Έχουμε φτάσει αισίως στο 7ο Up The Hammers και πλέον φαντάζει περιττό να αρχίσω να πλέκω τα εγκώμια ενός φεστιβάλ, το οποίο αποτελεί το συναυλιακό γεγονός της χρονιάς για την πλειοψηφία αυτών που το παρακολουθούν (εμού του ιδίου συμπεριλαμβανομένου φυσικά). Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που η πλειοψηφία των (μεγαλύτερων τουλάχιστον) ονομάτων μας έχει επισκεφτεί και στο παρελθόν. Κάτι που είναι λογικό να γίνεται πλέον και εννοείται πως δεν με πειράζει καθόλου, αφού πρόκειται για αγαπημένα συγκροτήματα και το γεγονός των προηγούμενων επισκέψεών τους δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να σταθεί ανασταλτικός παράγοντας (άσχετα φυσικά από την δεδομένα ενισχυμένη έξαψη που μας δημιουργείται όταν βλέπουμε ένα συγκρότημα για πρώτη φορά). Επίσης φέτος είχαμε και πολλές ακυρώσεις, απολύτως λογικό και αναμενόμενο για το συγκεκριμένο φεστιβάλ, αλλά πάντα με άξιο αντικαταστάτη, αλλά να, πώς να το πω, SATAN’S HOST ρε γαμώτη…..
Από νωρίς λοιπόν για WITCHCURSE, μια μπάντα που πραγματικά αξίζει το ενδιαφέρον μας. Αλήτικο N.W.O.B.H.M. με τις επιρροές από MAIDEN της Di Anno περιόδου κυρίως, να είναι εμφανέστατες (ακούστε το “Demon’s Warning και πείτε μου πιο “Prowler” σας θυμίζει), προσωπικά μου φέρνουν στο μυαλό και λίγο από METAL LUCIFER, και αυτό λόγω θεματολογίας: “Heavy Metal Poison”, “Heavy Metal Kamikaze”, “Keepers Of The N.W.O.B.H.M. Sound”… Ήταν να εμφανιστούν και με νέο τραγουδιστή, αλλά κάτι στράβωσε στη πορεία, και το μικρόφωνο ανέλαβε ο κιθαρίστας (όπως και στους δίσκους άλλωστε). Αν και η ακατέργαστη, τραχιά φωνή του, στα αυτιά μου ακούγεται ταιριαστή με στον ήχο τους, καταλαβαίνω ότι ένας τραγουδιστής με μεγαλύτερο εύρος φωνής θα τους έκανε αρεστούς σε περισσότερο κόσμο.
Setlist: 1. “Bed Of Fire” / 2. “Heavy Metal Kamikaze” / 3. “Demon’s Warning” / 4. “Red Pentagram” / 5. “Black Witch” / 6. “Snakebite” / 7. “keepers Of The N.W.O.B.H.M.” / 8. “Heavy Metal Poison”
video: Witchcurse – “Heavy Metal Poison”
Σπάνιοι οι αντιπρόσωποι του thrash στερεώματος στο φεστιβάλ, αλλά πάντα υπάρχει χώρος για μια νέα και ανερχόμενη μπάντα. Ο λόγος για τους GAE BOLGA, οι οποίοι μόλις πέρυσι κυκλοφόρησαν ένα πολύ δυνατό δίσκο παλιομοδίτικου thrash. Ακριβώς όπως μου αρέσει δηλαδή, χωρίς νεοτερισμούς και διάθεση για πειραματισμούς. Λόγω της φύσης του κοινού του φεστιβάλ, δεν είχαν και τη πιο θερμή ανταπόκριση, χωρίς όμως αυτό να μειώνει την πραγματικά καλή εμφάνισή τους.
Setlist: 1. “Thrash Assassination” / 2. “Mambo nr. 666” / 3. “Blood Of The Demon” / 4. Bolga Bangers Ball” / 5. “Cemetary At Midnight” / 6. “Violent Metal Storm” / 7. “Smell My Jacket” / 8. “Mars Needs ….”
video: Gae Bolga – “Bolga Bangers Ball”
Το doom είναι ένα από τα ελάχιστα είδη στο οποίο έχουμε έλλειψη αντιπροσώπων από τη χώρα μας. Μία από αυτές τις σχετικά λίγες μπάντες είναι οι SORROWS PATH, οι οποίοι με τον δεύτερο δίσκο τους (αν μπορούμε να θεωρήσουμε το “Resurrection” ντεμπούτο) τράβηξαν αρκετά βλέμματα επάνω τους, και παρ’ ότι προσωπικά δεν με ενθουσίασε , πρόκειται για έναν αρκετά καλό δίσκο. Κάτι που σε γενικές γραμμές ίσχυσε και για την εμφάνισή τους, στην οποία πρόσθεσαν και μια διασκευή στο “Black Mass” (WARLORD). Κρίμα που δεν έπαιξαν το αγαπημένο μου “Prostitute”.
Setlist: 1. “All Love Is Lost” / 2. “The Beast (S.P.R.) / 3. “Flower” / 4. “Black Mass” / 5. “Brother Of Life” / 6. “Queen Of Doom” / 7. “Empty Eyes & Blackened Hearts”
video: Sorrows Path – “Queen of Doom”
Μια από τις πολλές αλλαγές και μάλιστα τελευταίας στιγμής ήταν οι EVIL LYN (ονοματάρα) στη θέση των DARK FOREST, που ήταν και ο λόγος που βρέθηκαν τόσο ψηλά στο biling, τη στιγμή που η παρθενική τους κυκλοφορία (και μάλιστα EP) κυκλοφόρησε μόλις την προηγούμενη ημέρα. Αυτό βέβαια δεν λέει τίποτα για την αξία του συγκροτήματος, αν και περίμενα περισσότερα από αυτά που τελικά παρακολούθησα. Έχοντας ακούσει μόνο τα τρία κομμάτια που είχαν οι ίδιοι διαθέσει στο διαδίκτυο, απογοητεύτηκα όταν διαπίστωσα ότι μάλλον είναι και τα καλύτερά τους. Βέβαια, αφ’ ενός μεν αυτή η διαπίστωση μπορεί να αλλάξει με μια προσεκτική ακρόαση της κυκλοφορίας τους, και αφ’ ετέρου δεν σημαίνει ότι δεν ήταν μια ευχάριστη εμφάνιση. Οι διασκευές σε “Purgatory” και “Heavy Metal Angels” αντικατοπτρίζουν πλήρως και τη μουσική κατεύθυνση που ακολουθεί το συγκρότημα.
Setlist: 1. “13th Hour” / 2. “Survive The Night” / 3. “Silver Bullets” / 4. “Crossroads” / 5. “Purgatory” / 6. “The Night Of The Delusions” / 7. “The Last Of My Kind” / 8. “Four Horsemen” / 9. “Heavy Metal Angels”
video: Evil lyn – “Silver Bullets”
Οι Ιταλοί HOLY MARTYR αποτελούν ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού (underground πάντα) κοινού που κρατάει από τις πρώτες ημέρες δημιουργίας του συγκροτήματος, λόγος που τους έφερε πολλάκις για επίσκεψη στη χώρα μας. Μια αγάπη βέβαια που και αυτοί ανταπέδωσαν με το παραπάνω χρησιμοποιώντας θεματολογία βασισμένη σε ελληνική μυθολογία/ιστορία. Με τον τελευταίο τους δίσκο έκαναν στιχουργική στροφή προς Ιαπωνία μεριά, και παρότι το “Invincible” αποτελεί ίσως τον λιγότερο καλό τους δίσκο, κράτησαν τα στάνταρ τους ψηλά. Όπως σε υψηλά επίπεδα κυμαίνεται και κάθε του εμφάνιση με τη συγκεκριμένη να συνεχίζει επάξια την παράδοση και δίπλα στα αρκετά νέα (τα καλύτερα του δίσκου παρεμπιπτόντως) κομμάτια να ακούμε και πολλούς κλασικούς τους πλέον ύμνους. Το κάλεσμα στα όπλα δόθηκε, και κάπου εδώ άρχισαν οι ανατριχίλες της ημέρας. Γροθιές υψωμένες και ο χορός του πολέμου άρχισε. Εν τω μεταξύ τα ελληνικά του Mereu ανάμεσα στα κομμάτια, ίσως να ήταν καλύτερα και από τα αγγλικά του.
Setlist: 1. “Invincible” / 2. “Hellenic Valour” / 3. “Lakedaimon” / 4. “Takeda Shingen” / 5. “The Call To Arms” / 6. “Zatoichi” / 7. “Defenders In The Name Of Hellas” / 8. “Spartan Phalanx”
video: Holy Martyr – “Lakedaimon" - "Takeda Shingen”
video: Holy Martyr – “Spartan Phalanx”
Λατρεμένο συγκρότημα όσο λίγα οι PAGAN ALTAR, οπού η δεύτερη εμφάνισή τους στη χώρα μας ήταν αυτή που είχε και τις περισσότερες πιθανότητες για ακύρωση, και αυτό λόγω της επίφοβης υγείας του υπερήλικα (69 χρονών πλέον) τραγουδιστή. Παρά τους όποιους φόβους μου όμως ήρθαν και μας ισοπέδωσαν, με μια εμφάνιση για την οποία πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ιδιαίτερα τυχερούς. Είναι απίστευτο το πώς κατάφεραν να βγάλουν και live αυτό το μυσταγωγικό συναίσθημα που ξεχειλίζει από τα κομμάτια τους. Το να πούμε ότι ακούσαμε μόνο ύμνους, μάλλον είναι τελείως περιττό από τη στιγμή που αυτή η μπάντα δεν έχει να επιδείξει και τίποτα άλλο, η μεγάλη διάρκεια του set με δυο extra κομμάτια, ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Η φωνή αυτής της μορφάρας που ακούει στο όνομα Terry στάθηκε εξαιρετική, αισθητά καλύτερη από την προηγούμενη φορά, παρά τις μυξούλες που τρέχανε καθ’ όλη τη διάρκεια της ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ εμφάνισής τους. Μυσταγωγία και συγκίνηση.
Setlist: 1. “Pagan Altar” / 2. “In The Wake Of Armadeus” / 3. Judgement Of The Dead” / 4. “The Black Mass” / 5. Night Rider / 6. “Reincarnation” / 7. “Dance Of The Vampires” / 8. “Lords Of Hypocrisy” / 9. “Shamain” / 10. “The Sentinels Of Hate” / 11. “Walking In The Dark” / 12. “The Aftermath” / + ακόμα ένα νομίζω
video: Pagan Altar – “The Black Mass”
video: Pagan Altar – “The Lords of Hypocrisy”
Οι SHOK PARIS είναι ακόμα ένα από τα συγκρότημα που δεν περίμενα ποτέ να δω live (αν και πλέον ολοένα και λιγότερη έκπληξη με περιμένει με αυτά που βλέπουμε σε αυτό το φεστιβάλ), αν και το χθεσινό δείγμα δεν ήταν τόσο ενθαρρυντικό, και ο λόγος για την τόσο χαρισματική φωνή του πληθωρικού από κάθε άποψη Vic, που είναι και το κυρίως ζητούμενο σε αντίστοιχες περιπτώσεις, αφού η μουσική βρίσκεται, η φωνή όμως είναι πολύ εύκολο να χαθεί με τα χρόνια, ειδικά σε περιπτώσεις χρόνιας απραξίας. Κλασική περίπτωση αμονιού που πέφτει στο κεφάλι βίωσα με το που βγήκαν στη σκηνή και άρχισαν να παίζουν το ένα αριστούργημα μετά το άλλο, με τη φωνή να διατηρείται σε εντυπωσιακά επίπεδα και να απορώ τι άλλαξε από το προηγούμενο βράδυ. Κάνοντας ένα εκρηκτικότατο ξεκίνημα με συνεχόμενους υπέρ-ύμνους (βλέπε setlist), δεν με άφησαν να πάρω ανάσα δημιουργώντας καταστάσεις παροξυσμού, ο οποίος καταλάγιασε με τα νέα κομμάτια που ακούσαμε, τα οποία παρεμπίπτοντος κυμαίνονται σε πολύ καλά επίπεδα και μου άνοιξαν την όρεξη για το νέο δίσκο. Και αφού πήραμε τις ανάσες μας, πάμε για εξίσου δυνατή συνέχεια και το ντελίριο που βρισκόμασταν να συνεχίζεται. Μεγάλο σε διάρκεια setlist από το οποίο είναι αχαριστία να ζητήσεις παραπάνω. Όποιον ακούσω να μιλάει για μικρολαθάκια ή ότι η φωνή δεν ήταν ακριβώς ίδια με του δίσκου, τον περιμένει γκιλοτίνα γιατί όταν κοιτάς τέτοιες λεπτομέρειες μετά από μια τέτοια εμφάνιση, έχεις απλά σταματήσει να νιώθεις. heavy metal συναυλία παρακολουθούμε ρεεεεεεεεεεε. Τελείωσαν με το πλέον εορταστικό κλίμα παίζοντας για δεύτερη φορά το “Go Down Fighting” με πλήθος κόσμου να βρίσκεται στη σκηνή και να επισφραγίζεται ακόμα μια πετυχημένη μέρα στην ιστορία του φεστιβάλ. Αρρώστια λέμε (με τη χαρακτηριστική φωνή από τη σειρά “Βαρβαρότητες”)!
Setlist: 1. “Marsielles De Sade / 2. “Battle Cry” / 3. “Steel And Starlight” / 4. “Exhibit A” / 5. “Concrete Killers” / 6. “On Your Feet” / 7. “Hot On Your Heels” / 8. “Tokyo Rose” / 9. “Go For The Throat” / 10. “The Heat And The Fire” / 11. “Decharge Electrique” / 12. “Full Metal Jacket” / 13. “Those Eyes” / 14. “Castle Walls” / 15. “Never Say Why” / 16. “Chosen Ones” /17. “Find a Way Out” / 18. “Intro/Go Down Fighting” / 19. “Burn It Down” / 20. “Run But Don’t Hide / 20. “Go Down Fighting”
video: Shok Paris – “Steel and Starlight”
video: Shok Paris – “Tokyo Rose”
video: Shok Paris – “The Heat And The Fire”
Μοναδικό ουσιαστικό παράπονο ήταν ο κακός ήχος που κράτησε όλο το διήμερο (αν και περισσότερο τη δεύτερη μέρα) με τις τρεις τελευταίες μπάντες κάθε μέρας να τον έχουν αισθητά βελτιωμένο σε σχέση με τις υπόλοιπες. Τώρα, όσον αφορά τη προσέλευση μου φάνηκε ικανοποιητική, αλλά στο συγκεκριμένο φεστιβάλ δεν μπορείς να έχεις και τη καλύτερη εικόνα, αφού ποτέ δεν μαζεύονται όλοι μέσα στο club.
