Το New Ross της κομητείας Wexford της Ιρλανδίας του 1985 είναι ένα μέρος που μοιάζει σαν να σταμάτησε για εκείνο ο χρόνος, το οποίο -όπως και ολόκληρη σχεδόν η υπόλοιπη χώρα- μοιάζει υποταγμένο στην Καθολική Εκκλησία. Το τοπικό Πλυντήριο της Μαγδαληνής είναι ένα άσυλο για «περιπεσούσες» νεαρές γυναίκες, του οποίου οι ερμητικά κλειστές πόρτες κρύβουν μέσα τους ένα σκοτεινό μυστικό κακοποίησης που κρατάει δεκαετίες. Οι ελάχιστες κραυγές που καταφέρνουν να δραπετεύσουν από εκεί, πνίγονται σε μια κουλτούρα ανοιχτής μυστικότητας, που βασίζεται σε ασήμαντα πρότυπα ευγένειας και γειτονικής συμμόρφωσης.
Σε μια κοινωνία που καταπίνει με την ησυχία οποιαδήποτε ανησυχία, ο Cillian Murphy του ήσυχου μα τόσο ανήσυχου βλέμματος είναι ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης μιας πολυάριθμης οικογένειας, του οποίου όμως το σκιερό παρελθόν έχει τοποθετήσει ένα βαρύ «σύννεφο» πάνω από το κεφάλι του. Αφού τελειώνει τις παραδόσεις κάρβουνου και γυρίζει πίσω στη θαλπωρή του φτωχικού του σπιτιού, τρίβει τα χέρια του με μια πρωτοφανή ένταση, σαν να αναζητά ένα νέο, άσπιλο δέρμα – μιας και μέσα του πάλλεται κάτι σκοτεινό, κάτι που δεν μπορεί τόσο εύκολα να καθαρίσει και να αποβάλλει. Η εγγενής του ανησυχία αλλά και ο φόβος για όλα όσα συμβαίνουν στα Πλυντήρια, τον περιορίζει σαν παρατηρητή μιας θεοφοβούμενης κοινότητας που υποτάσσεται στους «διορισμένους» αξιωματούχους του Θεού – αν και τον κρατάει και λίγο εκτός ορίων.
Το ομότιτλο βιβλίο της Claire Keegan προσαρμόζεται επιδέξια για τη μεγάλη οθόνη από τον θεατρικό συγγραφέα Enda Walsh και ο Βέλγος Tim Mielants σκηνοθετεί ένα βαρύ και βραδύκαυστο δράμα χαρακτήρων, οικονομικής αφήγησης και ελαχίστων διαλόγων, γεμάτο αθόρυβες κραυγές και μια παλλόμενη ένταση για πράγματα που ποτέ δεν φαίνονται – μια πνιγερή ατμόσφαιρα που σε βυθίζει ολοένα και πιο βαθιά σε ένα ανθρώπινο θλιβερό έρεβος. Ο λιτός και αιχμηρός διάλογος του Walsh πάλλεται από ζωντάνια στις μικρές συζητήσεις που κρατούν τις συνειδήσεις των κατοίκων του New Ross κλειστές -αν όχι καθαρές- ενώ ο Mielants κινηματογραφεί (με τη βοήθεια του Frank van den Eeden στην εξαιρετική φωτογραφία) τους στενούς επαρχιακούς δρόμους, τις στενόχωρες παμπ και τα μικρά φτωχικά σπιτάκια με τρόπο που τονίζει διακριτικά το πόσο κοντά βρίσκονται το ένα με το άλλο – μπολιάζοντας παράλληλα τον αέρα με μια γοτθική ατμόσφαιρα εκκλησιαστικού τρόμου, ο οποίος δημιουργεί μια συνθήκη που σε κάνει να νιώθεις άβολα και αμήχανα.
Τα γεμάτα εκφραστικότητα μάτια του Cillian Murphy -μια μάλλον αρχετυπική ανδρική φιγούρα της μικροαστικής εργατικής τάξης στην ταινία, η οποία, συν τοις άλλοις, δεν φέρει κανένα εγγενές αρρενωπό χαρακτηριστικό- δεν είναι ποτέ κενά αλλά πάντα απασχολημένα και ο ίδιος φαίνεται διαρκώς να κουβαλάει πάνω στους λεπτούς του ώμους, το βάρος ολόκληρου του κόσμου. Αν ο ίδιος δεν διάλεγε μια τόσο χαμηλών τόνων δημόσια εικόνα ή το Hollywood-ιανό σύστημα δεν ήταν τόσο δύστροπο με τις back to back βραβεύσεις, φέτος θα έπαιρνε άκοπα το δεύτερό του Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου – για μια δύσκολη ερμηνεία που συμπυκνώνει ιδανικά όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έχουν καταστήσει σήμερα έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς παγκοσμίως. Δίπλα του, ισάξια συνοδοιπόρος σε μια μικρή, μα άκρως περιεκτική εμφάνιση, το Βρετανικό υποκριτικό πολύ-εργαλείο που ονομάζεται Emily Watson και η Eileen Walsh – η οποία επιστρέφει ξανά στη δυσάρεστη αυτή θεματολογία των Ασύλων της Μαγδαληνής, μετά το πολύ-βραβευμένο Magdalene Sisters του Peter Mullan του 2002.
Η σπαρακτικά εσωτερική ερμηνεία του Murphy στο Small Things Like These δίνει την τελική γροθιά στο στομάχι, καθώς η ταινία, πιστή στο ύφος του σινεμά που υπηρετεί, αποφεύγει την όποια μελοδραματική αντιπαράθεση και καταλήγει κομψά και χωρίς «φασαρία» σε ένα σημείο όπου πολλές άλλες ιστορίες μπορεί να επέλεγαν ως αφετηρία. Το δράμα εδώ έγκειται στα «τυφλά» σημεία της κοινότητας -μια «ίση» απόσταση μεταξύ αθωότητας και αποφυγής που επέτρεψε σε αυτούς τους θεσμούς να ευημερήσουν για όσο καιρό επιθυμούσαν. Το Small Things Like These είναι ένα μικρό διαμάντι, το οποίο καταπιάνεται με μια «εθνική ντροπή» για την Ιρλανδία, εστιάζοντας στις σιωπές και στα μικρότερα πράγματα, καταλήγοντας εν τέλει σε μια από τις καλύτερες ταινίες του 2024.
