Το παραδέχομαι. Έπεσα κι εγώ στην παγίδα του hype. Την ημέρα που ανακοινώθηκε πως ο Abel “The Weeknd” Tesfaye ετοιμάζει σειρά μουσικής θεματολογίας με πρωταγωνίστρια την Lily-Rose Depp, σε συνεργασία με τον Sam Levinson, τον δημιουργό του Euphoria (της πιο πολυσυζητημένης, τολμηρής και επιδραστικής, σκηνοθετικά τουλάχιστον, νεανικής σειράς των τελευταίων χρόνων) πίστεψα, όχι μόνο πως κάτι μεγάλο θα ερχόταν, αλλά και πως αυτό ήταν το τηλεοπτικό content που χρειαζόμουν. Τελικά αυτό που μας σέρβιραν (όπως είχε γίνει ήδη σαφές μετά την πρεμιέρα του στις Κάννες, η οποία οδήγησε σε κείμενα του τύπου Το The Idol είναι χειρότερο από ό,τι φαντάζεστε) ήταν όντως κάτι μεγάλο. Ένα μεγάλο, τεράστιο, πελώριο φιάσκο.
«Το να έχεις προβλήματα ψυχικής υγείας είναι sexy.», λέει η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της popstar που ενσαρκώνει η Lily-Rose Depp. H Jocelyn, έχοντας μόλις επιστρέψει από ψυχιατρική κλινική για να ξεπεράσει τον νευρικό κλονισμό που προκάλεσε ο θάνατος της μητέρας της, όπως μαρτυρά το νοσοκομειακό βραχιολάκι στον καρπό της, ποζάρει λάγνα στον φακό για μια φωτογράφιση. Την ίδια ώρα, όλη το υπόλοιπο entourage της, από τον manager της (τον οποίο ενσαρκώνει -καθόλου πειστικά- σε ρόλο καρικατούρα ο Hank Azaria) μέχρι τις χορεύτριές της (μεταξύ των οποίων και η Jennie Kim των BLACKPINK στον πρώτο της τηλεοπτικό ρόλο), βρίσκονται στην έπαυλή της για να ολοκληρώσουν, ο καθένας από το πόστο του, διάφορες προωθητικές ενέργειες ενόψει της κυκλοφορίας ενός νέου “comeback” άλμπουμ. «Μια τέτοια γυναικάρα δεν θα γύριζε ποτέ να σε κοιτάξει. Αν όμως αυτή η γυναικάρα είχε ψυχολογικά προβλήματα; Για σκέψου το. Γιαυτό είναι σέξι.»
Κλικ-κλικ-κλικ-κλικ-κλικ. «Γέλα! Τώρα σε θέλω ευάλωτη. Κλάψε! Τώρα full-on sex, δώστο μου!»
Τα όσα διαδραματίζονται στα επόμενα λεπτά είναι τόσο wannabe προκλητικά με το στανιό που το μόνο πράγμα που σοκάρει είναι το πόσο κακογραμμένος είναι αυτός ο τηλεοπτικός πιλότος. Μα πώς μπορεί να πάρει κανείς στα σοβαρά την κεντρική ηρωίδα, όταν οι συστάσεις γίνονται τόσο άτσαλα και βιαστικά που από το πρώτο κιόλας επεισόδιο μαθαίνουμε πως 1) δεν χρειάζεται intimacy coordinators στο σετ, δικές της είναι οι ρώγες, ό,τι θέλει θα τις κάνει, thank you very much 2) αν και διάσημη θα φασωθεί με τον ιδιοκτήτη του club στα πρώτα λεπτά γνωριμίας τους επειδή «έχει vibe βιαστή» κι αυτό της αρέσει 3) σιγά μην κάτσει να σκάσει που διέρρευσε φωτογραφία της στα social στην οποία είναι με τη γλώσσα έξω και σπέρμα στο πρόσωπο, «θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα» 4) ας ανάψει άλλο ένα τσιγάρο, πάντα είναι μια καλή στιγμή για τσιγάρο, ακόμα κι αν είσαι στη... σάουνα 5) πάντως σε πρώτη ευκαιρία θα κάνει μόνη της μες στο σαλόνι της αυτό που φαντάζεστε, σφίγγοντας παράλληλα τον λαιμό της μέχρι να της κοπεί η ανάσα, γιατί -είπαμε- αυτή είναι μία kinky σειρά. Σκανδαλιστήκατε ή ακόμα;
Εντωμεταξύ, αξίζει να σημειωθεί πως φέτος έκαναν πρεμιέρα άλλες δύο σειρές που σχετίζονταν με το music industry, αλλά κανένα από τα δύο δεν προκάλεσε τη συζήτηση που έχει προκαλέσει το The Idol: To Daisy Jones and the Six, που δεν πολυσυζητήθηκε (μάλλον γιατί, αν και ροκενρόλ, δεν ήταν καθόλου “edgy”) και το The Swarm του Donald Glover, που δεν δημιούργησε ιδιαίτερο θόρυβο (μάλλον γιατί αυτό παραείχε “edge”).
Για τo The Idol από την άλλη, έχει χυθεί ήδη μπόλικο μελάνι, πριν καν καλά-καλά ξεκινήσει. Βέβαια αν σκοπός ήταν να γίνει σούσουρο για το σούσουρο, τότε σκοπός επετεύχθη, καθώς μετά την φεστιβαλική πρεμιέρα της σειράς, οι τίτλοι των «κουτσομπολίστικων φυλλάδων» ήταν του τύπου:
Σκανδάλισε τις Κάννες το The Idol!
Η κόρη του Johnny Depp σε «πορνό βασανιστηρίων» και ο μπαμπάς περήφανος!
Αυτή είναι η αληθινή έπαυλη 70 εκατομμυρίων δολαρίων του The Weeknd στo The Idol!
The Idol: σεξ, γυμνό και εκδικητικό πορνό!
Κουβέντα να γίνεται δηλαδή κι από ουσία τίποτα. Ούτε οι αναφορές στην Britney Spears το σώζουν, ούτε το πειραγμένο "Like a Prayer" της Madonna στην σκηνή του club, ούτε ο τάχα μου σχολιασμός του music industry, μέσα από την εμφάνιση μπανάλ χαρακτήρων όπως «ο gay publicist» (Dan Levy), «η δημοσιογράφος του Vanity Fair (Hari Nef)», «το μεγαλοστέλεχος της Live Nation» (Eli Roth), ή «my personal assistant, but also my best friend» (Rachel Sennott).
Προσωπικά, ακόμα και τους ψευτο-σάλους με τα όσα υποτίθεται τοξικά και κακοποιητικά διαδραματίστηκαν στα γυρίσματα, τα ακούω ως θλιβερές προσπάθειες των συντελεστών της σειράς να διατηρήσουν το όποιο ενδιαφέρον του κοινού γύρω από τις σκηνές σεξ, καθώς η πρώτη εντύπωση, μετά την παρακολούθηση του πρώτου επεισοδίου, είναι πως πρόκειται για ένα project που γέννησε η ματαιοδοξία του The Weeknd, προκειμένου να έχει μια πρόφαση για να βγάζει τραγούδια με τη Madonna και να παρελαύνει στο κόκκινο χαλί των Καννών (με αυτό το ύφος).
Δεν ξέρω αν ο Tesfaye, πριν την έλευση του Levinson στο project, είχε άλλες βλέψεις, πάντως αυτό που είδα σε καμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα «μαύρη σάτιρα για τον κόσμο της showbiz», αλλά μάλλον πορνό και μάλιστα βαρετό -εκτός, τι να πω, αν κάποιος σοκάρεται βλέποντας ένα παγάκι να χρησιμοποιείται ως σεξουαλικό βοήθημα ή αν ακούει πρώτη φορά τον όρο «αυτο-ερωτική ασφυξία».
«Σου αρέσει το νέο μου single;» ρωτάει η Jocelyn τον Tedros (τον ιδιοκτήτη nightclub που υποδύεται ο The Weeknd -αυτόν με το «vibe βιαστή» που λέγαμε πριν)
«Ωραίο είναι, αλλά δεν γίνεται να λες “I’m a freak” και να το τραγουδάς τόσο flat. O τρόπος που το τραγουδάς με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν ξέρεις πώς να πηδιέσαι.», βγάζει την ετυμηγορία ο γκουρού.
«Και πού ξέρεις εσύ--» πάει να αντιδράσει η Jocelyn.
O Tedros της ξετυλίγει το κόκκινο σατέν νεγκλιζέ με το οποίο η Jocelyn τον υποδέχτηκε σπίτι και, έτσι όπως την έχει μπροστά του καθιστή, της καλύπτει με αυτό το πρόσωπο μέχρι να μην μπορεί να πάρει ανάσα, βγάζει ένα μαχαίρι και ανοίγει μια τρύπα στο ύφασμα στο σημείο που βρίσκεται το στόμα της.
«Τώρα μπορείς να τραγουδήσεις.»
Τίτλοι τέλους.
«Μόλις είδα πρώτο επεισόδιο The Idol», στέλνω σε έναν φίλο.
«Είναι τόσο κακό όσο λένε;», μου απαντάει.
«Σαν το 50 Shades of Grey, αλλά με τον Weeknd.»
Oh wait:
