Πανελλήνια ήταν χθες η συγκίνηση, καθώς διαδίδονταν τα νέα για τον θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Επώνυμοι και ανώνυμοι αποτύπωσαν τα δικά τους αντίο στα social media αποχαιρετώντας τον ευρηματικό τραγουδοποιό, ήταν όμως όσα έγραψαν ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Φοίβος Δεληβοριάς στο Facebook που τράβηξαν την προσοχή των περισσοτέρων.
Ο Σαββόπουλος, μάλιστα, θυμήθηκε και ένα περιστατικό από όταν είχε την περίφημη τηλεοπτική εκπομπή Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι, στο δικό του στάτους:
«Νωχελής, γοητευτικός, ανάλαφρος με μια μικρή δόση μελαγχολίας, όση χρειάζονταν για να βαθύνει μέσα μας.
Είχε την αγνότητα αλλά και την αριστοκρατικότητα να τραγουδήσει μόνο για πράγματα που τον συγκινούσαν βαθιά:
τα σινεμά του, τις κατασκηνώσεις,
τους φίλους του, τα πάρτυ τους,
τα τεύχη του Μικρού Ήρωα, τη Βουλιαγμένη, την Φωκίωνος Νέγρη.
Τραγούδησε με τόση αγάπη για όλα αυτά που τα 'κανε αθάνατα γιατί απ΄την αρχή τα είδε έτσι.
Σαν καθρεφτίσματα του παραδείσου.
Στην πρώτη πρώτη εκπομπή του ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, τον περίμενα να μαγνητοσκοπήσουμε το φινάλε αλλά τράκαρε και δεν ήρθε. Του ευχηθήκαμε τότε από τηλεοράσεως "περαστικά Λουκιανέ".
Τώρα πια θα μας εύχεται εκείνος "περαστικά" απ΄τις κατασκηνώσεις του ουρανού».
Ο Φοίβος Δεληβοριάς, πάλι, πόσταρε το "Decadenza" από τη Χαμηλή Πτήση του 1982, γράφοντας τα εξής:
«Μου'χες πει πως ο Παράδεισος για σένα είναι ο κινηματογράφος "Ροζικλαίρ" στην Κυψέλη μια τυχαία μέρα του 1955.
Μια μέρα που θα παίζεται σε επανάληψη κάποιο νουάρ του '40 με ανθρώπους που κρατούν το πιστόλι με το ένα χέρι, χαλαρά, και που καταπατούν κάθε κώδικα τυπικής ηθικής για μιαν καταστροφική γυναίκα, για μια Τσιτσανική τρελή, για μια Κυρία με μοναδικό νόημα.
Είμαι σίγουρος πως είσαι εκεί, πως η Φωκίωνος τ'ουρανου ζητωκραυγάζει που επέστρεψες και πως ένα κάτασπρο πιάνο σε περιμένει να παίξεις τη μαγική "Decadenza" σου για κείνους που καταλαβαίνουν. Θα είμαι πάντα ένας απ'αυτούς.
Κι όταν το "Ροζικλαίρ" θα ξαναπροβάλει το "Big Sleep" θέλω να μου κρατήσεις μια θέση δίπλα σου: θα είμαι εκεί».
{youtube}05w2Y8jKLL4{/youtube}