ήχος τους δεν είναι ιδιαίτερα καλός: δεν φτάνουν δηλαδή ούτε στο επίπεδο που έβγαζαν παλιά οι κασέτες, οπότε πηγαίνουμε προς τα πίσω σε αυτόν το τομέα. Είναι σίγουρα βολικό να στέλνεις ηχητικά ντοκουμέντα μέσω e-mail, αλλά κάτι τέτοιο αφαιρεί τελικά πολλά από την ποιότητα ήχου. Ο κόσμος βρίσκει βέβαια μουσική δωρεάν, κάτι όμως που γίνεται σε βάρος των μουσικών, οι οποίοι πασχίζουν πλέον να βγάλουν τα προς το ζην.
Είσαι οπαδός της ιδέας πως ένας δίσκος διαμορφώνει τη δική του «φωνή» και μετά αρχίζει και οδηγεί ο ίδιος τους μουσικούς στην ολοκλήρωσή του. Σε ποιο σημείο έγινε αυτό στο τελευταίο σας πόνημα, What Happens Next;
Στην αρχή των ηχογραφήσεων, όταν ήταν πια σαφές πως ο Jon King δεν θα συμμετείχε, ένιωσα ένα επιπλέον κίνητρο να φτιάξω έναν σπουδαίο δίσκο. Δεν είχα πλάνο, δεν ήμουν σίγουρος πώς θα το κάνω... Για μερικά χρόνια μου άρεσε η ιδέα των συνεργασιών –των διαφορετικών φωνών και μουσικών– όμως ήταν κάτι στο οποίο δεν γινόταν να πειραματιστώ με την προηγούμενη σύνθεση των Gang Of Four.
Δούλεψα λοιπόν σε διαφορετικά κομμάτια και, μετά τα πρώτα 3-4, συνειδητοποίησα ποια θα ήταν η κατεύθυνση του What Happens Next: δεν ήθελα να κοιτάζει το παρελθόν ή να έχει αναφορές στις πρώτες μας δουλειές, το τελευταίο άλλωστε πράγμα που με ενδιαφέρει να δημιουργήσω είναι άλλο ένα Entertainment! (1979). Περίπου στη μέση των ηχογραφήσεων, επέστρεψα και άλλαξα αυτά που είχα γράψει, δραστικά. Τα τραγούδια δουλεύτηκαν πολλές φορές έκτοτε, όπως και οι στίχοι.
Το νέο άλμπουμ ηχεί σαν αναχώρηση από τον δίσκο-επιστροφή σας, το Content (2011). Τι δημιούργησε την αλλαγή και σε τι στοχεύσατε με αυτήν την κυκλοφορία;
Η αποχώρηση του Jon King σήμανε μια νέα κατάσταση για εμάς και με κινητοποίησε να οραματιστώ από την αρχή τους Gang Of Four. Ένιωθα δηλαδή λες κι έφτιαχνα τον πρώτο μου δίσκο ξανά, με μπόλικο ενθουσιασμό και την αίσθηση του καινούργιου. Την περίοδο του Entertainment! προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε μια καινούργια ηχητική γλώσσα, απογυμνώνοντας τη μουσική και χτίζοντάς τη μετά από την αρχή –κάτι που έγινε και στο What Happens Next. Θέλαμε όπως σου είπα και πιο πριν να ξεκινήσουμε από το κενό, χωρίς προϊστορία και πρέπει: να δημιουργήσουμε φρέσκες ιδέες. Είναι λοιπόν η ίδια νοοτροπία, με τη μουσική παλέτα να είναι βέβαια αρκετά διαφορετική από εκείνη του Content.
Πρόσφατα διάβασα σε μια μουσικοκριτική πως ο τίτλος του δίσκου είναι δήλωση, όχι ερώτηση. Τι συμβαίνει λοιπόν για τους Gang Of Four, μετά;
Το επαναχτίσιμο του συγκροτήματος, από κάτω προς τα πάνω. Ο Thomas McNeice βρίσκεται μαζί μου τα τελευταία 8 χρόνια και το να δουλεύω μαζί του είναι υπέροχο. Οι συναυλίες είναι ακόμα συναρπαστικές, οπότε, εκτός από την περιοδεία που κάναμε στην Αμερική, θα εμφανιστούμε και σε όλη την Ευρώπη, ενώ σιγά-σιγά θα εργαστούμε και πάνω σε καινούριο υλικό. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα βλέπουμε πολλά αεροπλάνα μπροστά μας!
Οι Gang Of Four υπήρξαν πάντοτε γκρουπ με πολιτικό λόγο. Πώς βλέπεις την όλη οικονομική κρίση και ποια είναι η γνώμη σου για την περιβόητη διαμάχη μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου;
Είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση, για την οποία κανείς δεν έχει ιδέα πώς θα καταλήξει. Βλέποντας όλη αυτή την πίεση που δέχεται το ευρώ, αναρωτιέσαι αν τελικά ήταν πιο δύσκολο εγχείρημα από όσο νομίζαμε αρχικά. Κάποιες μάλιστα από τις οικονομικές εξελίξεις, αποδείχθηκε πως όχι μόνο δεν έβλαψαν τη Γερμανία, μα την ωφέλησαν. Κι όλα αυτά ενώ ο Νότος βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση οικονομικά. Τώρα πάντως που η Ελλάδα μετέχει στο ευρώ, θα ήταν επίπονο να βγει άτακτα. Οι επίσημοι θεσμοί απαιτούν λιτότητα, όμως και η ανεργία έχει χτυπήσει ρεκόρ. Κι αυτό κάνει την κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη.
Μέσα σε όλα αυτά, έχει προκύψει και μια πανευρωπαϊκή άνοδος διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων. Γιατί συμβαίνει; Θεωρείς ότι θα δούμε περαιτέρω αύξηση των ποσοστών τους, αν η οικονομική πολιτική δεν αλλάξει;
Ο κόσμος βλέπει ότι τα κανονικά κόμματα δεν κάνουν τα πράγματα που θα 'πρεπε να κάνουν και έλκεται έτσι από εθνικιστικά κινήματα. Ακόμα και στη Γερμανία υπάρχει ένα μέρος του λαού που θεωρεί ότι υποφέρει άδικα, για τα λάθη των άλλων –κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε μια παρόμοια κατάσταση. Δύσκολα μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει. Είναι πάντως ξεκάθαρο τα τελευταία 2 χρόνια ότι η άνοδος εξτρεμιστικών κομμάτων αποτελεί αντίδραση στις εντάσεις που έχουν δημιουργηθεί από τις ακολουθούμενες οικονομικές πολιτικές. Κάτι που σε βάζει σε σκέψεις για το αν ένα ξεχωριστό νόμισμα θα μπορούσε να βοηθήσει τις αδύναμες χώρες να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και να αντιμετωπιστεί έτσι ο εφιάλτης της ανεργίας.
Αρκετά συγκροτήματα έχουν αναφέρει τους Gang Of Four ως επιρροή, ενώ είστε «ανιχνεύσιμοι» και στον ήχο πολλών ακόμα. Αυτό σημαίνει τελικά κάτι για εσάς; Ή δεν σας επηρεάζει και τόσο;
Μερικές από τις μπάντες που θαυμάζω, όπως οι Rage Against The Machine, οι Red Hot Chilli Peppers και οι R.E.M., μας έχουν αναφέρει ως επιρροή και νιώθω πραγματικά ευγνώμων. Είναι όμως ενδιαφέρον πως μας ανακαλύπτουν και νέα συγκροτήματα, από τα τελευταία 10-15 χρόνια: όπως οι Bloc Party ή οι Franz Ferdinand. Μία από τις παρουσίες που παρακολουθώ προσωπικά αρκετά τα τελευταία χρόνια είναι η St. Vincent. Πραγματικά εξεπλάγην, όμως, όταν δήλωσε πως είμαι ο αγαπημένος της κιθαρίστας!
Μιας και έχετε μεγάλη ιστορία ως γκρουπ, δημιούργησες καμιά σημαντική φιλία με κάποιον μουσικό από άλλο συγκρότημα;
Ασφαλώς! Δούλεψα με τους Jesus Lizard στο Σικάγο, έκανα την παραγωγή ενός δίσκου τους τη δεκαετία του 1990 και μετά συνέχισα να είμαι φίλος με τον David Yow. Ήμουν επίσης πολύ καλός φίλος με τον Michael Hutchence των INXS και μου στοίχησε αρκετά όταν αυτοκτόνησε... Είμαι νονός και της κόρης του, ξέρεις, με την οποία βρισκόμαστε τακτικά.
Από την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος είσαι πια το μόνο εναπομείναν μέλος. Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να ηχογραφήσεις τις καινούργιες σου ιδέες κάτω από άλλο όνομα, αντί γι' αυτό των Gang Of Four;
Για περίπου 5 λεπτά, ναι! Ήμουν πάντα ο κύριος υπεύθυνος για τη μουσική, μιας και οι περισσότερες συνθέσεις προέρχονταν από εμένα, ενώ είχα αναλάβει και τη γενικότερη δημιουργική καθοδήγηση. Οι στίχοι τώρα ήταν πάντα κοινή υπόθεση, δική μου και του Jon King. Έγραφα επομένως τους μισούς, αλλά έκανα και τα παραγωγικά καθήκοντα. Δεν υπήρχε επομένως λόγος να μη συνεχίσω να χρησιμοποιώ το όνομα των Gang Of Four.
{youtube}byCqOvRMOvo{/youtube}
