.jpg)
Small Axe
Ο Steve McQueen είναι ο πρώτος μαύρος σκηνοθέτης που κέρδισε ποτέ το Όσκαρ καλύτερης ταινίας με το 12 Years A Slave (2013). Ο ίδιος μας έχει χαρίσει ένα σκληρό δράμα φυλακών (Hunger) μια εξερεύνηση στην ανδρική σεξουαλική εμμονή (Shame) και ένα λιγότερο πετυχημένο φεμινιστικό heist movie (Widows). Φέτος σκηνοθέτησε το Small Axe που αποτελείται από πέντε αυτόνομες ταινίες, με διάρκεια από 80 έως 130 λεπτά η καθεμιά, με θεματολογία που αντλεί από τη ζωή της μαύρης κοινότητας στη Μ. Βρετανία.
Στην πρώτη (Mangrove) παρακολουθούμε μια ιστορία αστυνομικής βίας σε ένα μικρό εστιατόριο στο Νότινγκ Χιλ, όπου στις αρχές της δεκαετίας του '70 ήταν το στέκι της τοπικής μαύρης κοινότητας. Ο ρατσισμός των λευκών αστυνομικών οδήγησε τη μαύρη κοινότητα σε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας που πολλοί σύρθηκαν στα δικαστήρια. Ένα στρωτό, αξιοπρεπές δικαστικό δράμα που όμως δεν φτάνει τα επίπεδα του The Trial of the Chicago 7 που είδαμε φέτος. Στο δεύτερο επεισόδιο (Lovers Rock) παρακολουθούμε την εξέλιξη ενός νεανικού έρωτα μέσα από ένα ξέφρενο πάρτι, από τους γυναικείους αισθησιακούς χορούς σε funk και r’n’b ρυθμούς, μέχρι την αντρική πρωτόγονη έκρηξη αδρεναλίνης του φινάλε. Ιδρωμένο, «βιντεοκλιπάτο» φιλμ, με πλάνα μεγάλης διάρκειας από Steadicam, στο οποίο το έγκλημα καιροφυλακτεί σε κάθε γωνία (όπως θα ήταν το Climax χωρίς την πορνογραφική ματιά στην αυτοκαταστροφή). Η εκτόνωση και ο χορός σε ένα χώρο για νέους μαύρους δεν άντεχαν τον ρατσισμό στα κλαμπ των πόλεων.
Ακολουθούν η ιστορία ενός εγκληματολόγου που γίνεται μάρτυρας της κακοποίησης του πατέρα του από την αστυνομία και προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα από μέσα σε μια δύσκολη πορεία (Red, White and Blue). Η ιστορία ενός συγγραφέα που μεγάλωσε σε ιδρύματα μέχρι να ανακαλύψει το πάθος του για τη μουσική δουλεύοντας σαν DJ, τον οποίο οι ταραχές στο Μπρίξτον θα τον οδηγήσουν στη φυλακή όπου θα επανεξετάσει τη ζωή του (Alex Wheatle). Κι η ιστορία ενός μικρού μαθητή που έχει πάθος με το διάστημα και τα διαστημόπλοια αλλά η ανυπακοή στους κανόνες θα τον στείλει σε σχολείο για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μέχρι που μια ομάδα μαύρων γυναικών αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση (Education).
Πρόκειται για δυνατή, βιωματική δουλειά που εξερευνά τη βρετανική ιστορία του Black Lives Matters με εθνική υπερηφάνεια, χωρίς να καπηλεύεται τη μνήμη και να κάνει exploitation των σύγχρονων trend.
Black Narcissus
https://www.youtube.com/watch?v=2bS2qRi1mcg
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Μαύρος Νάρκισος των Michael Powell και Emeric Pressburger του 1947 είναι ένα από τα σπουδαιότερα υπαρξιακά φιλμ ψυχολογικού σασπένς όλων των εποχών και η θέση του στην ταινιοθήκη είναι δίπλα στο Vertigo. Μια από τις πιο όμορφες φωτογραφικά ταινίες στην ιστορία του σινεμά. Ένα δοκίμιο για τον πειρασμό, τη στέρηση, τη ματαίωση της ουτοπίας, για τα αισθησιακή διάλεκτο για ανθρώπους που διαλέγουν να την στερούνται, την σύγκρουση του αποικιακού Χριστιανισμού με τον φιλήσυχο Ινδουϊσμό, τη μεταφυσική λύτρωση από τα κοσμικά πάθη.
Αν υποθέσουμε ότι είχε κάποιο λόγο να γυριστεί ξανά αυτή η ιστορία (διαφωνώ κάθετα αλλά δεν έχει σημασία), τότε η φετινή διασκευή είναι τίμια και δεν προδίδει το πρωτογενές υλικό. Η υπολογισμένη σκηνοθεσία παρακολουθεί της καλόγριες της αγγλο-καθολικής Εκκλησίας στην απόπειρά τους να οργανώσουν ένα μοναστηριακό σχολείο στους πρόποδες των Ιμαλαΐων. Η παρουσία του βρετανού αρμοστή, οι ατμοσφαιρικές απειλές και η μνήμη των αποτυχημένων ιεραποστολών από το φάντασμα του πειρασμού θα προκαλέσουν προβλήματα και θα στήσουν παγίδες.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Charlotte Bruus Christensen σκηνοθετεί σε τρία μέρη την ιστορία και φαίνεται ότι σέβεται το αριστούργημα του Michael Powell. Η ιστορία εξελίσσεται χωρίς να προδίδει το υλικό και χωρίς περιττά cliffhanger. Τόσο ο Alessandro Nivola στο ρόλο του κυρίου Ντιν, όσο και η Gemma Arterton στο ρόλο της καλόγριας που οργανώνει την αποστολή είναι αξιόλογοι. Απολαύστε άφοβα αυτή την παραγωγή του BBC αλλά κάντε στον εαυτό σας ένα δώρο και (ξανα)δείτε με την πρώτη ευκαιρία την κλασική ταινία με την Deborah Kerr για να ερωτευτείτε το τεκνικόλορ θάυμα των Powell και Pressburger.
Industry
https://www.youtube.com/watch?v=PbM84z4XYgc
Αγχώδες, νευρικό και ρεαλιστικό, το Industry είναι η βρετανική απάντηση στα αμερικάνικα σήριαλ «καριέρας» όπως το Billions και το Suits. Μια χούφτα χαρακτήρων, φρέσκοι από τα ΜΒΑ τους, πέφτουν σαν σφαχτάρια στην αρένα των τραπεζικών χαρακωμάτων και θυσιάζονται σαν πρόθυμοι στρατιώτες στον πόλεμο των funds. Η σειρά διαδραματίζεται στο κεντρικό Λονδίνο, λίγο πριν την μεγάλη οικονομική κρίση, όταν η κοινωνία έγινε έρμαιο των χρηματιστηριακών κραδασμών.
Φιλόδοξοι πιτσιρικάδες, ξαμολημένοι με λύσσα για να αυξήσουν ή να διατηρήσουν το πελατολόγιό τους, πωλητές και αγοραστές αόρατου χρήματος σε μια ανθυγιεινή καθημερινότητα αμοραλισμού και τζόγου. Το Industry παρατηρεί το στρες στο γραφείο, τις καταπιεσμένες κραιπάλες και τους άρρωστους ανταγωνισμούς ενώ αναπτύσσει με ακρίβεια τις ψυχώσεις και τις εμμονές που χαρακτηρίζουν τα ορφανά κακέκτυπα του Γκόρντον Γκέκο που κυνηγάνε μια θέση στον ήλιο. Το πρώτο επεισόδιο το έχει σκηνοθετήσει η Lena Dunham (Girls), αλλά η ίδια δεν φαίνεται να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στη σειρά.
Roadkill
Αξιοπρόσεχτο πολιτικό δράμα που ρίχνει το δραματουργικό βάρος περισσότερο στα οικογενειακά προβλήματα, παρά στις πολιτικές προστριβές. Το Roadkill εξιστορεί τα πολιτικά διλήμματα και τα οικογενειακά σκάνδαλα του συντηρητικού πολιτικού Peter Lwarence. Η άνοδος στην εξουσία, η προβληματική σχέση με την πρωθυπουργό της Αγγλίας, οι κοινωνικοί ελιγμοί, η σαθρή πολιτική ρητορεία, η κενή ιδεολογική ατζέντα και οι μικρές προδοσίες από τους ανθρώπους της επικοινωνίας και της στρατηγικής, συνδυάζονται με ενδιαφέρον τρόπο από τον σκηνοθέτη Michael Keillor.
Ο Hugh Laurie είναι ηθοποιός που έχει αγαπηθεί πολύ και στη χώρα μας, κυρίως για τον ρόλο του Dr. House που υποδύονταν για οκτώ χρόνια περίπου. Εδώ μας χαρίζει μια ώριμη και μετρημένη ερμηνεία και προσεγγίζει με ακρίβεια έναν αμοραλιστή που ξέρει να ξεγλιστράει από τα δύσκολα με το σωστό ψέμα.
Truth Seekers
Μερικές φορές αρκεί λίγο αγνό και ανώδυνο fun. Το Truth Seekers προσφέρει γνήσιο χαβαλέ και ψυχαγωγική ατμόσφαιρα. Πρόκειται για μια καλόκαρδη κωμωδία τρόμου που δεν θα αποξενώσει τους μεγαλύτερους της γενιάς των Ghostbusters, αλλά θα αγγίξει και τους νεότερους που αγαπούν το βρετανικό χιούμορ του Hot Fuzz και του Shaun of the Dead.
Ένα ντουέτο ερευνητών προσπαθεί να καταγράψει μεταφυσικά φαινόμενα. Με τις αυτοσχέδιες έρευνές τους και τον low budget εξοπλισμό, οι ερευνητές της γειτονίας αναζητούν στοιχειωμένα σπίτια, πνεύματα και φαντάσματα. Ο Nick Frost είναι εξαιρετικός στο ρόλο του τεχνολογικά ικανού slacker με το όνομα Gus, ενώ η παρουσία του badass Malcolm McDowell είναι απόλαυση. Οι υποθέσεις θα τους οδηγήσουν σε μια συνωμοσία παγκοσμίων διαστάσεων, αλλά σημασία εδώ έχει το πηγαίο βρετανικό χιούμορ. Το μυστικό συστατικό στον μηχανισμό του σεναρίου είναι τα πετυχημένα false alarm τρόμου. Μια χαρά τηλεοπτικό entertainment.
