Thy Catafalque - Naiv

Οι Thy Catafalque του Ούγγρου Tamás Kátai πάντα κινούνταν στα όρια των παραδοσιακών καλουπιών, δημιουργώντας έντονα ετερόκλητη μουσική με black metal αφετηρίες και avant-garde διάθεση στη μίξη του πλήθους των επιρροών. Αυτός ο περιπετειώδης, ερευνητικός χαρακτήρας είναι πιθανότατα κι ένας από τους λόγους που σαν μπάντα δεν κέρδισαν ποτέ μεγάλη δημοτικότητα στα πλαίσια της σκηνής, παρά την ικανή ποιότητα και ποσότητα της δισκογραφίας τους: το φετινό Naiv είναι το ένατο άλμπουμ τους.

Το εξώφυλλο, φιλοτεχνημένο από την Irene Saíz Guerrero, είναι ένα λιτό πλην περιεκτικότατο αριστούργημα, το οποίο φέρει πάνω στην αδρά σοσιαλιστική τεχνοτροπία του τον ουσιαστικό κώδικα όλου του δίσκου. Η αρμονική συνύπαρξη του χελιδονιού με τον πύραυλο, η εκπόρευση του ατομικού μοντέλου από τον βλαστό του φυτού, το ρίζωμα στην κάσκα του κοσμοναύτη· βλέπουμε εδώ μια μη αναμενόμενη εικονογραφική πλέξη, μια αρμονική ένωση της παράδοσης με την επιστήμη. Αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για την τέχνη των χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, η οποία συνήθιζε να δένει παραδοσιακά μοτίβα πάνω σε προοδευτικούς άξονες και τούμπαλιν. Η τεχνοτροπία και η αισθητική μπορεί να θυμίσει παιδικά βιβλία και σειρές κινουμένων σχεδίων παρόμοιας προέλευσης (στον νου μου ήρθαν τα Fehérlófia, Μικρός Κυνηγός και Αστρονομία για Παιδιά).

Η σύμπλεξη του μοντέρνου με το παραδοσιακό στην εικόνα του εξωφύλλου, αντικατοπτρίζεται και στο μουσικό περιεχόμενο του Naiv. Πολλά διαστημικά πλήκτρα σε καίριους ρόλους (με ενθουσιώδη riffs, που θυμίζουν απογείωση πυραύλου) στέκονται πλάι σε folk φωνητικές μελωδίες, σαντούρι, τουμπερλέκι και παραδοσιακούς, εκστατικούς ρυθμούς. Βιομηχανικές λαμαρίνες στο “A Valóság Kazamatái” ενώνονται με ψηφιακά 1980s πλήκτρα, πριν την instrumental α-λα-Jethro Tull διονυσιακή πανδαισία στο “Kék Μadár (Négy Κép)”. Το δε darkwave είναι διάχυτο στους ρυθμούς, κορυφώνοντας στο κλείσιμο του δίσκου με το “Szélvész”.

Όλα αυτά τα στοιχεία είναι προφανώς ετερόκλητα και εκ πρώτης όψεως στρυφνά στη συρραφή. Εκεί φαίνεται όμως η μαεστρία του Kátai, ο οποίος καταφέρνει μια πλήρως αρμονική ομογενοποίηση των πραγμάτων που πλέκει, καταλήγοντας σε ένα αριστοτεχνικό κολάζ από διαστημικές μελωδίες, σοβιετικές εικόνες, φολκλορικά μοτίβα και σκηνές του παρελθόντος. Εδώ κρύβεται επίσης μια δημιουργικότητα που σφύζει από ζωντάνια, κάτι εξόφθαλμα ορατό στα τεταμένα κρουστά και στις άρτιες ενορχηστρώσεις, αλλά και στον υπόγειο ρυθμό που διατρέχει τον δίσκο. Ακόμη και οι ελάχιστες ενέσεις από ατόφιο black metal έχουν μια πλήρη νοήματος παρουσία εντός του συνόλου.

Στο Naiv βασιλεύουν θέματα που σε γραπώνουν από τον λαιμό και σε ξεσηκώνουν με την ένταση και την ομορφιά τους –τα μοτίβα του “Embersólyom (Kaláka)”, με τον αέρινο καλπασμό των φωνητικών γραμμών της Martina Veronika Horváth και τα οργιώδη τύμπανα, στοιχειώνουν από το πρώτο άκουσμα. Σε αυτό βοηθά και η μουσικότητα της συγκεκριμένης έκφανσης της ουγγρικής γλώσσας, η οποία ταιριάζει στην άρθρωση της μουσικής. Τέλος, οι στίχοι έχουν μια ποιότητα συμβολικού νατουραλισμού, που ταυτίζεται με την αισθητική καρδιά του δίσκου.

Το Naiv, όπως και η πλειονότητα της παραγωγής των Thy Catafalque, αποτάσσεται την κατηγοριοποίηση. Με το ένα χέρι στον αγρό και το άλλο στο Διάστημα, αποδεικνύεται το πιο οργιαστικό άλμπουμ του συγκροτήματος, γεμάτο πανέμορφη μουσική. Εσωκλείει δε την οραματική πτυχή ενός περασμένου Σοσιαλισμού, που δεν είχε αφήσει την ελπίδα να ξεφτίσει. Απλός και συνάμα πλήρης μυστικών, εδώ έχουμε έναν αναπάντεχα ζωηρό και ουσιώδη δίσκο.

{youtube}R02BzZH4J1s{/youtube}