Κάθε χρόνο, οι Χρυσές Σφαίρες, τα BAFTA και οι βραβεύσεις των Ενώσεων μοιάζουν με λαμπερά σκαλοπάτια που οδηγούν στην κορυφή μιας πυραμίδας: οι σημαντικές διακρίσεις που αποσπά μια ταινία, ειδικά στις περιπτώσεις που οι βραβεύσεις συμπίπτουν, ενισχύουν τις ελπίδες της για το Όσκαρ, το βραβείο που θα την ακολουθεί σαν πολύτιμο παράσημο στην κινηματογραφική αιωνιότητα.
Για όσους αγαπούν το σινεμά, ειδικά το χολιγουντιανό, και παρακολουθούν πιστά τις απονομές, η 9η Φεβρουαρίου (ξημερώματα 10, για την Ελλάδα) είναι η πιο καυτή ημερομηνία για το 2020. Είναι η βραδιά που η μάχη μεταξύ των μεγάλων φαβορί της σεζόν θα λήξει, με έναν νικητή σε κάθε κατηγορία, και θα γεννήσει αισθήματα θριάμβου, για όσους έπεσαν μέσα στις προβλέψεις τους, και απογοητεύσης για όσους νιώσουν ότι η ταινία ή οι συντελεστές που υποστήριξαν αδικήθηκαν.
Το τοπίο ξεκαθαρίζει;
Καθώς οι κινηματογραφικές δημιουργίες ανεβαίνουν σκαλί-σκαλί αυτήν την πυραμίδα, το σασπένς, που αποτελεί μόνιμο ζητούμενο σε αυτή την αστραφτερή ιστορία, μειώνεται αναπόφευκτα. Όσο τα βραβεία πέφτουν βροχή, το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει. Κάποιες πρόωρες προβλέψεις ανατρέπονται ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα φαβορί φαίνεται πλέον να οδηγούν την κούρσα ανενόχλητα: όταν πρωτοπροβλήθηκε το «Joker», λίγοι φαντάζονταν ότι δεν θα κέρδιζε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, όμως βρέθηκε να κινδυνεύει σοβαρότατα από το «1917», και όχι μόνο. Από την άλλη, μοιάζει αδιανόητο να χάσει το αγαλματάκι ο πρωταγωνιστής του, Χόακιν Φοίνιξ-ένα από τα πιο «τσιμεντένια» φαβορί στην Ιστορία του θεσμού.
Α΄Ανδρικός Ρόλος: Χόακιν Φίνιξ, Αντόνιο Μπαντέρας ή Λεονάρντο Ντι Κάπριο;
Ο Χόακιν Φίνιξ είναι αναμφισβήτητα των κινηματογραφικό πρόσωπο των τελευταίων μηνών. Όχι μόνο επειδή η ερμηνεία του στο «Joker» άφησε κοινό και κριτικούς αποσβολωμένους, αλλά και λόγω της έντονης ακτιβιστικής του δράσης, πότε στους δρόμους, στο πλευρό της Τζέιν Φόντα, πότε από το βάθρο του νικητή. O ιδιόρυθμος ηθοποιός απέσπασε και Σφαίρα και BAFTA για την εκπληκτική του ερμηνεία, και είναι ηλίου φαεινότερον ότι η τέταρτη υποψηφιότητά του για Όσκαρ θα ανταμειφθεί.
Ο μεγάλος άτυχος στην κατηγορία του Α΄Ανδρικού Ρόλου είναι αναμφισβήτητα ο Αντόνιο Μπαντέρας, ένας ηθοποιός που στο πρόσωπό του συγκεντρώνει, εδώ και χρόνια, την παγκόσμια συμπάθεια αλλά και τις αμφιβολίες αρκετών για το υποκριτικό του εύρος. Η χαμηλότονη, εσωτερική, μεστή ερμηνεία του στο «Πόνος και δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ βούλωσε τα επικριτικά στόματα μια για πάντα, όμως δυστυχώς οι ελπίδες του για Όσκαρ απέναντι στον σαρωτικό Φίνιξ είναι αφάνταστα περιορισμένες. Το ίδιο ισχύει και για τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, που στάθηκε στο, ούτως ή άλλως, μεγάλο ύψος του στο «Κάποτε στο Χόλιγουντ». Την πεντάδα των υποψηφίων συμπληρώνουν οι Άνταμ Ντράιβερ («Ιστορία Γάμου») και Τζόναθαν Πράις («Οι δύο Πάπες»).
Α' Γυναικείος Ρόλος: Ρενέ Ζελβέγκερ vs Σίνθια Ερίβο
Χρυσή Σφαίρα και βραβείο Bafta απέσπασε και η Ρενέ Ζελβέγκερ, που μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά σε Τζούντι Γκάρλαντ στην ταινία «Judy», και ο δρόμος για το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της (2003, B’ Γυναικείος για το «Cold Mountain») μοιάζει ορθάνοιχτος.
Συναγωνίστριές της είναι η Σαρλίζ Θερόν («Βόμβα»), η Σκάρλετ Τζοχάνσον («Ιστορία Γάμου»), η οποία παρά τις δύο φετινές της υποψηφιότητες πιθανώς να φύγει χωρίς βραβείο, η Σίρσα Ρόναν («Μικρές κυρίες») και η Σίνθια Ερίβο («Harriet»). Η τελευταία αποτελεί για ορισμένους τη βασική ανταγωνίστρια της Ζελβέγκερ, αλλά και την ιδανική ευκαιρία του Χόλιγουντ να υποστηρίξει ότι δεν παραμελεί τους έγχρωμους ηθοποιούς.
Β΄Ανδρικός, Β΄Γυναικείος
Μπορεί ο Λεονάρντο Ντικ Κάπριο να είναι έξοχος στο «Κάποτε στο… Χόλιγουντ», αλλά ο συμπρωταγωνιστής του Μπραντ Πιτ καθήλωσε το κοινό με έναν πιο υπόγειο, πιο ενδιαφέροντα τρόπο, και μάλιστα διατηρώντας την αρρενωπή ομορφιά του άθικτη, αν όχι ενισχυμένη. Στην ωριμότητά του, ο Πιτ φέρει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την αύρα του κλασσικού σταρ της παλιάς, καλής εποχής και αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον των γυναικών διεθνώς! Με τη Σφαίρα και το BAFTA ήδη στις αποσκευές του, δικαίως θεωρείται φαβορί για το Όσκαρ Β΄Ανδρικού Ρόλου.
Συναγωνιστές στην κούρσα για το αγαλματάκι είναι οι Τζο Πέσι και Αλ Πατσίνο του «Ιρλανδού», ο Άντονι Χόπκινς για τους «Δύο Πάπες» και ο Τομ Χανκς για το «A Beautiful Day in the Neighborhood», στο οποίο υποδύεται μια εμβληματική φιγούρα της αμερικανικής τηλεόρασης. Ο (δικός μας, πλέον) Χανκς, ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς παγκοσμίως, είχε να προταθεί 19 ολόκληρα χρόνια, από την εποχή του «Ναυαγού».
Στην κατηγορία του Β΄Γυναικείου το βραβείο φαίνεται να έχει «κλειδωθεί» (όπως και στις υπόλοιπες ερμηνευτικές κατηγορίες) στη Λόρα Ντερν, η οποία υποδύθηκε τη δικηγόρο στην «Ιστορία γάμου». Ναι, ναι, και η υπέροχη Λόρα ήταν η νικήτρια στις Χρυσές Σφαίρες και στα BAFTA, οπότε δύσκολα θα έρθει η έκπληξη. Η συμπρωταγωνίστρια της, Σκάρλετ Τζοχάνσον, διεκδικεί τον Β΄Γυναικείο για το «Τζότζο», ενώ η επιβλητική Κάθι Μπέιτς για τη «Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ», τη νέα, δυνατή ταινία του Κλιντ Ίστγουντ η οποία, παρόλο που, μεταξύ άλλων, έθιξε το επίκαιρο θέμα της διαφορετικότητας, δεν έκανε τον θόρυβο που θα της άξιζε. Όλοι αγαπούν την Ντερν, παρόλα αυτά η Μάργκοτ Ρόμπι («Βόμβα») και η Φλόρενς Πιου («Μικρές κυρίες») έχουν κι εκείνες τους φανατικούς υποστηρικτές τους.
Σκηνοθεσία: Μάχη με φαβορί τον Μέντες
Πριν από μερικούς μήνες, η πλούσια κατάθεση του Κουέντιν Ταραντίνο στο «Κάποτε στο… Χόλιγουντ», έναν λεπτομερή, καταιγιστικό φόρο τιμής στο κινηματογραφικό και τηλεοπτικό τοπίο που τον καθόρισε ως δημιουργό, φαινόταν ιδανική επιλογή για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Στο κάτω κάτω, του το χρωστούν (μέχρι τώρα έχει βραβευτεί δύο φορές για Σενάριο).
Όμως κανείς δεν είχε υπολογίσει το πολεμικό, εντυπωσιακό αισθητικά και τεχνολογικά έπος του Σαμ Μέντες, «1917». Η άρτια παραγωγή δίνει έξτρα πόντους στη σκηνοθεσία, και ο Μέντες πλασσάρεται ως φαβορί. Βέβαια, η πεντάδα των σκηνοθετών συμπληρώνεται από τρεις ακόμα, διόλου ευκαταφρόνητους αντιπάλους: τον Τοντ Φίλιπς, ο «Joker» του οποίου έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση από όλες τις ταινίες της σεζόν, τον ακριβό Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος στον «Ιρλανδό» συνοψίζει έξοχα τα πεπραγμένα των ηρώων του και του εαυτού του και τον Μπονγκ Τζουν Χο, τα «Παράσιτα» του οποίου έκλεψαν καρδιές κοινού και κριτικών. Αν υπολογίσουμε τη Χρυσή Σφαίρα και το BAFTA, ο Μέντες αναδύεται ως νικητής στην κατηγορία, παρόλα αυτά υπάρχουν λόγοι να μην εκπλαγούμε με μια ανατροπή.
Καλύτερη Ταινία: 9 αξιόλογοι συναγωνιστές
Η σημαντικότερη από όλες τις κατηγορίες περιλαμβάνει 9 αξιόλογους συναγωνιστές, αρκετοί από τους οποίους συγκέντρωσαν πολλές υποψηφιότητες. Το «Joker» προηγείται με 11, τα «1917», «Ιρλανδός» και «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» έχουν από 10, ενώ οι «Μικρές Κυρίες», η «Ιστορία γάμου» και το «Τζότζο» έχουν από 6, όπως και τα «Παράσιτα», η πρώτη νοτιοκορεάτικη ταινία που διαγωνίζεται στον θεσμό. Βέβαια στα Όσκαρ, όπως και στη ζωή, η ποιότητα έχει μεγαλύτερη αξία από την ποσότητα, όπερ σημαίνει ότι οι βραβεύσεις που μένουν ανεξίτηλες στον χρόνο προέρχονται από τις μεγάλες κατηγορίες.
Το «1917», που μας βυθίζει στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε να συζητιέται σχετικά αργά, σε σύγκριση με άλλους, πιο θορυβώδεις υποψήφιους, και να αποσπά τη μία διάκριση μετά την άλλη, κυρίως λόγω του εντυπωσιακού τεχνολογικού του κατορθώματος: η ταινία μοιάζει να έχει γυριστεί σε μονοπλάνο, χάρη (και) στην πολύτιμη συμβολή του διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς. Μειονέκτημά της η έλλειψη ηχηρών ονομάτων και μια σχετική δυσκολία συναισθηματικής εμπλοκής του θεατή.
Το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» μοιάζει με τρελό καλειδοσκόπιο: ο θεατής πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση για να προλάβει να δει τις αμέτρητες αναφορές του Κουέντιν Ταραντίνο στη χολιγουντιανή ιστορία. Στα ατού του προσθέτουμε τη σεναριακή ανατροπή της ιστορίας των Πολάνσκι και Τέιτ και τους δύο σούπερ σταρ πρωταγωνιστές του, όμως η ιστορία των δύο κεντρικών ηρώων μοιάζει με αφορμή για να πει ο Ταραντίνο τα δικά του και η πληθώρα των πληροφοριών μπορεί να κουράσει. Το γεγονός ότι ο θόρυβος γύρω από το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» ήρθε νωρίς και στη συνέχεια καταλάγιασε, δεν μετράει στα υπέρ του. Όπως και η σκέψη ότι ίσως το Χόλιγουντ δεν θελήσει να ευλογήσει τόσο φανερά τα γένια του.
Στο «Joker», ο Τοντ Φίλιπς έβαλε στο στόχαστρο την αναλγησία της κοινωνίας και πυροδότησε αμέτρητες συζητήσεις, αντιδράσεις, ύμνους και θεωρίες σε όλο τον πλανήτη. Το πολυεπίπεδο αριστούργημά του θα άξιζε να κερδίσει, όμως η ωμότητά του και η επώδυνη πραγματικότητα που σκιαγραφεί, ενόχλησε και παρεξηγήθηκε από αρκετούς, κάτι που, πιθανώς, να εμποδίσει την κορυφαία βράβευσή του.
«Ο Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζε έχει σαρώσει τις υποψηφιότητες, όμως το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, αγνοήθηκε για μια από τις πιο σπαρακτικές ερμηνείες της καριέρας του, είναι από τις πιο ανεξήγητες αδικίες στην ιστορία του θεσμού. Αντανακλά, όμως, το είδος της αποδοχής απέναντι στο τελευταίο πόνημα του κορυφαίου σκηνοθέτη. Στον «Ιρλανδό» ο Σκορσέζε βρέθηκε απέναντι στον εαυτό του και, μέσω του ήρωά του, αναμετρήθηκε γενναία με την αναπόφευκτη φθορά και την απώλεια. Πρόκειται περί αριστουργήματος, όμως πάρα πολλοί αναφώνησαν «Όχι άλλη μαφία», αδικώντας μια σπουδαία κατάθεση ψυχής και απομακρύνοντας την ταινία από τα κορυφαία βραβεία.
Τα «Παράσιτα» αγαπήθηκαν πολύ σε διεθνές επίπεδο, και απέσπασαν 6 σημαντικές υποψηφιότητες. Η μαύρη κωμωδία που έφερε σε αντιπαράθεση δυο οικογένειες διαφορετικών τάξεων με φόντο το οικονομικό χάσμα του 21ου αιώνα υμνήθηκε για τη σύγχρονη ματιά και την απρόβλεπτη πλοκή της. Κάποιοι κριτικοί εύχονται να γίνει η έκπληξη, όμως η χώρα καταγωγής της ταινίας αποτελεί το μεγάλο της μειονέκτημα για την κατηγορία Καλύτερης Ταινίας και πιθανότατα θα αρκεστεί στο Όσκαρ Ξενόγλωσσης.
Στην εννιάδα βρίσκονται τέσσερεις ακόμα εξαιρετικές ταινίες, με μικρότερες πιθανότητες απο τις παραπάνω. Το «Κόντρα σε όλα» του Τζέιμς Μάνγκολντ φέρνει τη Φορντ απέναντι στη Φεράρι, στη δεκαετία του ΄60. Έχει ωραίες ερμηνείες (ειδικά ο Κρίστιαν Μπέιλ εντυπωσίασε), δράση, θέαμα και ανθρωπιά. Το «Τζότζο» του Τάικα Γουαϊτίτι είναι μια σαρκαστική παρωδία της ναζιστικής Γερμανίας και μπορεί να περηφανεύεται, μεταξύ άλλων, για την πρωτότυπη προσέγγιση και την επιβεβαίωση ότι τα σοβαρότερα πράγματα λέγονται καλύτερα με χιούμορ.
Η «Ιστορία γάμου» του Νόα Μπόμπακ άγγιξε τις χορδές των πιο συναισθηματικών θεατών με την ειλικρινή αφήγηση μιας ιστορίας χωρισμού, ενώ οι πρωταγωνιστές Ανταμ Ντράιβερ, Σκάρλετ Τζοχάνσον και Λόρα Ντερν γοήτευσαν με τον τρόπο που «ξεκλείδωσαν» τις προσωπικότηγτες των ηρώων του. Οι «Μικρές κυρίες» είναι μια σύγχρονη μεταφορά του κλασσικού, πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος της Λουίζας Μέι Άλκοτ. Η τρυφερότητα και η φρέσκια ματιά της σκηνοθέτιδας Γκρέτα Γκέργουιγκ επαινέθηκαν τα μάλα, εξ ου και η απουσία της από την κατηγορία της Σκηνοθεσίας ξεσήκωσε αντιδράσεις και επιβεβαίωσε, για μία ακόμα φορά, ότι το Χόλιγουντ παραμένει ανδρική υπόθεση.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Nova αποδεικνύει την πίστη της στην υψηλή ποιότητα θεάματος και την εμπειρία της στην επιλογή ταινιών που διακρίνονται. "Joker", "1917", "Once upon a time in Hollywood", "Judy", "Ford v. Ferarri", "Jojo Rabbit", "Little women" είναι μερικές από τις ταινίες που έχουν ήδη βραβευτεί ή συγκεντρώσει υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες, στα BAFTA και στα Όσκαρ και θα προβληθούν σε Α’ τηλεοπτική προβολή, χωρίς καμία επιλέον χρέωση για τους συνδρομητές Nova.
