Η αλήθεια είναι ότι όταν ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη συναυλία δεν ήμουν και πολύ σίγουρος αν θα παρευρεθώ. Κάποιοι, προσωπικοί κυρίως, λόγοι με απέτρεπαν, αλλά τελικώς βρέθηκαν και άλλοι τόσοι που τελικά συνετέλεσαν στον να παρακολουθήσω μία ακόμη εμφάνιση της TARJA TURUNEN στη χώρα μας. Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι κάπως με το αρκετά μεγάλο fan base το οποίο έχει αποκτήσει στην Ελλάδα, όμως στήριζα το γεγονός αυτό στην προηγούμενη θητεία της στους NIGHTWISH. Τελικώς ανακάλυψα ότι πολλοί από τους, νεαρότερους κυρίως, οπαδούς της γνωρίζουν πολύ καλά και την προσωπική της δισκογραφία, είτε γιατί τους αρέσει, είτε γιατί μελέτησαν καλά τα torrents που κατέβασαν την προηγούμενη εβδομάδα. Σε αυτές τις ηλικίες όμως, το δεύτερο δεν είναι και τόσο κακό.
Σε τέτοιους καιρούς, ένα σχεδόν γεμάτο Fuzz Club μόνο ενθαρρυντικό είναι και ήταν το κατάλληλο γεγονός για να ξαναθυμηθεί αρκετός κόσμος τους, ελαφρώς ξεχασμένους, HANNIBAL, που ήταν και το support group της βραδιάς. Πριν από κάποια χρόνια, όταν είχαν επιλεγεί να ανοίξουν συναυλία των SCORPIONS, το συγκρότημα είχε φτάσει στο pick της εγχώριας δημοτικότητας τους και για πολλούς ήταν μέρος του μέλλοντος της σκηνής. Μετά όμως, λίγο η ενασχόληση του Άλεξ (φωνητικά) με τους SPITFIRE και λίγο η εξαφάνισή τους από την επικαιρότητα, συνετέλεσαν στο να μείνει λίγο πίσω η δουλειά της μπάντας. Τώρα όμως επέστρεψαν και προσπαθούν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος. Η μουσική τους, κυρίως στα νέα κομμάτια που ακούσαμε, έχει πάρει μία κλίση προς το πολύ ατμοσφαιρικό metal, με περισσότερη έμφαση στα πλήκτρα και θεωρώ πως αυτό γίνεται σε βαθμό που δεν ταιριάζει στο συγκρότημα. Αυτό όμως θα φανεί στο μέλλον. Όπως προείπα, τα νέα κομμάτια κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του διαρκείας περίπου 40 λεπτών set τους, ενώ η διασκευή στο ‘’Aerials’’ των SYSTEM OF A DOWN ζέστανε για πρώτη φορά το κοινό, που σαφώς το χρειαζόταν, με την θερμοκρασία να βρίσκεται υπό το μηδέν έξω από το χώρο.
Γύρω στις 9 και κάτι το εισαγωγικό του νέου της album, ‘’What Lies Beneath’’, έφερε την TARJA και το συγκρότημά της στη σκηνή για την εκτέλεση του ‘’Anteroom Of Death’’, κομματιού που θεωρείται από τα highlights του νέου της πονήματος. Εκτός από την ίδια την TARJA, αναμφίβολα το πρόσωπο που ξεχωρίζει από τους μουσικούς της είναι ο drummer Mike Terrana (AXEL RUDI PELL, ex-RAGE), ο οποίος δίνει και τον πιο metal τόνο στο όλο σύνολο. Αυτός ο τύπος ήταν και ένας από τους βασικότερους λόγους που βρισκόμουν εκεί. Δυστυχώς δεν γνωρίζω τους υπόλοιπους μουσικούς που απαρτίζουν το group, ούτε τις προηγούμενες δουλειές τους, όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας έπαιξαν άψογα τους ρόλους τους, χωρίς ιδιαίτερα λάθη.
Φυσικά το κεντρικό πρόσωπο δεν ήταν άλλο από την πρώην σειρήνα των Φιλανδών NIGHTWISH και τον κύριο εκφραστή και λόγο της επιτυχίας τους. Την πανέμορφη, σε εικόνα και φωνή, TARJA TURUNEN. Προς τιμήν της ίδιας, αλλά και προς απογοήτευση κάποιων, το set της περιορίστηκε κυρίως σε επιλογές από την προσωπική της δισκογραφία και τα δύο, αρκετά καλά, album που έχει κυκλοφορήσει. Τα 1-2 κομμάτια από τις ένδοξες εποχές των NIGHTWISH ταρακούνησαν λίγο την ατμόσφαιρα, με καλύτερη στιγμή το ‘’Bless The Child’’. Ακούστηκαν και δύο ακόμα συνθέσεις από τον επερχόμενο δίσκο της, τα οποία όμως άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα. Το ζουμί βέβαια ήταν ότι η ίδια η TARJA δεν επαναπαύτηκε στις προηγούμενες επιτυχίες της και τόλμησε να προωθήσει τη νέα της δουλειά, επιλέγοντας να αφήσει εκτός επιτυχημένες συνθέσεις του προηγούμενού της ‘’σπιτιού’’. Οι λόγοι για τους οποίους έγινε αυτό, είναι και θα είναι πάντα προϊόν προσωπικής κρίσης του καθενός.
Δεν έχω σχολιάσει ακόμα το φωνητικό αποτέλεσμα της εμφάνισής της, όμως θεωρώ περιττό και καθόλου απαραίτητο να σχολιαστεί κάτι τέτοιο. Ούτε τα χρόνια την έχουν πάρει, ούτε έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Έτσι, η φωνή της είναι δεδομένο ότι παραμένει τέλεια, αψεγάδιαστη και ικανή να φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Σε αυτό, ευτυχώς για την ίδια και το συγκρότημά της, συνηγόρησε και ο ήχος, ο οποίος κυμάνθηκε σε πολύ καλά επίπεδα. Άλλαξε τρεις φορές ενδυμασία (δυστυχώς όχι επί σκηνής!!), έδειχνε χαρούμενη και με το, καλά προβαρισμένο, group συμπλήρωσε περίπου 100 λεπτά εμφάνισης, που είναι σίγουρο ότι ικανοποίησε τους περισσότερους παρευρισκόμενους.
Συνολικά δεν θα έλεγα ότι μιλάμε για την συναυλία της χρονιάς, σίγουρα όμως θα την χαρακτήριζα ποιοτική και ευχάριστη. Μία παγωμένη νότα από την κρύα, Βόρεια Ευρώπη στο ακόμα πιο κρύο βράδυ εκείνο της Κυριακής. Ευγενική και καλοπροαίρετη, φαινομενικά τουλάχιστον, χαιρέτησε όσους την περίμεναν μετά το live και είμαι σίγουρος πως έκανε πολλά από τα πιτσιρίκια ευτυχισμένα. Βάζοντας στην άκρη όμως τις πολύ καλές προσωπικές της δουλειές, νομίζω πως και τα πιτσιρίκια, αλλά και εμείς που πλησιάζουμε τα πρώτα –άντα, θα θέλαμε να την δούμε να μεγαλουργεί ξανά με τους NIGHTWISH, ειδικά τώρα που οι τελευταίοι βολοδέρνουν μεταξύ μετριότητας και έλλειψης εμπνεύσεως.
