Σχεδόν κανείς δεν αμφιβάλλει για την ποιότητα της σειράς Big Little Lies (2017), ειδικά για τον θριαμβευτικό πρώτο της κύκλο. Πέρα από τις αξιόλογες και σύνθετες γυναικείες ερμηνείες, αλλά και τη στιβαρή πλοκή που αναπτύσσονταν μέσα από συνεχή flash back, το timing λειτούργησε ευεργετικά για εκείνη τη σειρά. Ο δυναμικός νέο-φεμινισμός που πότιζε τη δυναμική των σχέσεων και η γεύση του women's empowerment που άφηνε η «λύση» του μυστηρίου, χτύπησε φλέβα χρυσού στην αμερικάνικη τηλεοπτική πραγματικότητα. Εκείνη η επιτυχία, μάλλον άφησε ένα κενό στις ανάγκες του προοδευτικού κοινού που διψούσε για περισσότερο σύγχρονο δράμα, με πολλά πατήματα στην ζοφερή κοινωνική επικαιρότητα. Το Little Fires Everywhere (HULU) φιλοδοξεί να καλύψει αυτό ακριβώς το κενό και η Reese Witherspoon (που πρωταγωνιστεί και εδώ) και μετά το The Morning Show αναδεικνύεται σε μια νέα "America’s sweetheart" με correct ευαισθησίες, ιδανική για ρόλους σύγχρονης, χειραφετημένης μητέρας και εργαζόμενης.
Η πλοκή της σειράς τοποθετείται χρονικά στις αρχές του ‘90 και οι διασκευές στο soundtrack κάνουν ότι μπορούν να το υπογραμμίζουν, με ένα συνεχές κλείσιμο του ματιού. Ωστόσο, η χρήση της γλώσσας από τους χαρακτήρες είναι εντελώς…2020. Ποτέ άλλοτε μια σειρά «εποχής» δεν φαίνονταν τόσο σημερινή, όσον αφορά τον προφορικό λόγο των ηρώων, αλλά κυρίως, όσον αφορά τα racial και gender politics στην ιστορία.
Το βιβλίο της Celeste Ng στο οποίο βασίζεται η σειρά, βρίσκεται πολύ κοντά στις ευαισθησίες του Big Little Lies και διαχειρίζεται με τον ίδιο διδακτικό τρόπο το μελόδραμα. Ενώ, όμως, το Big Little Lies είχε έναν ήπιο, αβίαστο ρυθμό και ένα ρεαλιστικό σασπένς, στο Little Fires Everywhere τα ηθικά διδάγματα και διλήμματα και τα «ακριβοδίκαια» κηρύγματα πάνω σε κρίσιμα θέματα ρατσισμού είναι σε πρώτο πλάνο και φωνάζουν για να ακουστούν, ενώ πλοκή στ’ αλήθεια δεν υπάρχει.
https://www.youtube.com/watch?v=JWGkX8ClhBI
Η Witherspoon υποδύεται την Elena Richardson, μια μητέρα τεσσάρων παιδιών και σύζυγο ενός μάλλον αδιάφορου μεγαλοδικηγόρου, σε ένα προάστιο του Οχάιο. Η ίδια ασχολείται, φυσικά, ενεργά με την κοινότητά της και με τη λέσχη ανάγνωσής της, σαν γήινη "stepford wife", για να καλύψει τα απωθημένα μιας πετυχημένης καριέρας στην μεγάλη πόλη που της την στέρησε η μητρότητα. Η Kerry Washington υποδύεται την Mia Warren, μια περίπου μποέμ (αλλά όχι στ’ αλήθεια) καλλιτεχνική φωτογράφο που μαζί με την ανήλικη κόρη της νοικιάζει το παράσπιτο της μεγαλοαστής οικογένειας για να προσφέρει ως αντάλλαγμα υπηρεσίες οικιακής βοηθού. Το άγνωστο παρελθόν της μαύρης νοικάρισσας και η ψεύτικη συστατική επιστολή που κουβαλάει, θα πυροδοτήσουν ένα κύμα ενοχικού ρατσισμού στον χαρακτήρα της Witherspoon, ενώ το ανήλικο κορίτσι θα μπει σε ανταγωνιστικό τριπ με τα παιδιά της οικογένειας και τους συμμαθητές της, που ξεκινούν τις δικές τους μικρές επαναστάσεις.
Πού αρχίζει η ενοχική λευκή γενναιοδωρία των μεγαλοαστών και που τελειώνει το δικαίωμα στην τίμια εργασία; Πότε η καχυποψία είναι ηθικά νόμιμη και πότε η αμφιβολία πηγάζει από ρατσιστικά στερεότυπα; Όλα αυτά τα ερωτήματα, ανακατεμένα με τα προβλήματα γύρω από την αποδοχή των gender fluid εφήβων, την ρήξη με τους γονείς και τις κοινωνικές ισορροπίες στις clean cut γειτονιές των ακριβών προαστίων, ρίχνουν μεγάλο βάρος σε κάθε επεισόδιο και όχι μόνο συμπιέζονται σε υπερ-δραματοποιημένες σκηνές βουρκωμένων διαλόγων, αλλά φορτώνονται ακόμη περισσότερο με υποπλοκές για τη μητρότητα, για την κατάθλιψη, για την υιοθεσία των πλουσίων (!) από φτωχές μητέρες. Κάθε σκηνή αναζητά πιεστικά απαντήσεις για ευαίσθητα θέματα, απ’ αυτά που σήμερα ξυπνούν τα μεγαλύτερα κύματα οργής μέσα από μάχιμα hashtag.
Τελικά, το οικογενειακό δράμα της πλοκής δεν αφορά τον τηλεθεατή, ενώ αντίθετα στο Big Little Lies (μη σας πω και στο The Morning Show) σε ένοιαζε πολύ περισσότερο. Η σειρά δημιουργήθηκε για να διδάξει αλήθειες σε τηλεθεατές που θα έρχονται σε σπουδαία συμπεράσματα για την κοινωνία, καθώς θα γνέφουν θετικά και τα βουρκωμένα μάτια τους θα μαρτυρούν κατανόηση.
Το μεγάλο ατύχημα της σειράς είναι η Kerry Washington καθώς κάνει πολύ κακή δουλειά και εμφανίζεται διαρκώς «κλαμένη» -με το πιγούνι να τρεμοπαίζει αυτάρεσκα. Το μεγάλο ευτύχημα της σειράς είναι η ίδια η Reese Witherspoon η οποία πραγματικά καταλαβαίνει και αγαπάει την ηρωίδα που ερμηνεύει. Η συμπαθέστατη Reese όντως αντιμετωπίζει την σειρά σαν παθιασμένο πρότζεκτ και η παρουσία της σε κάνει να προσπερνάς την αδύναμη πλοκή. Μπορεί, προσωπικά, να μου λείπει το κορίτσι του Election ή του Legally Blonde, αλλά μια χαρά ερμηνεία δίνει σε αυτή την κοινωνικά ευαίσθητη σειρά για τους πιο παθιασμένους ψηφοφόρους της Hillary Clinton.
