Θεσσαλονικη, 16/12/2011
Οι KARMA TO BURN ανέβηκαν στην σκηνή σεμνά, με όρεξη και με ενα desert χαμόγελο να διαγράφεται στην ατμόσφαιρα χωρις πολλά πολλά. Ξεκινώντας με κομμάτια απο τον τελευταίο τους δίσκο "V", σε σχετικά αργές ταχύτητες αλλά ταυτόχρονα με κοφτά riffs και υπνωτιστικές μελωδίες, προετοίμασαν το έδαφος για μια τελετουργικά instrumental live δυναμική. Με κύριο σκοπό την ατμόσφαιρα η μπάντα αρχισε να εξελίσσει το setlist ενδυναμώνοντάς το με παίξιμο ανάλογο των studio album της, αποδεικνύοντας οτι τα live είναι ένα από τα δυνατά της σημεία.
Στη συνέχεια ακολούθησαν κομμάτια απο τα προηγούμενα album τους, όπου ο όγκος της κιθάρας και του μπάσου σε συνδυασμό με το ιδιόμορφο παίξιμο στα τύμπανα, δημιούργησαν μια ένταση που ήταν αναμενόμενη. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αντίστοιχη με τον τρόπο που η μπάντα έδειχνε την δημιουργικότητα και την ορμή της. Δυνατή και άμμεση!
Το Eightball Club ήταν ασφυκτικά γεμάτο και ταυτόχρονα φορτισμένο με ενέργεια, η οποία εξισωνόταν αμοιβαία ανάμεσα στην μπάντα και στον κόσμο. Τα βασικά riffs των κομματιών με την συγκεκριμένη μορφή της επαναληψης, έδιναν την θέση τους σε σκληρές μελωδίες, με έξυπνα περάσματα στο ενδιάμεσο. Desert rock συναίσθημα με έντονο το στοιχείο του ρυθμού και με μια "λεπτά" και ταυτόχρονα πορωτική αίσθηση παιξίματος. Κομμάτια όπως το "20" και το "36", "συνέδεσαν" τον κόσμο και την μπάντα με έναν ειλικρινή και άμμεσο τρόπο.
Κομμάτια απο το πλέον κλασσικό album τους "Almost Heathen", δεν έμειναν εκτός, με τον κιθαρίστα William Mecum να έχει υιοθετήσει μια καθαρά "σκοτεινή" hard rock προσέγγιση στο παίξιμο του και τον Rich Mullins να διατηρεί ενα πιο low profile και ταυτόχρονα μια καταιγιστική αντιμετώπιση στο μπάσο του. Καταλήγοντας στον Rob Oswald, είδαμε έναν drummer με μια πραγματικά "guru" διάθεση, (εμφανισιακά αλλά και σαν τρόπο παιξίματος), να συμβάλλει επιδέξια με την σειρά του, αναδεικνύοντας τα τύμπανα ως ένα δημιουργικό μέσο έκφρασης στη σημερινή σκηνή του stoner rock. Μετά απο μιάμιση ώρα ο ρυθμός και οι μελωδίες είχαν ήδη συνεπάρει τον κόσμο, με γνώμονα τον ιδιαίτερα σκοτεινό και δυναμικό τρόπο των KARMA TO BURN.
Βαγγέλης Νεοφώτιστος
Αθήνα, 17/12/2011
KARMA TO BURN για μια ακόμη φορά στην Αθήνα! Η συναυλιακή χρονιά δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα για μένα...και πιο σίγουρα...για όλους! Οι τύποι είναι εγγύηση στη διασκέδαση και κατ’ επέκταση, ένα γεμάτο An είναι δεδομένο... Αυτή τη φορά με τους PLANET OF ZEUS και τους THE DIVE για τους οποίους ήμουν αρκετά φτιαγμένος...
THE DIVE: Ανέβηκαν στη σκηνή, έχοντας στα μπαγγάζια τους ένα υπέροχο album που κυκλοφόρησε νωρίτερα το καλοκαίρι. Δεν ξέρω ακριβώς τι εμπειρία έχουν όσον αφορά τα lives, αλλά εμένα μου φάνηκε ότι έχουν περιθώρια βελτίωσης. Τα φωνητικά ίσα-ίσα που ακούγονταν, ειδικά στα πιο βαριά τραγούδια αλλά γενικά δεν μου έδωσαν την εντύπωση μιας 100% δεμένης μπάντας. Μερικά από τα κομμάτια που έπαιξαν πραγματικά σε στέλνουν (ειδικά όσα γνώριζα από το ντεπούτο), ενώ άλλα πάλι μου έδωσαν την εντύπωση αυτού που λένε work in progress ή under construction… Ίσως να φταίει και η μικρή διάρκεια των περισσότερων εξ’ αυτών, ίσως οτι αρκετά από αυτά ήταν καινούρια και τα άκουγα για πρώτη φορά. Αγαπημένη στιγμή: “Fabio, Fabio”.
PLANET OF ZEUS: OK. Δεν μου αρέσει όταν σε ένα συγκρότημα κoλλάει ο τίτλος «θεοί» από μόλις ένα ή δύο album. Επίσης μισώ αυτούς που υποστηρίζουν μόνο τα «τοπικά προϊόντα» και δεν έχουν ιδέα για το τι δισκάρες κυκλοφορούν underground έξω, αλλά και μέσα αυτή τη στιγμή... Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι αυτή η περίπτωση είναι εντελώς διαφορετική! Ναι, αναγνωρίζω ότι υπάρχει ένα σχετικό hype γύρω από το όνομά τους αλλά θα έλεγα οτι μάλλον δικαιολογημένο είναι! Τα παιδιά πραγματικά το έχουν! Χθες εμφανίστηκαν 100% καλύτεροι από το release party που τους είχα πετύχει τελευταία φορά και πίστεψέ με είχαν σπείρει και τότε! Λοιπόν, χθες βγήκαν στη σκηνή και τα διέλυσαν όλα! Οι PLANET OF ZEUS έχουν το χάρισμα του να κερδίζουν τον κόσμο, χωρίς κόπο (εντάξει... υπερβολή... αν κρίνω από τα κιλά ιδρώτα που έχυσαν)! Ένα στοιχείο που δεν μου άρεσε στις περασμένες τους εμφανίσεις είναι το γεγονός οτι ο Μπάμπης ήταν λιγάκι αγχωμένος. Την Παρασκευή, ειδικά ο Μπάμπης μου φάνηκε πιο χαλαρός, χωρίς ίχνος άγχους και για πρώτη φορά ίσως, πραγματικά διαδραστικός με το κοινό! Ο τύπος προέτρεπε το κοινό να συμπληρώνει το ρεφρέν, αστειευόταν με τα άλλα μέλη της μπάντας, επιδίδεται σε Zakk Wylde κιθαριές, καθώς και Hetfield κοψίματα στη φωνή κτλ... Νομίζω οτι αυτό είναι 100% κέρδος για μια μπάντα που είναι κομμένη και ραμμένη για lives! Αν θέλετε να ακούσετε μόνο μια μπάντα για να πάρετε μια ιδέα για το πώς είναι η σύγχρονη ελληνική stoner σκηνή, σας προτείνω αυτή να είναι η PLANET OF ZEUS. Τέλος. Αγαπημένη στιγμή: Η υπόσχεση για το τί θα δούνε τα μάτια μας από τους POZ, τον Ιούνιο ως support στους SABBATH...
KARMA TO BURN: Όσες φορές και να τους δεις live, δεν υπάρχει περίπτωση να τους σιχαθείς! Αυτό είναι το αξίωμα! Το άλλο αξίωμα λέει ότι η σύνδεση που αυτή μπάντα έχει με το αθηναϊκό κοινό είναι το κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν αυτό θα ακουστεί βαρύ, αλλά μάλλον οι KARMA TO BURN είναι μια από τις 3 πιο αγαπητές μπάντες των Αθηναίων (τουλάχιστον σε αυτό το χώρο). Ακατάπαυστο headbanging, διαρκές mosh pit, και συχνά πυκνά stage diving είναι οι κύριες αντιδράσεις του κοινού σε ΟΛΑ τα κομμάτια που παίχτηκαν! Νομίζω αυτό τα λέει όλα... Η ριφομηχανή που ακούει στο όνομα “Mecum” είχε κέφια! Παρ’ όλο που οι μόνες λέξεις που ακούστηκαν από το στόμα του είναι: “Athens as always you rule” και “I could afford to lose some weight” στο διάλειμμα του encore, ο τύπος είπε πολλά περισσότερα... με την κιθάρα! Και είχες τον Mullins διαρκώς να κοζάρει το κοινό και να σκάει χαμόγελα, ενώ τον Oswald να κοπανάει με μανία τα τύμπανα ως μια διαφορετική εκδοχή του ναυαγού! Επειδή έχω τη φήμη του ανθρώπου που διαμαρτύρεται όλη την ώρα ας εκφράσω και κάνα-δυο παράπονα: απογοητεύτηκα όταν για ακόμη μια φορά διαπίστωσα ότι το merch ήταν φτωχό. Επιπλέον, με ενόχλησε το γεγονός ότι έπαιξαν μόνο ένα τραγούδι από το νέο τους album (το “47” με το οποίο και άνοιξαν ιδανικά αυτό το live), αν δεν κάνω κάποιο τραγικό λάθος. Κατά την άποψή μου το “V” είναι γεμάτο με αξιαγάπητα κομμάτια και καμιά κατοσταριά τεράστια riffs (κλασικά), αλλά η περιέργως μοντέρνα παραγωγή (για KARMA TO BURN), αδικεί το album και ήλπιζα οτι θα ακούσω περισσότερα στο φυσικό τους περιβάλλον, τη σκηνή. Αγαπημένη στιγμή: Το γεγονός οτι έπαιξαν στην Αθήνα, καθώς και τα “47”, “20”, “34”...το κόβω εδώ...
Υ.Γ.: Έχω πάει σε άπειρες συναυλίες στο Αn, αλλά την Παρασκευή νομίζω ότι άγγιξα τα όριά μου όσον αφορά το ντουμάνι που επικρατούσε. Η αναλογία οξυγόνου-τσιγαρίλας ήταν 1 προς 9... Πάλι καλά (?!?!?!)
Dr. Doom
{youtube}VA27wUt6ceg{/youtube}
