Από 40 κύματα πέρασε η πολυαναμενόμενη συνέχεια του franchise ταινιών του James Bond μέχρι να βγει τελικά στους κινηματογράφους, μιας που το No Time To Die το περιμέναμε κάπου στο 2019, αλλά η πανδημία του COVID-19 είχε εντελώς διαφορετικά πλάνα. Η κυκλοφορία του τελευταίου κεφαλαίου της κλασικής κατασκοπευτικής σειράς είναι όμως γεγονός και εμείς δεν θα μπορούσαμε να μην ασχοληθούμε με το τελευταίο πόνημα ενός franchise, που επηρέασε την pop culture και το παγκόσμιο φιλμικό σύμπαν όσο λίγα.
Στο No Time To Die παρακολουθούμε έναν Bond ο οποίος έχει αποσυρθεί εδώ και καιρό από τη ενεργό δράση, απολαμβάνοντας μια ήρεμη ζωή στην Τζαμάικα. Για πολύ κακή του τύχη, όλα θα αλλάξουν όταν θα μάθει πως η εγκληματική οργάνωση του φυλακισμένου αδελφού του, στην οποία κατά πάσα πιθανότητα εργάζεται η εντυπωσιακή Madeleine (Léa Seydoux), βρίσκεται πίσω από την απαγωγή ενός πολύ σημαντικού επιστήμονα. Ο Bond τότε θα αποφασίσει, τι άλλο, από το να μεταβεί στην Κούβα και να τον σώσει από τα χέρια των κακών. Φυσικά σε όλα αυτά θα μπλεχτούν οι συνήθεις ύποπτοι, από διπλούς πράκτορες και τις CIA και MI6, μέχρι τον Μ (Ralph Fiennes), ένα εξελιγμένο υπερ-όπλο και μια καινούρια 007 (Lashana Lynch).
Και μπορεί όλα τα παραπάνω να είναι επαρκή για να αναστήσουν στην κινηματογραφική οθόνη έναν ήρωα που αγαπήθηκε όσο λίγοι, αλλά και να μας δώσουν την απαραίτητη δόση δράσης μετά από μια χρονιά που σημαδεύτηκε από την παντελή έλλειψή της, όμως και πάλι φαίνεται πως δεν στάθηκαν αρκετά για να εντυπωσιάσουν. Το βασικό όμως πρόβλημα που αντιμετωπίζει το No Time To Die, και δεν μπορεί να πείσει κανέναν πια το 2021, δεν είναι η ποσότητα των συστατικών εκείνων που κάνουν μια ταινία δράσης του είδους ικανή να μας τραβήξει στις σκοτεινές αίθουσες, αλλά η ίδια η ποιότητά τους. Ας δούμε όμως τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.
Βασισμένη στα βιβλία της ομώνυμης σειράς του Ian Fleming, η σειρά ταινιών του James Bond ξεκίνησε την επιτυχημένη κινηματογραφική της πορεία το πολύ μακρινό πλέον 1962 με το Dr. No., σημαδεύοντας για πάντα την μαζική κουλτούρα και παρακολουθώντας στενά τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα. Μέσα από τις ταινίες του κινηματογραφικού σύμπαντος του Bond, ολόκληρος ο κόσμος έγινε θεατής της ανόδου και της πτώσης της δυτικής ψυχροπολεμικής ιδεολογίας, της κατάρρευσης της βρετανικής αυτοκρατορίας, της ανόδου του new age ιμπεριαλισμού και δεκάδων άλλων εξελίξεων της παγκόσμιας κοινότητας. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, οι εκάστοτε δημιουργοί του Bond επιχείρησαν να εξελίξουν και τον ίδιο με αντίστοιχο τρόπο, με αποτελέσματα άλλες φορές επιτυχημένα και άλλες κωμικοτραγικά.
Στην τελευταία ταινία Bond βλέπουμε έναν πράκτορα 007 ρομαντικό, που δεν φοβάται να εκφράσει την ευαλωτότητά του, σπάζοντας επί της ουσίας τα πρότυπα της μάτσο ετεροπατριαρχίας που τον γέννησαν κάποτε και τα οποία συντηρούσε μέσα από την ίδια του τη θέση. Και εκεί ακριβώς έγκειται το βασικό πρόβλημα του No Time To Die: στο ότι προσπαθεί διακαώς να συμβαδίσει με τα πρότυπα μιας κοινωνίας που συνεχώς αλλάζει, ξεχνώντας ουσιαστικά πως ο χαρακτήρας του Bond είναι δομημένος με τέτοιον τρόπο που είτε θα χρειαστεί να προδοθεί εντελώς ο ήρωας που κάποτε δημιούργησε ο Fleming, είτε να συνεχίσει μια παράδοση που (ευτυχώς) δεν ενδιαφέρει και δεν εκφράζει πια κανέναν (νοήμονα τουλάχιστον) άνθρωπο.
Το No Time To Die δεν είναι βέβαια ότι είναι μια κακή ταινία: σε αυτό οι θεατές θα βρουν οπωσδήποτε ανάμεσα στις επικές σκηνές δράσης του το απαραίτητο πάθος και συγκρατημένο δράμα, το (επίσης συγκρατημένο) camp βρετανικό χιούμορ, και μια μουσική επένδυση, όπως πάντα, εξαιρετική. Το No Time To Die, παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κακή ταινία, είναι ταυτόχρονα και μια ταινία που δεν χρειαζόταν και να γυριστεί ποτέ. Και αυτό γιατί πολύ απλά η σειρά του James Bond όσο και να θέλει δεν μπορεί και σίγουρα δεν χρειάζεται να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα ενός κόσμου εντελώς διαφορετικού από αυτόν του 1953 όταν και πρωτογράφτηκε ο χαρακτήρας του στο χαρτί. Ας κρατήσουμε λοιπόν τις αναμνήσεις μας από τις ταινίες του James Bond με τις οποίες μεγαλώσαμε και ας αναζητήσουμε την επόμενη εποποιία που θα μας εντυπωσιάσει, συμβαδίζοντας πραγματικά με την εποχή της.
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας:
