Την τελευταία δεκαετία έχει ανθίσει ένα νέο είδος «βιωματικής» κωμωδίας, με αστεία που δεν ποντάρουν σε punchlines αλλά προσεγγίζουν δύσκολα αυτοβιογραφικά θέματα. Πρόκειται για ένα είδος ψυχαναλυτικής μαύρης κομεντί, την οποία βοήθησε η κατακόρυφη άνοδος της stand up κωμωδίας μέσω των άφθονων TV Specials που προσφέρουν τα μικρά τηεοπτικά δίκτυα και οι πλατφόρμες streaming. Κάπως έτσι, πέρασαν στο mainstream σειρές και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, όπως το πειραματικό Louie του Louis CK, το Chewing Gum της Michaela Coel, το Insecure της Issa Rae, το Atlanta του Donald Glover και το Crashing του Pete Holmes.
Μέσα σε αυτή τη γενιά άνθισε το άστρο της Phoebe Waller-Bridge που τη γνωρίσαμε μέσα από την σειρά Fleabag. Έχοντας μια αξιόλογη προϋπηρεσία στο θέατρο, η Waller-Bridge έγραψε έναν σαρωτικό μονόλογο σχετικά με μια σύγχρονη Λονδρέζα που μάχεται την κατάθλιψη, που προσπαθεί να βρει άκρη μέσα στην καταπιεστική καθημερινότητα της μεγαλούπολης και ταυτόχρονα, αντιμετωπίζει έντονες σεξουαλικές περιπέτειες και συναισθηματικά διλήμματα. Η ίδια διασκεύασε την performance του alter ego της σε μια σειρά 12 επεισοδίων (σε δυο κύκλους) για λογαριασμό του BBC και δημιούργησε έτσι μια ηρωίδα που είχε ανάγκη η νέα γενιά θεατών που δεν μπορούσε πια να συνδεθεί με την ροζ γλυκύτητα μιας Bridget Jones ή με το ενήλικο ρομάντζο της Nora Ephron. Η ηρωίδα του Fleabag δεν έχει ανάγκη να παριστάνει το ανυπεράσπιστο σπουργιτάκι σε έναν κόσμο αντρών που θέλει το κακό της, ούτε αναζητά τον πρίγκηπα της καρδιάς της. Αυτή η γυναίκα μισεί όσα της χαλάνε την καθημερινότητα, βαριέται διακριτικά την κενότητα του μέσου στρέιτ άντρα που τη διεκδικεί, αντιμετωπίζει με κωμικό θράσος τη μοναξιά, τη φθορά, το καταθλιπτικό σεξ και την αποτυχία, καθώς βλέπει τον κόσμο να την προσπερνά. Η Phoebe Waller-Bridge φτιάχνει το πορτρέτο μιας γυναίκας που κοιτάζει κατάμουτρα την κάμερα, χλευάζοντας τον αστικό σουρεαλισμό γύρω της και εκτίθεται σε μια σειρά από αυτοβιογραφικά ανέκδοτα. Άλλες φορές, μέσα από ψύχραιμες ματιές σε καθημερινές αγωνίες και άλλες φορές με μια νευρωτική αντιμετώπιση απλών καταστάσεων. Είχε προηγηθεί η σύντομη σειρά Crashing, αλλά το Fleabag ήταν αυτό που έκανε πολλούς κριτικούς να μιλάνε για το νέο υποσχόμενο ταλέντο της τηλεόρασης.
Το tour de force κωμικής αυτοέκφρασης του Fleabag της χάρισε επάξια βραβείο BAFTA, Χρυσή Σφαίρα και βραβείο ΕΜΜΥ. Όμως η Phoebe δεν επέλεξε να συνεχίσει με κάτι ανάλογο και υπέγραψε την κατασκοπική περιπέτεια Killing Eve. Αν και ο μάνατζερ και οι παραγωγοί της δεν ήταν καθόλου βέβαιοι για το αν οι fans της θα την ακολουθούσαν σε κάτι που δεν θα είχε τα νιχιλιστικά της σχόλια πάνω στο σεξ, τον θάνατο και την αποτυχία, το Killing Eve έκανε θραύση και αυτή τη στιγμή διανύει την τρίτη του σεζόν. Το σενάριο εκτυλίσσεται γύρω από ένα ανελέητο κυνηγητό της Villanelle (μια υπέροχη Jodie Comer) μιας ψυχωτικής πληρωμένης δολοφόνου που δρα στις σκιές του πολιτικού παρασκηνίου, από την Eve (την υποδύεται η Sandra Oh) μια γυναίκα που εργάζεται ως αξιωματικός ασφαλείας της MI5. Γύρω από τις δυο ηρωίδες στήνεται ένα πανούργο παιχνίδι αντικατασκοπείας που εξελίσσεται σε εμμονή και δεν κρίνεται στις απίθανες υπερβολές του χολιγουντιανού σινεμά, αλλά στη παράδοξη δυναμική ανάμεσα στις δυο γυναίκες.
Το Killing Eve είναι στην ουσία ένα παλιάς κοπής κατασκοπικό θρίλερ με στυλιζαρισμένη δράση, που καταφέρνει να συνδυάσει τις pulp καταβολές του με την ψυχαγωγική ιδιοσυγκρασία των γνήσιων indie κομεντί. Κάτω από το μανιασμένο κυνήγι της psycho killer με το poker-face και της δημόσιας υπαλλήλου με την παραπανίσια ευφυΐα που αναγκάζεται να συρθεί σε έναν κύκλο αίματος και προδοσίας, κρύβεται μια βαθιά εμμονή με σεξουαλικές προεκτάσεις.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για την δημιουργό αυτού του “nailbiter-action comedy”; Οι παραγωγοί της 25ης περιπέτειας του James Bond, είχαν τη φαεινή ιδέα να προσφέρουν στην Phoebe Waller-Bridge την ευκαιρία να προσφέρει τις υπηρεσίες της στον αρσενικό κόσμο του 007. Η πρεμιέρα του No Time To Die, που επίσης σκηνοθετεί άνθρωπος που προέρχεται από την τηλεόραση (ο Cary Joji Fukunaga του True Detective), πήρε αναβολή λόγω της πανδημίας για τον φετινό Νοέμβριο. Ο δρόμος για το mainstream είναι ανοιχτός και όλοι περιμένουμε για το επόμενο βήμα της 35χρονης Αγγλίδας που είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.
