Everything is …not wonderful στη ζωή των δύο ηρωίδων της ταινίας της Πία Μέχλερ. Η μία, η ελληνικής καταγωγής Μαρία (Τόνια Σωτηροπούλου), προσπαθεί χωρίς πολλή επιτυχία να ανοίξει τον δρόμο της στην καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης, ως ηθοποιός. Ταυτόχρονα, παλεύει με αρσενικούς παλαιάς κοπής: έναν εραστή (Αλέξης Γεωργούλης) που έχει ως δεδομένο ότι η ολοκλήρωση της γυναίκας έρχεται μέσα από τον γάμο και τα παιδιά· και ένα αντιπαθές αφεντικό, που θεωρεί ότι η δουλειά της σερβιτόρας είναι η μοναδική απάντηση στις προσευχές μιας μετανάστριας (την οποία καλοβλέπει κιόλας).
Μετανάστρια είναι και η Λέινα –εκ Γερμανίας, όμως, και αγκυροβολημένη σε ένα πολύ πιο σταθερό λιμάνι. Είναι παντρεμένη και ευκατάστατη, αλλά περνάει τον ελεύθερο χρόνο της στον γιατρό, αποφασισμένη να αυτοεπιβεβαιωθεί πως κάτι δεν πάει καλά στην υγεία της. Με το που υποψιάζεται ότι ο άντρας της την απατά, η Λέινα αποφασίζει να χωρίσει· επιχειρώντας, μεταξύ άλλων, να ξορκίσει την καθημερινή της πλήξη με μια δόση δράματος.
Εγκλωβισμένες σε έναν τρόπο ζωής που δεν τις καλύπτει και σε μια αδιάκοπη αναζήτηση του μοντέρνου, ινσταγκραμικού τρίπτυχου «αγάπη-ευτυχία- επιτυχία», οι δυο νεαρές γίνονται φίλες. Είναι μια φιλία πρόχειρα ζυμωμένη από τις συνθήκες, σχεδόν αναγκαστική, η οποία, σύμφωνα με την τοποθέτηση της ταινίας, δεν έχει σχέση με την «πραγματική» (τη φιλία δηλαδή που ριζώνει στο νεανικό, μα τόσο μακρινό παρελθόν). Το ερώτημα είναι αν η σχέση της τολμηρής, αποφασιστικής Μαρίας και της φοβικής, ψυχαναγκαστικής Λέινα θα αντέξει, ακόμα και αν οι συνθήκες αλλάξουν. Ακόμα και αν οι θαρραλέες επαναστάσεις αποτύχουν. Ακόμα και αν αποδειχτεί ότι το Αμερικάνικο Όνειρο δεν υπάρχει πουθενά.
Η δραματική κομεντί που έγραψε η ίδια η σκηνοθέτις (και, όπως αποκάλυψε η Τόνια Σωτηροπούλου, ξεκίνησε εντελώς από το μηδέν, χωρίς οικονομική υποστήριξη και εμφανή ορίζοντα) εκπέμπει μια παράξενη, ήσυχη γοητεία. Ζητάει να την παρακολουθήσεις χαλαρά και να αφεθείς να σου μιλήσει με φυσικότητα και ειλικρίνεια. Ίσως και με ένα αδιόρατα ειρωνικό κλείσιμο του ματιού, για τη συχνά επιδερμική, μετέωρη εποχή μας και για τα αδιέξοδα και τις ανομολόγητες αντάρες που πυροδοτεί μέσα μας.
Μέσα από κλειστοφοβικά πλάνα, η Μέχλερ «γκριζάρει» τη φυσική ομορφιά των ηρωίδων της με τις ανασφάλειες, τον εγωκεντρισμό και τις φοβίες που τις στοιχειώνουν και τις ματαιώσεις τις οποίες βιώνουν στα χρυσά (ή λιγότερο χρυσά) κλουβιά τους. Δεν τις ερωτεύεται, δεν τις ακυρώνει, δεν τις μαλώνει. Προσπαθεί να τις αφουγκραστεί και, μέσα από εκείνες, να σκιαγραφήσει, όσο πιο έντιμα μπορεί –και χωρίς να πέφτει στα θολά νερά ενός στείρου, επιθετικού φεμινισμού– τις ανησυχίες των (περίπου) 30άχρονων γυναικών του 21ου αιώνα και τη μπερδεμένη σχέση τους με το άλλο φύλο, με τον εαυτό τους, με τα «πρέπει» και τα «θέλω» του σήμερα και με την ελευθερία, που φαντάζει ολοένα και πιο άπιαστη.
Η.Π.Α./Ελλάδα 2018
Σκηνοθεσία: Πία Μέχλερ
Συν-σκηνοθεσία: Στέφανι Έιντζελ
Πρωταγωνιστούν: Τόνια Σωτηροπούλου, Πία Μέχλερ, Χάνα Χέρτσπρουνγκ, Αλέξης Γεωργούλης, Τζέιμς Κόκερ
Διανομή: Feelgood
