Έχετε δει το “Once”; Αν όχι, σπεύστε. Αν ναι, το πρόσωπό σας κατά πάσα πιθανότητα πήρε μια έκφραση λατρείας «Αχ το Once, πόσο ωραίο». Το μικρό ιρλανδικό διαμαντάκι γύρω από την ιστορία δύο πλανόδιων μουσικών, το οποίο διαδόθηκε αρχικά σαν κινηματογραφικό μυστικό μεταξύ μουσικόφιλων και τελικά απέκτησε τεράστια δημοφιλία, μας κέρασε μπόλικη γλύκα και ένα πανέμορφο soundtrack, από το οποίο το ντουέτο των πρωταγωνιστών Glen Hansard και Markéta Irglová, “Falling Slowly”, όχι μόνο ξεχώρισε αλλά κέρδισε και το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού το 2007. Έκτοτε ο σκηνοθέτης John Carney έγινε κάτι σαν expert στο είδος «μουσική rom com» (βλ. τα Begin Again και Sing Street που ακολούθησαν) με τελευταίο του πόνημα το φετινό Flora and Son, με πρωταγωνιστές την Eve Hewson (λέγε με κόρη του Bono) και τον (σταθερά ερωτεύσιμο, από το 500 Days of Summer και μετά) Joseph Gordon-Levitt, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Sundance και πλέον στριμάρει στο Apple TV+.
Η Flora είναι 30κάτι, εκρηκτική, αναπολογητική, αθυρόστομη, μαμά και single. Με τον έφηβο γιο της, Max, λένε καλημέρες-καληνύχτες και σχεδόν τίποτε άλλο, με τον μικρό να τρώει συνέχεια αποβολές από το σχολείο και τους κοινωνικούς λειτουργούς να παραμονεύουν πότε θα έχουν επαρκείς ενδείξεις πως πρέπει να σταλεί σε αναμορφωτήριο. Την ημέρα των γενεθλίων του Max, η Flora θα βρει μία κιθάρα στα σκουπίδια, θα την πάει για επιδιόρθωση, θα της βάλει νέες χορδές, θα τυλίξει γύρω από τα τάστα μια κορδελίτσα και θα την αφήσει στην κουζίνα δώρο-έκπληξη για τον γιο της. Εκείνος, ως αναμενόμενο, ούτε που θα γυρίσει να την φτύσει, θα την αποκαλέσει σκουπίδι και θα βγει έξαλλος από το σπίτι κοπανώντας την πόρτα πίσω του. Απηυδισμένη, η Flora θα βάλει ένα ποτήρι κρασί, θα πάρει την κιθάρα στα χέρια της και θα αναζητήσει μαθήματα online για την ίδια. Η μοίρα θα την οδηγήσει στον συμπαθέστατο, ευγενέστατο και (από ό,τι θα φανεί στην πορεία εντελώς husband-material) Jeff που έχει όλα τα καλά, όμως δεν μένει στο Δουβλίνο, αλλά στο Los Angeles. Σταδιακά, η Flora θα αρχίσει να γίνεται όλο και καλύτερη στην κιθάρα και αυτή η νέα της ενασχόληση θα την φέρει πιο κοντά στον γιο της και θα της προσφέρει μια ψυχοθεραπεία που δεν είχε αντιληφθεί πως χρειαζόταν.
Τα όσα ακολουθήσουν, αν και απολύτως αναμενόμενα, προσφέρουν ένα είδος καλοδεχούμενης τηλεταινίας-comfort food, που δεν βλέπουμε συχνά πια και που μπορεί να μην πηγαίνει παρακάτω την τέχνη της μυθοπλασίας ή του κινηματογράφου, αλλά -πώς να το πω- χορταίνει, γεμίζει το στομάχι πεταλούδες -κι αυτό αρκεί. Ναι, η χωροταξική απόσταση μεταξύ των δύο κεντρικών προσώπων θυμίζει το ρομάντζο του Άγρυπνος στο Σιάτλ. Ναι, το side story του γιου της Flora που θέλει να εντυπωσιάσει με τη μουσική του ένα κορίτσι παραπέμπει σε μία από τις ιστορίες του Love Actually (εκείνη με τον γιο του Liam Neeson). Ναι, αυτό εδώ το ταινιάκι απέχει παρασάγκας καλλιτεχνικά από τις δύο προαναφερθείσες ταινίες-σταθμούς για το είδος τους. Αλλά είναι τρυφερό, βλέπεται ευχάριστα και αναδεικνύει την κωμική φλέβα της Eve Hewson (έρωτας με την πρώτη ματιά στο The Knick, στο πλευρό του Clive Owen) που μακάρι να αξιοποιηθεί ξανά και σύντομα.
Στο DNA του Flora and Son βρίσκεται φυσικά η μουσική, εκείνη λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα πρόσωπα, εκείνη δίνει λύσεις και κινεί την πλοκή, εκείνη μπασταρδεύεται με «αυτά τα trap που ακούν οι νέοι» και μετατρέπεται σε κόλλα για να επιδιορθώσει ό,τι έχει σπάσει ανάμεσα σε μητέρα και γιο. Σε μία από τις πιο όμορφες σκηνές της ταινίας η φιγούρα της αξεπέραστης Joni Mitchell (συγκυριακά την ημέρα που γράφεται αυτό το άρθρο η τραγουδοποιός έχει τα 80ά γενέθλιά της) θα τραγουδήσει ζωντανά μέσα από την οθόνη του laptop του σπιτιού το διαχρονικά υπέροχο "Both Sides Now". Οι ανεπανάληπτοι στίχοι του κομματιού και η μαγική επίδραση της μουσικής στο μυαλό και το σώμα θα προκαλέσουν στην Flora μια ανατριχίλα που δεν είχε βιώσει ξανά.
Αλλά μάλλον για να διαβάζετε αυτό το site, ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε.
Η ταινία του John Carney Flora and Son είναι διαθέσιμη στο Apple TV+.
