Οι Ανεπαίσθητες Αποκλίσεις είναι έργο μιας εξαιρετικά γόνιμης φαντασίας. Σ’ ένα ηχητικό τοπίο που αλλάζει συνεχώς και εξελίσσεται απρόοπτα, παράξενα ελκυστικές συνθέσεις αντικατοπτρίζονται σε πίνακες ζωγραφικής και γλαφυρά κείμενα (του ίδιου του συνθέτη;), εμπνευσμένα από ιδέες και αναφορές στην τέχνη. Ο τίτλος απεικονίζει το ρευστό μουσικό περιβάλλον στο οποίο κινείται ο δωδέκατος προσωπικός δίσκος του Μανώλη Γαλιάτσου: μικρές κινήσεις οδηγούν σταδιακά στη μεταμόρφωση της μουσικής αφήγησης.
Ο δίσκος ξεκινάει με το πολυεπίπεδο παίξιμο πιάνου με ήχους που ανακατανέμουν τις εντάσεις, δημιουργώντας απρόσμενες εκρήξεις με τη συνδρομή και της δυναμικής των κρουστών, για να επιστρέψει στο τέλος στην απόλυτη σχεδόν μονοχρωμία, στους αφαιρετικούς, επιγραμματικούς ήχους ενός μόνο πιάνου… Δυο λεπτοδουλεμένες, σαν κινέζικες μινιατούρες μουσικές μας μεταφέρουν στην Κίνα και σε μια ιστορία γύρω από ένα ζευγάρι εραστών που διαδραματίζεται σε δυο διαφορετικές περιόδους (1935-1938 & 1968). Ένας άνθρωπος περπατάει χαρούμενος σ’ ένα πάρκο (Η Λίμνη Μέσα Του), μέσα σε μελωδίες που υποχωρούν, ρυθμούς που μεταλλάσσονται υποβάλλοντας μια ιδιαίτερη ένταση, με τις ρωγμές που εισβάλλουν να μην διαταράσσουν την εύθραυστη ηχητική ατμόσφαιρα των ακουστικών οργάνων και του ονείρου. Ένας άνθρωπος στο βομβαρδισμένο Λονδίνο μετατρέπεται σε Ορχήστρα που εκπέμπει μουσική (Ο Οργανίστας Της Οδού...), ενώ ένας άλλος στον κινηματογράφο Αλάμπρα της Αλγερίας ανακαλεί τη μουσική, μέσα του (Η Δική Του Μουσική).
Ακολουθεί ... (Σύντομο Διάλειμμα Των Ανεπαίσθητων Αποκλίσεων Με Την Ορχήστρα Του Αλάμπρα). Αμέσως μετά, ο ρυθμός γίνεται ελληνικός, και ο Μινώταυρος απέναντι απ’ τον εαυτό του, νιώθει την αγωνία των θυμάτων του να τον συντρίβει (Ο Εφιάλτης Του Μινώταυρου). Ενώ στη σύνθεση (Αστάθμητος Βυζαντινός), ένας άνθρωπος διατρέχει Κίνα και Βυζάντιο αλλά και το Λονδίνο (των Μπητλς;) για να φτάσει στο τέρμα της ζωής του, κατηγορημένος άδικα για φοροδιαφυγή, μόνος, εξουθενωμένος και μακάριος, σ’ ένα κλείσιμο ματιού στον Ασαγιάς, τον Χου Χσιάο Χσιεν αλλά και τον Βενετό Μάρκο Πόλο. Ένας ακόμα λαβύρινθος, (μας) παραμονεύει στην ιστορία του μουσικού που, εμπνευσμένος από τον Ραβέλ, επιχειρεί να γράψει το δικό του Μπολερό, σε μέτρο τεσσάρων τετάρτων (!) (Το Ατέλειωτο Μπολερό).
Και ο δίσκος κλείνει με ένα στιλπνό κομψοτέχνημα, ύμνο στη Γυναίκα (Η Αυγή Της Γυναίκας), δίνοντας την αίσθηση στον ακροατή πως ο συνθέτης στα δέκα κομμάτια του έργου κατέγραψε ίσως, σταθμούς εξέλιξης της μουσικής αλλά και τη φυσική εξέλιξη της ζωής του.
Στο ένθετο, που συνοδεύει την παρούσα έκδοση, ο συνθέτης πάντως σημειώνει: «Οι μουσικές υπήρξαν ο μοχλός, που οδήγησε τα γεγονότα στη συγκεκριμένη πραγματοποίησή τους και τα ανθρώπινα όντα στην επιθυμία να ενωθούν με τις ιστορίες που ονειρεύτηκαν (να ζήσουν)».
Οι Ανεπαίσθητες Αποκλίσεις έχουν ως αναφορά τους την ανθρώπινη εσώτερη δομή, άνευ της οποίας ο άνθρωπος είναι, απλώς, έρμαιο. Φτερό στον άνεμο…
Η ηχογράφηση έγινε από τον Ηλία Θανάσουλα.
Στο δίσκο συμμετέχουν κορυφαίοι μουσικοί:
Γιάννης Παπαγιάννης όμποε
Σπύρος Τζέκος κλαρινέτο
Γιώργος Κάστανος άλτο σαξόφωνο
Κώστας Τζέκος μπάσο κλαρινέτο
Γιώργος Μουνδρουλέας φαγκότο
Αντώνης Λαγός κόρνο
Σωκράτης Άνθης τρομπέτα
Σπύρος Φαρούγκιας τρομπόνι
Julieta Avetyan βιολί
Renato Ripo βιολοντσέλο
Ηλίας Θανάσουλας ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο
Μανώλης Γαλιάτσος πιάνο, πλήκτρα, κρουστά
