Οι εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων και το βιβλιοπωλείο Zatopek Book Cafe σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου Playback: 33 και 1/3 χρόνια κείμενα του Νίκου Πετρουλάκη την Τετάρτη 29 Ιουνίου και ώρα 20:00 στο βιβλιοπωλείο Zatopek Book Cafe [Παναγή Τσαλδάρη 209, Καλλιθέα, τηλ. 21 1735 1013] Για το βιβλίο και τον συγγραφέα θα μιλήσει ο Σπήλιος Λαμπρόπουλος, ραδιοφωνικός παραγωγός και δημοσιογράφος.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Στο PLAYBACK έχουν συγκεντρωθεί κείμενα που ο Νίκος Πετρουλάκης έχει υπογράψει σαν συνεργάτης, αρχισυντάκτης και διευθυντής κατά καιρούς σε μουσικά έντυπα, εφημερίδες και ιστολόγια [ΖΟΟ, Ποπ & Ροκ, ΒΗΜΑ, flix.gr, κλπ.] παίζοντας το, παμπάλαιο και δημοφιλέστατο μεταξύ των μουσικόφιλων, παιχνίδι ο κλέψας του κλέψαντος: έμαθε, ή πιο σωστά άκουσε, κάτι από κάποιον και το σφύριξε στον αέρα - απλά το είπε με δικά του λόγια… Κάτι σαν τα ανέκδοτα δηλαδή - ακόμα και τα καλύτερα υποβιβάζονται σε καλούτσικα αν δεν τα πεις καλά…
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
“Είναι σημαντικό το να υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταφέρουν τα μουσικά τους βιώματα στον κόσμο. Σήμερα μάλιστα που η μουσική τους έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ ίσως, ένας από αυτούς είναι και ο Νίκος Πετρουλάκης.”
Aπό τον πρόλογο του Γιάννη Πετρίδη
“Eξομολογήσεις ενός βινυλιομανούς που διαθέτουν πολλά κρυμμένα μυστικά, απίστευτες συμπτώσεις και στιγμιότυπα, μυθεύματα και όνειρα από χρώμιο και βινύλιο. Με τη γνωστή σεμνότητά του, ο Νίκος Πετρουλάκης μας λέει δύο-τρία πράγματα που ξέρει γι’ αυτά, πολύ περισσότερα στην πραγματικότητα.”
Aπό τον πρόλογο της Χίλντας Παπαδημητρίου
Έγραψαν για το βιβλίο:
“Τα κείμενά του ήταν κι αυτά κομμάτι της προσωπικότητάς του: ζεστά, τρυφερά, χιουμοριστικά. Ξεκινούσαν από μια πανσέληνο, ή από το πώς μυρίζουν οι νεραντζιές στην Νέα Σμύρνη, το βελούδινο σακάκι του Marvin Gaye σ' ένα live ή ένα ανέκδοτο και κατάληγαν σε ένα μοίρασμα για μουσική που σε έκανε να το ακούς - πολύ πριν βάλεις το δίσκο να παίξει. Κι αν αφουγκραζόσουν ανάμεσα στις γραμμές, άκουγες και το γέλιο του.”
Πόλυ Λυκούργου, flix.gr
“Παρά τα όποια κλισέ της φράσης, ο Νίκος Πετρουλάκης αναπνέει μουσική. Μέσα από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, τα δισκάδικα που έτρεξε ανά τα χρόνια, τις δισκογραφικές εταιρείες που υπηρέτησε, μα και τα περιοδικά και ύστερα τα sites στα οποία έχει συνεισφέρει από διάφορα πόστα και κυρίως, με κείμενα…Τα κείμενα που συγκεντρώνονται σε αυτή την έκδοση εκπέμπουν απόλυτα την ιδιοσυγκρασία του υπογράφοντά τους: μια ρομαντική, σχεδόν μυθοπλαστική προσέγγιση στην γραφή μαζί με μια φροντιστική προσοχή στην λεπτομέρεια και την πληροφορία.”
Ελένη Τζαννάτου, kathimerini.gr
“Του αρέσει επίσης η λεπτομερής και ακριβής παράθεση πληροφοριών (μια τάση κι ένα αξεπέραστο χούι των γενιών που έζησαν και μεγάλωσαν χωρίς να κολυμπάνε μέσα σε ωκεανούς διαθέσιμων χρήσιμων και άχρηστων δεδομένων) αλλά δεν στέκεται σε έναν αποστασιοποιημένο εγκυκλοπαιδισμό, είναι της σχολής που προσεγγίζει την μουσική με μια πιο προσωπική ματιά, που αναζητά τον τρόπο που αυτή συμπλέκεται με τα βιώματα μας, του αρέσουν οι ιστορίες για την μουσική και τους ανθρώπους που την/ις γράφουν, ιστορίες πραγματικές που μοιάζουν με φανταστικές αλλά και φανταστικές που μοιάζουν πραγματικές”
Αντώνης Ξαγάς, mic.gr
“Ο Νίκος Πετρουλάκης μπορεί να αναμείξει μια στρωτή, σχεδόν λόγια γραφή με την καθημερινή γλώσσα, μπορεί να δώσει ζωντανούς διαλόγους όπως γίνονται μεταξύ βινυλιομανών σε δισκοπωλεία, μπορεί να βάλει στο παιχνίδι τη σλανγκ, πετυχαίνοντας μέσα από τον ευρύ γλωσσικό πλούτο, μια μοναδική προσωπική γλώσσα. Ίσως μάλιστα αυτός είναι \ο λόγος που τα κείμενα που συγκεντρώνει στον τόμο “Playback” δεν είναι απολαυστικά στην ανάγνωση τους μόνο από τους φανατικούς της μουσικής, αλλά μπορούν να αγγίξουν και ανθρώπους που κινούνται στα όρια της επικράτειας της.
Γιώργος Φλωράκης, Τα Νέα
Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου:
Long Live The King [σελ 29] [για τον Elvis Presley]
Μια εκδοχή για το τι πάνω, κάτω και πλαγίως διημείφθη εκείνη τη αποφράδα νύχτα της 15ης προς την 16η του Αυγούστου του ’77 και βρήκαν τον άνακτα ανάκατα…
Σε κάποιο καλοκαίρι από εκείνα τα παλιά, που ‘ταν πρωί τ’ Αυγούστου κοντά στην ροδαυγή, κατά πως έλεγε και ‘κείνος ο μέθυσος ο ποιητής, ο Μισσισσιππής ξέβραζε τόση κάψα και υγρασία ώστε, καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα πιο δεξιά, οι εκτυφλωτικά κροκί πυτζάμες είχαν γίνει ένα με τη δασύμαλλη επιδερμίδα του μοναδικού Βασιλιά που είχαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!
Και να ‘ταν μόνον αυτές οι αιτίες’ πράγματι ο θεσμός περνούσε κρίση αλλά ο φορτηγατζής που λιώνοντας το, εξηλεκτρισμένο με έκο, αιχμηρό, οξύθυμο, απελπισμένο και άγουρο βιμπράτο του μέσα σε έξι μικρούς και ένα μεγάλο δίσκο έμαθε στα αμερικανάκια και στα υπόλοιπα παιδαρέλια του πλανήτη περισσότερα από όσα έμαθαν στο σχολείο, είχε έναν ακόμα σωρό από αυτές και το, ξακουστό ως Graceland, ανάκτορο με τα είκοσι και τρία δωμάτια, δεν τον χωρούσε…
Καταρχάς εκείνος ο αναθεματισμένος o πονόδοντος εξακολουθούσε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μιας εξάδας Dilaudid, να του υπενθυμίζει την, προ ολίγων μόλις ωρών, επίσκεψη στον ειδυλλιακά αποστειρωμένο χώρο του δόκτορα Lester Hoffman για σφραγίσματα και καθαρισμό.
Έπειτα το απόγευμα επρόκειτο να πεταχτεί με το ιδιόκτητό του τζετ μέχρι εκείνο το Portland στα βόρεια της Ανατολικής Ακτής απ’ όπου και θα ξεκινούσε την επαύριον, 17 τρέχοντος, έναν ακόμα Γολγοθά δώδεκα εμφανίσεων. Από τον Μάρτιο της περσινής χρονιάς και μέχρι τον περασμένο Ιούνιο έψελνε το τροπάριο δύο - βδομάδες - συναυλίες - δύο - βδομάδες - ξεκούραση - και - ξανά - μανά - τα ίδια με τέτοια ευλάβεια που ούτε για τα θεία δεν έδειχνε…
Αυτό το παρατεταμένο διάλειμμα των δύο τελευταίων μηνών όμως ήταν κάτι παραπάνω από αναγκαίο καθώς ο πάλαι ποτέ μορφονιός με το λαδωμένο κοκοράκι και το ξετσίπωτο υπογάστριο είχε καταντήσει πια μια πρησμένη σκιά του εαυτού του με θυσανωτές φαβορίτες, ραλιάρικα γυαλιά και καραβίσιες καδένες που φούσκωνε, λουζόταν στον κρύο ιδρώτα, ξεφυσούσε, τρέκλιζε και γλώσσευε την μπέρδα του για όση ώρα ξεψυχούσε βαρύτονα πάνω στη σκηνή ενώ οι χρυσοποίκιλτες φορεσιές και οι ασορτί τεράστιες αγκράφες κούμπωναν πια με τεράστια δυσκολία. [σημ. Αρκετά οδυνηρό για να είναι αληθινό αλλά όταν, κατά την διάρκεια μιας παράστασης, έσκυψε για να ευλογήσει μια θαυμάστρια… άνοιξαν οι ραφές του παντελονιού!] Εξ’ ίσου επιτακτική όμως ήταν και η επιστροφή στο σανίδι: τα έξοδα, τόσο τα προσωπικά όσο και των αυλοκολάκων, αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, ο ανταγωνισμός είχε πάρει τα πάνω του με τους Eagles και τους Fleetwood Mac στο εσωτερικό και το punk στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, ενώ εδώ και έναν μήνα η RCA είχε ρίξει στην αγορά το άλμπουμ Moody Blue όπου, με πολύ ζόρι, είχε κατορθώσει να συγκεντρώσει ζωντανές και στούντιο ηχογραφήσεις της τελευταίας τριετίας! Και στο πάνω - πάνω της γραφής, ακόμα και σε αυτά τα χάλια ο τραγουδιστής που εξακολουθούσε να μη μοιάζει με κανέναν άλλον ήταν στην ευχάριστη θέση να συγκεντρώνει, κατά μέσον όρο, δέκα με δώδεκα χιλιάδες πιστούς σε κάθε του εμφάνιση! [σημ. Με μέση τιμή εισιτηρίου τα 15 δολάρια, σε μια εποχή που ο κατώτερος μισθός ήταν 250 σέντσια την ώρα, ο Βασιλιάς δεν ήταν μόνο μεγαλόκαρδος αλλά και μεγαλοφυής ταυτόχρονα πιάνοντας τοιουτοτρόπως έναν τζίρο από 150 έως 180 χιλιάρικα περίπου σε κάθε παράσταση!]
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νίκος Πετρουλάκης γεννήθηκε το 1961 στα Καμίνια του Πειραιά και από δεκαπεντάχρονος βάλθηκε να μαζεύει δίσκους παλιότερους και σύγχρονους, γνωστούς και άγνωστους, καινούργιους και μεταχειρισμένους από όλα τα είδη της μουσικής - εκτός από ελληνικούς, μεταλλικούς και κλασσικούς - και φτιαγμένους όπως και τα όνειρα - από βινύλιο δηλαδή΄ τους οποίους παίζει τόσο στο ραδιόφωνο - από το ’76 μέχρι σήμερα εκπομπές του έχουν μεταδοθεί από πειρατικούς των Μεσαίων - Ήτα Βήτα - αλλά και νόμιμους των FM όπως ΑΝΤ1, Capital, Εν Λευκώ, Rock FM και Στο Κόκκινο 105.5 - όσο και σε επιλεγμένα, από το ’81, νυχτερινά στέκια της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας - A Liar Man, Actuel, Blue, Blues, Box, Closer, Diesel, Follie Café, Κλουβί, Πάρτυ, Speakeasy, Σπίτι και Toy Café. Ενίοτε δε όχι μόνο γράφει - κείμενα του έχουν όχι μόνο τυπωθεί σε περιοδικά [Μουσική, Ποπ & Ροκ, ΖΟΟ] και εφημερίδες [Βήμα, Ελευθεροτυπία] αλλά έχουν εμφανιστεί και στο διαδίκτυο [Flix] - και δουλεύει γι’ αυτούς - υπήρξε μισθωτός της PolyGram και της Virgin αλλά και συν-ιδρυτής της Chameleon Records - ή “δανείζεται” μέρος από το περιεχόμενο τους για να επιμεληθεί συλλογές - όπως οι “Cool Cats - The Roots Of Acid Jazz” και “La Nota Triste” με ρεπερτόριο από τον κατάλογο των κορυφαίων τζαζ εταιρειών Verve και Blue Note αντίστοιχα - ή και να το “μεταλλάξει” ακόμα - σαν τα “As Long As There Is You” [Timi Yuro] και “Jeronimo Yanka”[Forminx] - αλλά και ζει από αυτούς - ως συν-ιδιοκτήτης των δισκοπωλείων playBack και Rock & Roll Circus στο παρελθόν...
