Η απώλεια του Νίκου Μαμαγκάκη δεν είναι άλλη μια ευκαιρία για τις εφημερίδες για να προβάλλουν τον κλασικό, χιλιοφορεμένο και ανήκουστα πομπώδη τίτλο «Άλλος ένας για τη γειτονιά των Αγγέλων», μιας και ο Νίκος Μαμαγκάκης ήταν πολύ ξεχωριστή περίπτωση.
Η είδηση του θανάτου μπορεί να απασχόλησε το διαδίκτυο σε επίπεδο θρηνητικών αναρτήσεων στο fb, όπως και επιφυλλίδων στον έντυπο Τύπο αλλά το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι τον έχουμε στο μυαλό μας σαν έναν επιτυχημένο συνθέτη μουσικών θεμάτων για τον κινηματογράφο και ειδικότερα για τις ταινίες του διδύμου Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ, όταν ο Χατζηδάκης απηύδησε από αυτό τον ρόλο.
Όμως, μόνο ως αντικαταστάτης του Μάνου Χατζηδάκη δεν θα έπρεπε να λογίζεται ο εξαιρετικός αυτός συνθέτης. Με διαπρεπή έργα στη σύγχρονη μουσική, όπου κινήθηκε πάνω στη γαλλική σχολή της σύγχρονης φόρμας, με συνεχόμενη παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο τις τελευταίες δεκαετίες, με συνεργασίες που εμπεριέχουν ονόματα όπως η Σαβίνα Γιαννάτου και η Πόπη Αστεριάδη μεταξύ άλλων, με απόλυτα ενημερωμένη άποψη πάνω στο σύγχρονο ήχο (αντιπαθούσε τους Stones και θαύμαζε τους Metallica), o Νίκος Μαμαγκάκης κράτησε ‒έχω την εντύπωση‒ παραπάνω χαμηλούς τόνους από όσους έπρεπε σε επίπεδο αυτοπροβολής.
Αποτέλεσμα αυτού ότι μια νεώτερη γενιά μόλις την Τετάρτη 24 Ιουλίου, που έφυγε σε ηλικία 84 χρονών από τον μάταιο τούτο κόσμο, τον άκουσε πιο ευκρινώς. Μια καλή αρχή πάντως είναι η αυτοβιογραφία του (με ghost writer τον Πάνο Χρυσοστόμου) που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγκυρα το 2006.
