The Deathtrip - Demon Solar Totem

Η συσχέτιση προσωπικοτήτων και συγκροτημάτων, είναι περίεργο φαινόμενο. Στην περίπτωση των Deathtrip, βασικές ανθρώπινες μονάδες από το 2007 έως το 2019 –καθόλη δηλαδή τη διάρκεια ζωής του γκρουπ– ήταν ο Aldrahn και ο Host. Ο δεύτερος μπορεί να ήταν (και να παραμένει) η ψυχή των Deathtrip, αποτελεί όμως όνομα σαφώς μικρότερου βεληνεκούς από τον «superstar» Aldrahn, παρά τη θέση του στο τιμόνι της Peaceville Records. Κοινώς, είχα την εντύπωση μέχρι πρότινος ότι, στην πραγματικότητα, ψυχή της μπάντας ήταν ο Aldrahn. Γι' αυτό και η είδηση για την αποχώρησή του, με την παράλληλη ανάληψη των φωνητικών του δεύτερου δίσκου του διεθνούς σχήματος από τον Kvohst, ήρθε ως έκπληξη.

Οι Deathtrip είναι πρωτίστως σημαντικοί για τα δύο demo τους, τα οποία στα τέλη των '00s (2008, 2010) κράτησαν ψηλά το λάβαρο του παραδοσιακού νορβηγικού ήχου –ασχέτως αν ο Host είναι Άγγλος– σε μια στείρα για τη σκηνή περίοδο. Από εκεί και πέρα κυκλοφόρησαν το 2014 ένα καταπληκτικό ντεμπούτο (Deep Drone Master), το οποίο άντεξε και με το παραπάνω στο πέρασμα του χρόνου, κερδίζοντας δίκαια μία θέση ανάμεσα στις καλύτερες black metal κυκλοφορίες των '10s. Με τη δραστηριοποίηση λοιπόν του Aldrahn στους Urarv, θεώρησα πως οι Deathtrip έκλεισαν πρόωρα τον κύκλο τους, αυθαίρετα θεωρώντας τον Νορβηγό τραγουδιστή ως το καίριο συστατικό του μείγματος. Ο Host είχε όμως άλλα σχέδια. Και με την επιστροφή του Kvohst (που υπήρξε μέλος για ένα μικρό διάστημα, το μακρινό 2007) ολοκλήρωσε το Demon Solar Totem, το εξώφυλλο του οποίου κοσμεί ένα εξαιρετικό έργο της Luciana Lupe Vasconcelos.

Οι Deathtrip ήταν ανέκαθεν όχημα για τις «παραδοσιακές» ανησυχίες του Host, κι αυτό δεν αλλάζει στον δεύτερο δίσκο τους. Το riffing παραμένει κεντρικός άξονας των συνθέσεων, αντλώντας από το αρχαϊκό, έντονα αρθρωτό σκοτάδι του 1990s black metal. Εδώ βρίσκουμε έτσι την υπνωτική μονοτονία των Burzum ("Demon Solar Totem"), την απάνθρωπη κυκλικότητα του Transilvanian Hunger των Darkthrone ("Angel Fossils"), τη χαοτική φύση της πρώτης περιόδου των Emperor, με κάποιες intelligent πινελιές να εντάσσονται στο ίδιο μήκος κύματος.

Ο Kvohst καλύπτει με χαρακτηριστική τεχνική ευκολία το κενό του Aldrahn –δεν πρόκειται άλλωστε για κάποιον τυχαίο ερμηνευτή, μιας και η δουλειά του σε Hexvessel, Grave Pleasures, Dødheimsgard του Supervillain Outcast (2007) και Code, ήταν υποδειγματική. Εδώ παίρνει τη σκυτάλη, συνεχίζοντας τις ακροβασίες μεταξύ ακραίας και καθαρής χροιάς, καθώς και τα διπλά φωνητικά, σήμα κατατεθέν των Deathtrip. Εκεί που υπάρχει στραβοπάτημα, είναι στη μείωση του παρανοϊκού στοιχείου που είναι εγγενές στον Νορβηγό ψαρολαίμη ερμηνευτή, καθώς και στην υπέρμετρη ποσότητα μελωδικών φωνητικών, τα οποία ελαττώνουν την εκρηκτικότητα του συνόλου.

Συνθετικά το άλμπουμ μπαίνει με τα τρομερά "Demon Solar Totem" και "Angel Fossils" κι ύστερα κάνει μια κοιλιά μέχρι να ξαναπάρει τα πάνω του στο δεύτερο μισό. Θα μπορούσε κάλλιστα δηλαδή να κυκλοφορήσει ως EP 5 τραγουδιών, επωφελούμενο από μια γενναία επιμέλεια και σύσφιξη. Κάποια από τα ρεφρέν, επίσης, είναι αχρείαστα (αυτό του "Enter Spectral Realms", για παράδειγμα), γειώνοντας απότομα τη ρευστή, υπνωτική ατμόσφαιρα. Από την άλλη, δύσκολα βρίσκεται πιο πετυχημένη μετουσίωση των mid-1990s από ότι στα 2 πρώτα κομμάτια, πιο εμφατική δραματικότητα από εκείνη του αναπάντεχου "Vintage Telepathy" ή ρευστός αναβρασμός ισάξιος με ό,τι ακούμε στο κλείσιμο του δίσκου, στο 11άλεπτο "Awaiting Α New Maker".

Η αλήθεια είναι ότι, πλέον, δεν συναντάμε συχνά λεκτικά μεράκια επιπέδου «cacodemomania», λέξης που ακούγεται στους στίχους του "Abraxas Mirrors". Αυτή η παρανοϊκή, παιχνιδιάρικη και υδραργυρική οπτική επί της πραγματικότητας είναι η ουσία των Deathtrip· και ευτυχώς διατηρείται στο Demon Solar Totem, έστω κι αν έχει χαλιναγωγηθεί ελαφρώς λόγω της αποχώρησης του Aldrahn. Εδώ έχουμε λοιπόν ένα αξιόλογο υλικό κιθαριστικού, παραδοσιακού black metal, το οποίο, παρά τις αδυναμίες του, στέκεται επάξια στη δισκογραφία του συγκροτήματος. Καταφέρνοντας να ακούγεται πιο φρέσκο τόσο από τον σωρό ανάλογων κυκλοφοριών, όσο και από την έως τώρα παραγωγή των Urarv, ονόματος με το οποίο (λόγω Aldrahn) είναι καταδικασμένο να συγκριθεί.

{youtube}5_yOeq_ReV8{/youtube}