«ΜΑΡΙΑ Κ. MORENDO*»
της Όλγας Λασκαράτου
Ένας θεατρικός μονόλογος για τη ζωή της Μαρίας Κάλλας
Στο ρόλο της Μαρία Κάλλας η Εύα Κεχαγιά
Από 15 Οκτωβρίου στο Θέατρο «Σοφούλη»
Το έργο «ΜΑΡΙΑ Κ. MORENDO» είναι μία ιδέα της Όλγας Λασκαράτου σε κείμενο
και σκηνοθεσία της ίδιας.
Με αφορμή το αφιέρωμα που της ανατέθηκε να ετοιμάσει για τον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΙ το 2007 εν όψει του έτους «Κάλλας»
και της επετείου των τριάντα χρόνων από τον θάνατο της μεγάλης καλλιτέχνιδας, ξεκίνησε το «ταξίδι» για την συγγραφή του συγκεκριμένου έργου το οποίο ολοκληρώθηκε το 2009.
Τότε ακριβώς η ιδέα αυτή παίρνει σάρκα και οστά
και πρωτοπαρουσιάζεται στο θέατρο «Ειλισσός»
Η επιτυχία αυτής της προσπάθειας φέρνει σήμερα το έργο
στη Θεσσαλονίκη, όπου θα παρουσιάζεται από 15 Οκτωβρίου
στο Θέατρο «Σοφούλη».
Λίγα λόγια για το έργο
Λίγο πριν το τέλος της ζωής της, η μεγάλη ντίβα είναι κλεισμένη
στο διαμέρισμα της στο Παρίσι. Απομονωμένη κι εγκαταλελειμμένη από φίλους έχει την ψευδαίσθηση πως βρίσκεται στο καμαρίνι
λίγο πριν από μία παράσταση.
Οι προσπάθειες της να προετοιμαστεί για μία ακόμη εμφάνιση
την οδηγούν σε ένα ταξίδι αναμνήσεων. Στην αναβίωση όλων αυτών των φωτεινών χρόνων ρίχνουν τις σκιές τους η οικογένεια της
κι ο έρωτας της.
Τα παιδικά χρόνια στην Αμερική, τα χρόνια της Αθήνας,
τα χρυσά χρόνια στη Σκάλα του Μιλάνου και τα τελευταία χρόνια
στο Παρίσι είναι οι βασικοί σταθμοί της προσωπικής
αλλά και της καλλιτεχνικής της ζωής.
Μέσα στο παραμιλητό της αναπολεί λόγια των μεγάλων της δασκάλων, στιγμές με ανθρώπους που συνεργάστηκε ταλαντευόμενη ανάμεσα στην προσπάθεια για προσωπική ευτυχία και στο μοναδικό της πάθος για την όπερα: την Τέχνη που υπηρέτησε πιστά
σε όλη της τη ζωή.
*Morendo (=ιτ. «σβηστά») μουσική και ερμηνευτική οδηγία που σημαίνει ότι η μουσική πρέπει να σβήνει σταδιακά. Στην όπερα χρησιμοποιείται στις σκηνές θανάτου.
Το «ταξίδι»…
Σημείωμα της Όλγας Λασκαράτου
Το 2007 ήταν έτος 'Κάλλας' γιατί τότε συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας. Η διευθύντρια μου στο ρ/φ του Σκαι 100.3 μου ανέθεσε το αφιέρωμα του σταθμού στην Κάλλας, την οποία όπως κάθε σπουδαστής της μουσικής έτσι κι εγώ πάντα θαύμαζα και πιό συγκεκριμένα 'διάβαζα' τις ερμηνείες της από τις ηχογραφήσεις της όταν έδινα εξετάσεις για το δίπλωμα του πιάνου. Το αφιέρωμα ήταν η αφορμή για να μάθω περισσότερα για τη ζωή της. Έτσι από τότε και για 2 χρόνια σχεδόν - αφού έγινε το αφιέρωμα εννοείται- έψαχνα και μελετούσα τη βιογραφία της. Διάβασα πολλά βιβλία που έχουν γραφτεί, άκουσα και ξαναάκουσα τις ηχογραφήσεις της, είδα και ξαναείδα τα σε dvd τα αφιερώματα που της έχουν γίνει καθώς και τις μαγνητοσκοπημένες της συνεντεύξεις, πήγα και μέχρι το Παρίσι να δώ από κοντά το τελευταίο της σπίτι - μόνο απ' έξω βέβαια. Η μελέτη κι η έρευνα ποτέ δεν τελειώνουν αλλά ήρθε μία στιγμή που για κάποιο λόγο - μάλλον αδιευκρίνηστος ακόμη - άρχισα να γράφω ένα κείμενο έχοντας στο μυαλό εκείνη την επίσκεψη στο Παρίσι, όπου στεκόμουν κάτω από το παράθυρο του διαμερίσματος της, στη λεωφόρο Ζώρζ Μαντέλ, και φανταζόμουν όλα όσα είχα διαβάσει:τα λουλούδια που της άφηναν οι θαυμαστές της, ενώ εκείνη ήταν απομονωνένη - κλεισμένη σχεδόν μέσα στο σπίτι με μοναδική συντροφιά την υπηρέτρια της, την Μπρούνα. Ο απολογισμός μιας ολόκληρης ζωής, αλλά όχι ένας απολογισμός που γίνεται για συνέντευξη π.χ. , ο απολογισμός που κάνει κανείς μπροστά στον καθρέφτη κι έχει απέναντι τον εαυτό του και μόνο, με οδήγησε στη φόρμα του μονολόγου. Επίσης, η άρια είναι ένα είδος μονολόγου κι η όπερα είναι το 'έργο', όπου πρωταγωνίστησε η Μαρία Κάλλας. Μπροστά στον καθρέφτη, λοιπόν – δεν έχει σημασία αν είναι στο σπίτι ή σ' ένα καμαρίνι, μια και για έναν καλλιτέχνη δεν έχει καμία σημασία αυτό - γίνεται ο απολογισμός. Το έργο είναι αυτό. Όταν τελείωσε δεν ήξερα τί ακριβώς να το κάνω. Η Εύα που το ερμηνεύει ήρθε σαν ιδέα όπως ακριβώς ήρθε και το κείμενο. Από τύχη. Όταν της το πρότεινα αρνήθηκε φυσικά. ΄Καμία δεν μπορεί να παίξει την Κάλλας' ήταν το μοτίβο της εξήγησης για αρκετό καιρό. 'Κανένας δεν μπορεί να γράψει για λογιαριασμό της Κάλλας' της είπα κάποια στιγμή και τότε ξεκαθαρίστηκε και για τις 2 μας:το έργο αυτό και το ανέβασμα του είναι το 'μοίρασμα' όσων διδαχτήκαμε από μία μεγάλη καλλιτέχνιδα:μία ζωή για την τέχνη που δεν είναι άλλο από έρωτας. Με αγάπη συνέτρεξαν αυτή την προσπάθεια οι φίλοι στους οποίους απευθυνθήκαμε. Η Λίνα Νικολακοπούλου από την αρχή ήταν εκεί όπως κι η Κατερίνα Μαραγκουδάκη, ο Γιάννης Μετζικώφ κι η Ζωή Χατζηαντωνίου. Το ανεβάσαμε τον Μάιο του 2009 στο θέατρο 'Ειλισσός'. Ένα θέατρο - σπίτι. Εκεί στήσαμε το καμαρίνι του μονολόγου και για καθρέφτη είχαμε 25 θέσεις θεατών. Οι φίλοι, είναι ακόμη εδώ κι η παράσταση ανυπομονούμε να ξαναρχίσει......
Κείμενο-σκηνοθεσία: Όλγα ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ
Ερμηνεία: Εύα ΚΕΧΑΓΙΑ
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λίνα ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Σκηνικά – κοστούμια : Γιάννης ΜΕΤΖΙΚΩΦ
Φωτισμοί: Κατερίνα ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
Επιμέλεια κίνησης: Ζωή ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής
και μουσική επιμέλεια: Όλγα ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ
Φωτογραφίες: Τάκης ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ημέρες + ‘Ώρες παραστάσεων
Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή
στις 9:00 μ.μ.
Τιμή εισιτηρίου
15 ευρώ – Φοιτητικό 10 ευρώ
Διάρκεια παράστασης
95 λεπτά
Θέατρο «ΣΟΦΟΥΛΗ» Τραπεζούντος 5 Καλαμαριά
Τηλέφωνο 2310 423 925
Βιογραφικά σημειώματα συντελεστών
Όλγα ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει πάρει Δίπλωμα Πιάνου από το Ωδείο Σκαλκώτα, με δασκάλα την Κα. Γιούλη Τρούσσα και Πτυχίο Αντίστιξης από το Εθνικό Ωδείο, με καθηγητή τον Κο. Άλκη Παπαδόπουλο ενώ είναι τελειόφοιτη του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1993 εργάζεται στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ και του ΜΕΛΩΔΙΑ, ως παραγωγός μουσικών εκπομπών και εκπομπών λόγου. Έχει συνεργαστεί επίσης με το Τρίτο Πρόγραμμα, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια της επαναμετάδοσης της ραδιοφωνικής εκπομπής ‘Εδώ Λιλιπούπολη’. Έχει κάνει μουσική επιμέλεια σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις και εργάστηκε ως music operator στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 2004.
Εύα ΚΕΧΑΓΙΑ
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος στης δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ. Συμμετείχε στις παραστάσεις:
Ωραία Κοιμωμένη, σκηνοθεσία – χορογραφία: Κ. Ρήγου
Φαίδρας Έρως της Σάρας Κέην, σκηνοθεσία: Γ. Παρασκευόπουλου
Sun της Α. Κέννεντι, σκηνοθεσία: Γ. Αποστολόπουλου
Τα πουλιά της Τζ. Λώρενς, σκηνοθεσία: Χ. Λύγκα
Death Valley Junction του Α. Οστερμάιερ, σκηνοθεσία Χ. Λύγκα
Δάφνης και Χλόη - Ταξίδι Αναψυχής, σκηνοθεσία: C. Graouzinis
Medea του Λ. Κερουμπίνι, σκηνοθεσία Γ.Κόκκου
Συμμετείχε, επίσης, σε ανάγνωση μυθιστορημάτων για τον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΙ και σε μεταγλωττίσεις ντοκιμαντέρ για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ. Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο
Κατερίνα ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε διεύθυνση φωτογραφίας σε κινηματογραφικές σχολές της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Αυστραλίας. Από το 1990 εργάζεται ως διευθύντρια φωτογραφίας σε ταινές μικρού και μεγάλου μήκους- για πολλές από τις οποίες έχει βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ όπως της Δράμας, της Θεσσαλονίκης, της Αλεξάνδρειας κ.α. – καθώς επίσης και για την τηλεόραση σε ντοκιμαντέρ, διαφημιστικά και σειρές.
Από το 1992 έχει αναλάβει το σχεδιασμό των φωτισμών σε πάνω από 130 θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, μουσικές παραστάσεις και χοροθέατρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Επιπλέον, ανέλαβε το σχεδιασμό φωτισμών της Τελετής Λήξης της Ενόργανης Γυμναστικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας 2004.
Ζωή ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ζει και εργάζεται ως ανεξάρτητη χορογράφος στην Αθήνα από το 2003.
Έχει συνεργαστεί με πολλές ελληνικές θεατρικές ομάδες και σκηνοθέτες,
καθώς και με τη νεανική θεατρική ομάδα της Schaubühne υπό την καθοδήγηση της Uta Plate. To 2005 – 2006 ήταν συνεργαζόμενη σκηνοθέτης, δραματουργός και χορογράφος στο ευρωπαϊκό project I-MAP (integration of media, art and performance) της ομάδας amorphy. οrg που παρουσιάστηκε ταυτόχρονα στην Αθήνα (‘Πειραιώς 260’ στο πλάισιο του Φεστιβάλ Αθηνών ) , στο Άμστερνταμ
και τη Σόφια με τη μορφή της διαδραστικής παράστασης πολυμέσων ‘See you in walhalla’. Χορογραφική δουλειά της έχει παρουσιαστεί στο Joyce Soho NYC με την Cosmodance.Co, στο Arts Evolving Theater, solo performance, στο Cultural of Macao και το London Southbank Center με το Θέατρο της Σιωπής.
Αποσπάσματα κριτικών του τύπου
-…«Μορέντο» τιτλοφορείται το έργο που έγραψε
και σκηνοθετεί η μουσική παραγωγός του Μελωδία Όλγα Λασκαράτου και παίζεται στο μικρό, καλόγουστο θέατρο «Ειλισσός». …
Το απρόβλεπτο, ενδιαφέρον κείμενο συνέτρεξαν σημαντικοί συντελεστές…
Μία παράσταση με αισθαντικότητα, εξαιρετικές μουσικές, ξεχωριστή ερμηνεία αλλά και ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από τη ζωή μιας μοναδικής γυναίκας.
Έφη Μαρίνου, Ελευθεροτυπία
-Την ακούμε τα Σαββατοκύριακα στον Μελωδία και είναι μία από τις ωραιότερες φωνές του ελληνικού ραδιοφώνου. Η Όλγα Λασκαράτου όμως έχει και μία άλλη πλευρά εκτός από εκείνη στα ερτζιανά. Αυτή θα την ανακαλύψουμε στο θέατρο...
Γιώτα Συκκά, Καθημερινή
-…Το κείμενο αφ’ εαυτού μιλάει για τη μουσική… η Εύα Κεχαγιά μέσα στο καμαρίνι ως Κάλλας κάθεται στο πιάνο, πηγαίνει στο παράθυρο, μυρίζει τα λουλούδια που της άφησαν οι θαυμαστές της. Κάποιοι ίσως να βρήκαν ομοιότητες στις κινήσεις και στο βλέμμα. Σε μία ώρα κι ένα τέταρτο μαθαίνεις, ταξιδεύεις, συγκινείσαι. Μετά το τέλος της παράστασης ακολούθησε κουβέντα με τους δημιουργούς. «Το στοίχημα για εμένα είναι να επιστρέψετε σπίτι και ν’ ακούσετε Κάλλας» έλεγε η Όλγα Λασκαράτου. Το κέρδισε.
Αφροδίτη Παπακαλού, Δίφωνο
-Όταν ακούς ότι τα όνειρα των νέων ταλαντούχων ανθρώπων γίνονται πραγματικότητα μόνο να χαρείς πρέπει. Η είδηση είναι άσχετη με τα τηλεοπτικά αλλά αφορά το ανέβασμα του θεατρικού έργου για τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, έτσι όπως την κατέγραψε στο χαρτί η Όλγα Λασκαράτου, μία από τις πιο σημαντικές ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Και η χαρά μου είναι διπλή, γιατί αυτή την προσπάθεια έτυχε να την ακούσω από τότε που ήταν όνειρο – μπορεί δειλό, μα συνάμα παθιασμένο…
Ντέπυ Γκολεμά, Ελεύθερος Τύπος
-Σε δύο φιλόδοξες παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου μας θα δούμε τον επόμενο χειμώνα την ανερχόμενη Εύα Κεχαγιά, η οποία υποδύθηκε με συνέπεια την Μαρία Κάλλας στο Μαρία Κ. Morendo που είδαμε στον Ειλισσό. Η ηθοποιός που κέρδισε κοινό και ειδήμονες στον απαιτητικό μονόλογο πρόκειται να συμπράξει…..
Βασίλης Μπουζιώτης, Έθνος
