Είναι από τα φλέγοντα θέματα της εγχώριας επικαιρότητας τον τελευταίο καιρό και έχει συζητηθεί αρκετά, τόσο σε ειδησεογραφικά sites και εφημερίδες, όσο και στα social media: πώς βρέθηκε η Ηριάννα, μια κοπέλα 29 χρονών υποψήφια διδάκτωρ Φιλοσοφικής, με μια καταδίκη 13 χρόνων (χωρίς αναστολή) για υποτιθέμενη συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, χωρίς να έχει καμία σχέση με ακραίους πολιτικούς χώρους, μόνο και μόνο επειδή είχε δεσμό με ένα αγόρι που φερόταν εμπλεκόμενο, το οποίο όμως στη συνέχεια αθωώθηκε; Και πώς είναι δυνατόν, εφόσον αθωώθηκε εκείνος -ο κύριος δηλαδή ύποπτος- να ισχύει η όποια δική της εμπλοκή, κόντρα δηλαδή σε ό,τι θα ονομάζαμε «κοινή λογική»;
Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε χιονοστοιβάδα για το επίπεδο και τη λειτουργία της ελληνικής Δικαιοσύνης και έχει ήδη φτάσει στα έδρανα της Βουλής, ενώ νομικές δράσεις ετοιμάζουν και οι -εμβρόντητοι- καθηγητές της Ηριάννας στο Πανεπιστήμιο, όλοι άνθρωποι με υψηλό κύρος.
Αλλά κι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ένιωσε την ανάγκη να κάνει κι εκείνος μια παρέμβαση, μέσω ανοιχτής επιστολής την οποία έστειλε χθες στο TVXS.
Την παραθέτουμε εδώ αυτούσια:
«Ηθελημένα, εδώ και καιρό, έχω αποτραβηχτεί από τα μουσικά δρώμενα, ώστε να έχω το χρόνο να επιθυμήσω ξανά τα τραγούδια. Βρήκα έτσι και την ευκαιρία να ξεκινήσω ηχογραφήσεις για μια νέα δισκογραφική δουλειά. Απορροφημένος απ’ αυτή τη διαδικασία, πολύ λίγο ασχολούμαι με όσα συμβαίνουν γύρω μου. Έτσι, και την περίπτωση της Ηριάννας την έμαθα από τα παιδιά μου.
Ποτέ δεν είχα αυταπάτες για το πόσο ταξική είναι η θεσμοθετημένη δικαιοσύνη αλλά και πόσο χώρο αφήνουν οι νόμοι στις προσωπικές πεποιθήσεις του κάθε δικαστή. Αυτό, άλλες φορές είναι για καλό και άλλες για κακό. Δεν θα ξεχάσω - από τη θετική πλευρά - εκείνη τη "φουρνιά" των δικαστών, που σπούδασε τη δεκαετία του ’60 στη Γαλλία - κυρίως - και αποτέλεσε ανάχωμα στην καταλήστευση του φυσικού περιβάλλοντος (Ε΄τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας). Και σήμερα – είμαι σίγουρος - υπάρχουν δικαστές που διαχειρίζονται, με αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, τα ψήγματα ελευθερίας κινήσεων που τους παρέχουν οι ερμηνείες των νόμων. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Δικαστές, που τηρώντας - και καλά - το γράμμα του νόμου, άτεγκτοι και μικροί θεοί, καταστρέφουν ζωές, αθέλητα ή και ηθελημένα κάποιες φορές. Τα τελευταία χρόνια τροχίζουν τη ρομφαία τους και σε ένα καινούργιο ακονιστήρι, που λέγεται "εξέταση DNA".
Η υφαρπαγή δεκατριών χρόνων από την ελεύθερη ζωή της Ηριάννας δεν μπορεί να στηριχθεί σε μιά αμφισβητούμενη εξέταση DNA. Ήμουν διστακτικός στο να κοινοποιήσω την άποψή μου γιατί, το να γράφει κανείς λίγα τραγούδια δεν του δίνει το δικαίωμα να γίνεται και δημογέροντας. Υπάρχει ακόμα και η σκιά της ιδιοτέλειας, ότι χρησιμοποιείται μια σχετική δημοφιλία,που προκύπτει από τη δυνατή σχέση των ανθρώπων με τη μουσική, για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί. Όμως τα προσπερνώ αυτά γιατί δεν θέλω να μολύνω τη νέα μου δουλειά με την αδιαφορία, αυτή την "κτηνώδη ύλη που πνίγει την ευφυΐα", σύμφωνα με τον Αντόνιο Γκράμσι.
Θα δείξω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα λόγια των παιδιών μου παρά στα δικογραφικά στοιχεία και θα φωνάξω - μαζί με άλλους - απευθυνόμενος σ’ αυτούς που οδηγούν το κάρο: "Αφήστε την Ηριάννα ελεύθερη, να ανυψώσει ή να καταστρέψει η ίδια τη ζωή της".
{youtube}0FDZ7-oH2Dk{/youtube}
