Η Παναγιώτα κοντεύει τα 40. Είναι όμορφη, αλλά μάλλον δεν το ξέρει. Ο κόσμος της δεν χωράει κραγιόν και γκλίτερ, αγαπησιάρες κολλητές, πόζες στο ίνσταγκραμ και νύχτες με μουσική και αλκοόλ. Είναι στενός και περιορισμένος, σαν το πάρκο ενός μωρού· μόνο που, αντί για πάνινα παιχνίδια και παραμύθια, είναι γεμάτος υποχρεώσεις. Ένας σύζυγος, δύο παιδιά, μαγείρεμα και νοικοκυριό συνθέτουν τη σταθερή καθημερινότητά της, που επαναλαμβάνεται σαν συνεπές δρομολόγιο τρένου.
Η Παναγιώτα δεν παραπονιέται. Κανείς δεν ξέρει αν είναι ευτυχισμένη. Διαθέτει όμως την τρυφερή στωικότητα εκείνης που έχει, εδώ και καιρό, αποδεχτεί συγκεκριμένα σύνορα και συγκεκριμένες αγάπες. Σε μια εποχή που τρέχει με ταχύτητα φωτός προς το αύριο, εκείνη περπατάει αργά, σε κύκλους.
Και ξαφνικά, ο κύκλος χάνει το γνώριμο σχήμα του. Η Παναγιώτα είναι αναλφάβητη, αλλά ξέρει να διαβάζει τις αγωνίες μιας κόρης στην εφηβεία κι ενός άντρα-κουβαλητή, ο οποίος έχει χάσει τη δουλειά του. Τώρα, πρέπει εκείνη να διασχίσει το ασφαλές της όριο: να βγει στο άγνωστο, και να δουλέψει.
Καθαρίστρια στο γειτονικό mall. Μια δουλειά που δεν ονειρεύτηκε ποτέ κανείς, μια σανίδα σωτηρίας, ένα κλειδί για μια καινούρια χώρα. Η Παναγιώτα θα φορέσει τη στολή και θα βουτήξει αποφασιστικά στα νέα της καθήκοντα. Πρέπει να μάθει να οδηγεί την πελώρια σκούπα. Πρέπει να μάθει πώς λειτουργεί ένα ΑΤΜ. Πρέπει να έρθει σε επαφή με ξένους, συναδέλφισσες και προϊσταμένους, με νέους κανόνες, με καινούριους ρόλους, με την απαξίωση και τα χαμόγελα, με τη συμπαράσταση και την αδικία. Θα τα δει και θα τα μάθει όλα, με την τόλμη και την απτόητη χαρά ενός μωρού, που ανακαλύπτει τον κόσμο μπουσουλώντας. Κι έπειτα, όταν θα σταθεί στα δυο της πόδια, θα ξέρει ότι δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
Εμείς ανακαλύπτουμε τον κόσμο μαζί της. Μέσα από το βλέμμα της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου, που εισχωρεί εντυπωσιακά κάτω από το δέρμα της ηρωίδας της, μέσα από τους σκυφτούς της ώμους που σιγά-σιγά ορθώνονται, μέσα από τις διστακτικές προσπάθειές της να ψηλαφίσει μια άγνωστη πραγματικότητα, βλέπει και ο θεατής τα πάντα αλλιώς. Από την αρχή.
Αυτό είναι το μεγάλο δώρο που προσφέρει Η Δουλειά Της, η πρώτη ταινία του Νίκου Labot: η επανεκκίνηση, όπως λέει και η πρωταγωνίστριά του. Η αυλαία που μπορεί να ανοίξει άξαφνα και μαγικά, μέσα από την ταπεινή διαδρομή μιας ταπεινής αλλά ατρόμητης ηρωίδας, αναδεικνύοντας το φαινομενικά ασήμαντο σε φαντασμαγορικά σημαντικό. Όλα είναι δυνατά, μας λέει η Παναγιώτα. Υπάρχουν ουράνια τόξα· κι αν έχουμε πίστη, θα βρούμε στην άκρη τους τον κρυμμένο θησαυρό: μια νέα ταυτότητα.
Η Δουλειά Της, σε σενάριο του σκηνοθέτη και της Κατερίνας Κλειτσιώτη, είναι μια απλή αλλά δυνατή ιστορία, η οποία ακουμπά στη λιτή, υπόγεια φορτισμένη της αφήγηση για να ξεδιπλώσει την ψυχή μιας ηρωίδας που ξαφνιάζει και συγκινεί, για να φωτίσει με ευφυΐα και ευαισθησία τις δυναμικές μιας σύγχρονης οικογένειας, για να εκθέσει τη σημερινή, δύσκολη εργασιακή πραγματικότητα χωρίς φτιασίδια μα και χωρίς να κραυγάζει· και, κυρίως, για να μας πείσει για τις απρόσμενες ικανότητες που φωλιάζουν μέσα μας.
Η βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου βρίσκεται σε θαυμάσια φόρμα (θα άξιζε να δείτε τη Δουλειά Της μόνο και μόνο για να απολαύσετε τη μαεστρία με την οποία χειρίζεται ερμηνευτικά το σώμα της), και ο Δημήτρης Ήμελλος, σε τέλεια ισορροπία απέναντί της, αποδίδει έξοχα, με διακριτικά ειλικρινείς αποχρώσεις, τον (φαινομενικά άχαρο) ρόλο ενός συζύγου που, στα καλά καθούμενα, αιωρείται μετέωρος.
Η πρώτη ταινία του Νίκου Labot έκανε πρεμιέρα στο Τορόντο, έχει ταξιδέψει σε διάφορα φεστιβάλ και έχει αποσπάσει διακρίσεις. Δικαίως, γιατί είναι μια ταινία με καρδιά.
Μια καρδιά που, ευτυχώς, ελπίζει.
Ελλάδα/ Γαλλία/ Σερβία 2018
Σκηνοθεσία: Νίκος Labot
Πρωταγωνιστούν: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Ήμελλος, Μαρία Φιλίνη, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Ελένη Καραγιώργη
