Το έχετε παρατηρήσει σίγουρα, αν τουλάχιστον είστε από τους ανθρώπους που ενημερώνονται συστηματικά για την κινηματογραφική σοδειά κάθε χρονιάς και επιμένετε να επισκέπτεσθε τακτικά αγαπημένες αίθουσες: η κινηματογραφική παραγωγή των τελευταίων ετών χαρακτηρίζεται ανεξαρτήτως είδους από τη μεγάλη διάρκεια. Διάρκεια που ωστόσο είναι πολλές φορές αδικαιολόγητη και στην πραγματικότητα δεν φαίνεται να προσδίδει τίποτα παραπάνω σε επίπεδο πλοκής ή αισθητικής πρωτοπορίας σε ένα φιλμ. Η Ανατομία μιας Πτώσης ήρθε λοιπόν για τη γράφουσα σε μια περίοδο που την είχαν κουράσει οι φλύαρες – μα κενές νοήματος– ταινίες σαν μεγάλη ανατροπή, υπενθυμίζοντας τη σημασία του σεναρίου και του character development ως παραγόντων που μπορούν να καθηλώσουν. Και όταν μια ταινία είναι καθηλωτική, κανείς δεν συνειδητοποιεί πώς πέρασαν τελικά δυόμιση ώρες από την εναρκτήρια σεκάνς της.
Κατά πάσα πιθανότητα αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που έκαναν την επιτροπή των Καννών να χαρίσει στη Justine Triet τον φετινό Χρυσό Φοίνικα για την Ανατομία μιας Πτώσης, κάνοντας την την τρίτη μόλις γυναίκα σκηνοθέτη που έχει τιμηθεί με το βραβείο, έπειτα από τις Jane Campion και Julia Ducournau. Αυτό, αλλά και το ότι η Ανατομία μιας Πτώσης είναι πολύ παραπάνω από το δικαστικό θρίλερ με το προσωπείο του οποίου παρουσιάζεται. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Εδώ και έναν χρόνο, η Σάντρα, δημοφιλής Γερμανή συγγραφέας, και ο Γάλλος σύζυγός της, Σάμουελ, ζουν μαζί με τον εντεκάχρονο γιο τους, Ντάνιελ, σε μια απομακρυσμένη κωμόπολη στις γαλλικές Άλπεις. Η τραγωδία θα χτυπήσει ωστόσο την πόρτα της οικογένειας, όταν ο Σάμουελ βρίσκεται νεκρός στο χιόνι, έξω από το σαλέ τους, έχοντας εμφανώς πέσει από το μπαλκόνι του οικήματος. Πρόκειται όμως για ένα τραγικό ατύχημα ή για την απόφαση του Σάμουελ να αυτοκτονήσει; Ή μήπως η αστυνομία πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εκείνος να έχει δολοφονηθεί από το μόνο πρόσωπο που βρισκόταν στο σαλέ εκείνη την ώρα: τη σύζυγό του.
Η αιτία θανάτου του άνδρα μένει αδιευκρίνιστη, έτσι σύντομα η Σάντρα θεωρείται η κύρια ύποπτη. Και η ίδια θα κληθεί να αποδείξει την αθωότητά της όσο μια μακρά δίκη ξεκινά να ξετυλίγεται με την παρουσία και τη συμμετοχή του γιου της.
Η Sandra Hüller (που ίσως θυμάστε από το εκπληκτικό Toni Erdmann) πρωταγωνιστεί στον ρόλο της Σάντρα, σε μια πολυεπίπεδη, ψυχρή και ταυτόχρονα ανθρώπινη ερμηνεία, που παίζει συνεχώς με το μυαλό των θεατών, κάνοντάς τους μέχρι το τέλος της ταινίας να αναρωτιούνται αν είναι αθώα ή ένοχη για τον θάνατο του συζύγου της. Όλα αυτά σε ένα βραδύκαυστο φιλμ, που ξεκινά φαινομενικά σαν τη δικαστική εξέταση της πτώσης, για να εξελιχθεί με αργά μα σταθερά βήματα στην ανατομία μιας ολόκληρης σχέσης, των τραυμάτων και των ρωγμών της με το πέρασμα του χρόνου.
Στην Ανατομία μιας Πτώσης, το κοινό πριν καν το καταλάβει βρίσκεται στη θέση του ενόρκου της δίκης της Σάντρα, και, όσο οι πληροφορίες για την υπόθεση πληθαίνουν και γίνονται τροφή για τα αδηφάγα media, τόσο περισσότερο καλείται να αμφισβητήσει κοινές πεποιθήσεις που συστήνουν το πώς πρέπει να ορίζεται μια σχέση, αλλά και η ίδια η αλήθεια. Αν τουλάχιστον ενδιαφέρεται πραγματικά ώστε αυτή να αποδοθεί.
Με σαφές χιτσχοκικό κλίμα, σταθερό ρυθμό δίχως κοιλιές και διαρκή εξέλιξη στο σενάριο και την ψυχοσύνθεση των βασικών χαρακτήρων της, η Ανατομία μιας Πτώσης παρουσιάζεται ως ένα άκρως ενδιαφέρον ψυχολογικό ταξίδι στα βάθη σχέσεων που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την τραγωδία, οδεύοντας αργά προς το τέλος τους. Τα παραπάνω αποδίδονται από την Triet με ανεξάντλητο σασπένς μέχρι και το αμφίσημο τέλος, μιας ιστορίας που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει αποκύημα της φαντασίας της Σάντρα και κεντρικό θέμα ενός από τα best sellers της. Η καλύτερη σινεφίλ επιλογή αν θέλετε να επιστρέψετε στις αίθουσες με την έλευση του φθινοπώρου.
Χώρα: Γαλλία
Διάρκεια: 151’
Δείτε το trailer εδώ:
