Μπροστά σε αναμενόμενα λίγο κόσμο βρέθηκαν οι LETHAL SAINT να ανοίγουν τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, χωρίς βέβαια αυτό να τους αφαιρεί κάτι σε θέμα απόδοσης. Το ωραίο τους ντεμπούτο και οι προηγούμενες εμφανίσεις τους επιβεβαίωσαν την πεποίθηση μου για μια καλή εμφάνιση, και μπορώ να πω ότι τα κομμάτια live ακούγονται ακόμα καλύτερα από τις στουντιακές εκδοχές τους. Μπορεί να μην είχε μαζευτεί ακόμα πολύς κόσμος αλλά την ατμόσφαιρα την ζέσταναν.
Setlist: 1. “Lethal Saint” / 2. “Hang By Your Balls” / 3. “Thunder Strikes” / 4. “Order To Defend” / 5. “Midnight Warriors” / 6. “Out For The Kill” / 7. “Chains Of The Devil”
video: LETHAL SAINT - "Midnight Warriors"
Μέχρι και την ανακοίνωση της εμφάνισης των SERPENT SAINTS θεωρούσα ότι είχαν διαλύσει μετά από εκείνο το φανταστικό EP (“Leather Lucifer”) του 2007. Και εκεί που τελικά νόμιζα ότι θα είχα την ευκαιρία να ακούσω ζωντανά αυτούς τους τσαμπουκαλεμένους ύμνους, εμφανίζονται με νέο τραγουδιστή (των ARTILLERY), και επιλέγουν να παίξουν μόνο νέα κομμάτια. Και ενώ η αλλαγή τραγουδιστή μπορεί να λειτουργήσει θετικά γι’ αυτούς, αφού ο Adamsen διαθέτει μια πολύ ωραία φωνή, κάτι που απέδειξε και με την εμφάνισή του, η απουσία κομματιών από το EP σε συνδυασμό με τον νέο, εκμοντερνισμένο ήχο που αποφάσισαν να ακολουθήσουν, σε τραγούδια που με άφησαν παγερά αδιάφορο, συντέλεσαν σε ένα αποτέλεσμα άκρως απογοητευτικό.
Setlist: 1. “Revenge From The North” / 2. “Rising” / 3. “The Trooper” / 4. “Witchunt” / 5. Lucifer’s Hand” / 6. “Hangedman’s Song” / 7. “All Things Metal” / 8. “Holy Diver”
Μπορεί να μας τη γλίτωσαν πέρυσι με την ακύρωσή τους, αλλά από τη στιγμή μάλιστα που κυκλοφόρησαν και νέο δίσκο οι AXEVYPER ήταν επόμενο ότι θα πέρναγαν για μια επίσκεψη από τα μέρη μας. Μπορεί οι δύο τους δίσκοι να μην στέκονται μνημεία στο είδος τους, αλλά τη δουλειά τους την κάνουν και μάλιστα με το παραπάνω. Όσον αφορά την εμφάνισή τους ζήσαμε την απόλυτη cult-ίλα με το ελκυστικά γραφικά παρουσιαστικό των μελών, με σημαιοφόρο την πιο cult φιγούρα που έχω παρακολουθήσει εδώ και πολύ καιρό, και δεν είναι άλλος από τον τραγουδιστή τους, για τον οποίο οποιαδήποτε περιγραφή ωχριά μπροστά στην εικόνα του. Παρά το χαμόγελο που διαγραφόταν στο πρόσωπό μου κάθε φορά που σήκωνα το κεφάλι προς τη σκηνή, οι Ιταλοί έπαιξαν παθιασμένα και έκαναν αρκετά κεφάλια να κουνηθούν (και δεν εννοώ από τα τρανταχτά γέλια κακοήθη τύπε). Κομματάρες όπως τα "Immortal Steel", “Agents of Chaos” και το αγαπημένο μου (για αυτονόητους λόγους και ο νοών νοείτω) “Roadster” , προσωπικά τουλάχιστον δεν με άφησαν ασυγκίνητο.
video: AXEVYPER - "Immortal Steel"
Μπορεί οι VALOR να μην συμπεριλαμβάνονται στις αγαπημένες μου ελληνικές μπάντες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι μια καλή μπάντα με προσωπικό μάλιστα ήχο, σε ένα χιλιοπαιγμένο είδος. Προσωπικότητα που γίνεται φανερή άλλωστε και από την, εξαιρετική και με όλη τη σημασία της λέξης, διασκευή στο “The King” των ACCEPT, που δεν παρέλειψαν να παίξουν για ακόμα μια φορά. Μάλλον η συγκεκριμένη ήταν η καλύτερη από τις εμφανίσεις, που τουλάχιστον εγώ, τους έχω παρακολουθήσει, όσο και αν προσπάθησε ο κακός ήχος να τους χαντακώσει. Δυστυχώς δεν έπαιξαν το αγαπημένο μου “Destiny's Path Part II: Thoughts of Greatness”.
Setlist: 1. “Witch’s Tear” / 2. “Whispering Of Steel” / 3. “The Evil In Your Mind” / 4. “On The Final Day” / 5. “The King” / 6. “Choices” / 7. “Dragon’s Blood” / 8. “Into The Night” / 9. “The answers Yonder”
video: VALOR - "Into the Night"
Όπως και χτες φτάνοντας στα τελευταία τρία και μεγαλύτερα ονόματα κάθε μέρας φτάνουμε στο σημείο που αρχίζουν και οι μεγάλες συγκινήσεις. Οι METAL INQUISITOR αποτελούν ιδανική συναυλιακή μπάντα, αφού ο ήχος του είναι ο ορισμός του heavy metal, κάτι που έχει ως συνέπεια η μουσική τους να ευδοκιμεί στο σανίδι ακόμα περισσότερο από τους ήδη “τεστοστερονάτους” δίσκους τους. Ενέργεια, πάθος και κομματάρες, δημιούργησαν μια άκρως ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, που σε συνδυασμό με το καταπληκτικό setlist δεν άφησαν περιθώρια παραπόνων. Από τις καλύτερες μπάντες του διημέρου.
Setlist: 1. “Bernado Gui” / 2. “Satan’s Host” / 3. “Take Revenge” / 4. “Persuader” / 5. “Dommsday For The heretic” / 6. “Zombie Driver” / 7. “Restricted Agony” / 8. “Run For Your Life” / 9. “Daze Of Avalon” / 10. “Extinction”
video: METAL INQUISITOR - "Take Revenge"
Ευτυχώς η επίσκεψη των CLOVEN HOOF πραγματοποιήθηκε με τον North στο μικρόφωνο, και λέω ευτυχώς λόγω του πειράματος που είχαν κάνει με έναν επιεικώς μέτριο τραγουδιστή και τη κυκλοφορία ενός κομματιού χειρίστης ποιότητας στα όρια του nu metal. Ευτυχώς αυτή η κακογουστιά κράτησε λίγο. Έχοντας ήδη προγραμματίσει μια ακόμα εμφάνιση στη χώρα μας οπού θα παίξουν ολόκληρο το “Sultan’s Ransom” και ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι στην παρούσα εμφάνιση δεν θα έπαιζαν τίποτα από αυτό, ήταν αυτονόητο ποιοι δύο δίσκοι θα ακούγονταν. Δυστυχώς το setlist ήταν κάπως κουτσουρεμένο, αφού είναι μπόλικα τα νέα μέλη της μπάντας και δεν πρόλαβαν να προβάρουν παραπάνω κομμάτια, όμως το κυρίως ζητούμενο που είναι η απόδοση δεν απογοήτευσε κανέναν. Και τα νέα μέλη στάθηκαν εξαιρετικά και ο Russ έβγαλε μια φωνή που δεν υστερούσε σε τίποτα σε σχέση με την ανατριχιαστική στουντιακή εκδοχής της. Μόνο που δεν εμφανίστηκε με τα κλασικά βαμμένα μαύρα νύχια και eye-liner. Ακούσαμε και την καλύτερη ατάκα του φεστιβάλ όταν είπε ότι δεν θέλει stage-diving, αφού αυτό είναι αμερικανόφερτο. «Εμείς είμαστε Άγγλοι».
Setlist: 1. “Rising Up” / 2. “Reach For The Sky” / 3. “Nova Battlestar” / 4. “Inquisitor” / 5. “Night Stalker” / 6. “Gates Of Gehenna” / 7. “The Fugitive” / 8. “Road Of Eagles” / 9. “Laying Down The Law”
video: CLOVEN HOOF - "Reach for the Sky"
video: CLOVEN HOOF - "Nova Battlestar"
video: CLOVEN HOOF -"Laying Down the Law"
Η δημοτικότητα των SKYCLAD μέχρι τα τέλη των 90’s είχε εκτοξευτεί στα ύψη και ήταν ένα από τα πιο υποσχόμενα ονόματα. Να όμως τώρα που ακολουθώντας μια συνεχόμενα πτωτική πορεία παίζουν σε χώρους πολύ μικρότερους από αυτούς του παρελθόντος. Όσον αφορά την πτωτική πορεία, ο λόγος γίνεται κυρίως για την δημοτικότητα και όχι για την ποιότητα, αφού οι κυκλοφορίες τους ακόμα και μετά την αποχώρηση του Walkyier παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Στα πλαίσια του φεστιβάλ η επίσκεψή τους θα χαρακτηριζόταν από ένα ειδικά διαμορφωμένο setlist (εν τω μεταξύ είχα την εντύπωση ότι θα αποτελείτο από κομμάτια των τεσσάρων πρώτων δίσκων και όχι των πέντε όπως τελικά έγινε), κάτι που φυσικά δεν αποτελεί παρελθοντολαγνεία, από τη στιγμή φυσικά που είναι για ένα show και όχι περιοδεία. Μπορεί κάποιοι να μην περίμεναν μια τόσο καλή εμφάνιση, αλλά από τη στιγμή που τους είχα παρακολουθήσει προ εξαετίας, πάλι χωρίς τον Walkyier, δεν μου άφηναν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Εννοείται πως η φωνή του Ridley στάθηκε πολύ παραπάνω από απλά ικανοποιητική, όπως εννοείται πως ποτέ δεν θα μπορέσει να αντικαταστήσει (στην καρδιά μας πρώτα απ’ όλα) την αυθεντική, η σκιά της οποίας πέφτει ακόμα βαρύτερη στους πρώτους δίσκους. Εν τέλει κατάφεραν να δημιουργήσουν τρελό κέφι αγγίζοντας ακόμα και άτομα που δεν είχαν έρθει γι’ αυτούς (και να είστε σίγουροι ότι υπήρχαν αρκετοί, όσοι φαντάζομαι ήταν και αυτοί που ήρθαν μόνο για τους SKYCLAD). Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα έπαιζαν και μερικά κομμάτια από τις επόμενες δουλειές τους, και όντως τα τρία τελευταία από μετέπειτα κυκλοφορίες επισφράγισαν την καθηλωτική τους εμφάνιση και έκλεισαν (για μένα τουλάχιστον) με το καλύτερο τρόπο το φεστιβάλ σε πάρτι ατμόσφαιρα.
Setlist: 1. “Earth Mother, The Sun And The Furious Host” / 2. “Another Fine Mess” / 3. “Just What Nobody Wanted” / 4. “Cardboard City” / 5. “The Land Of The Rising Slum” / 6. “The One Piece Puzzle” / 7. “The Cry Of The Land” / 8. “The Wickedest Man In The World” / 9. “The Widdershins Jig” / 10. “Emerald” / 11. “Spinning Jenny” / 12. Thinking Allowed?” / 13. “Inequality Street” / 14. “The Parliament Of Fools” / 15. “Penny Dreadful”
video: SKYCLAD - "Cardboard City"
video: SKYCLAD - "Another Fine Mess"
video: SKYCLAD - "Land of the Rising Slum"
video: SKYCLAD - "Emerald"
Με εμπειρικά κριτήρια οι REMEMBER LIZZY αποτελούν μια από τις καλύτερες live tribute μπάντες, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφήσουν ασυγκίνητο οπαδό των THIN LIZZY. Επειδή όμως η κούραση βάρεσε κόκκινο σε συνδυασμό με τη γνώση ότι θα τους δω σίγουρα στο μέλλον (και πιθανότατα αρκετές φορές), αποχώρησα εξαντλημένος με το πέρας της εμφάνισης των SKYCLAD.
Για να τελειώσουμε χαρούμενα, ας αναφέρουμε πρώτα τον κακό ήχο που συνεχίστηκε και τη δεύτερη μέρα στις περισσότερες (και κυρίως στις πρώτες) μπάντες, για να συνεχίσουμε με τα πραγματικά συναισθήματα που μας άφησε ένα τόσο έντονο σε συγκινήσεις τριήμερο, με το πέρας του οποίου σκεφτόμαστε ήδη το επόμενο UP THE HAMMERS, με τη γνώση ότι θα συνεχίσει να κρατάει ψηλά τη σημαία του heavy metal.
Υ.Γ.: Επαναλαμβάνω, τη γενική ιδέα από τα setlists τη πήρατε, λαθάκια θα υπάρχουν.
