Η γυναικεία οπτική ήταν τελικά το συστατικό που χρειάζονταν ο ορυμαγδός από sequel, prequel και reboot που συνωστίζονται στα «καυτά» τριήμερα του Box Office, για μια θέση στον ήλιο της τρισδιάστατης σε εφέ, μα παντελώς μονοδιάστατης σε ποιότητα, ψυχαγωγίας των super heroes.
Είναι βέβαιο, ότι το «αγορίστικο» (και όχι «αντρικό», παρά μόνο στις ταινίες του Κρσίτοφερ Νόλαν) σύμπαν από χάρτινους ήρωες της Marvel και της DC Comics, θα προκαλέσει φθορά στο λαοφιλές genre, ανάλογη με εκείνη της άνθισης των Γουέστερν στη δεκαετία του 40 και του 50, όταν το κοινό κουράστηκε με τον καλό καουμπόι της εβδομάδας που του προσφερόταν σαν σίγουρη λύση και μοιραία στράφηκε σε άλλα είδη. Προς το παρόν, η κότα με τα χρυσά αυγά δεν έχει σταματημό, αλλά οι συγκεκριμένες ταινίες γίνονται ολοένα και πιο σεναριακά πλαδαρές, με την αίσθηση της μονοτονίας και της επανάληψης να είναι αισθητή ακόμα και στους ανήλικους θεατές, οι οποίοι δεν έχουν άμυνες απέναντι στις κατασταλτικές μηχανές του mainstream.
Η ανέλπιστα διασκεδαστική Wonder Woman, προσφέρει μια ολόφρεσκη ανάγνωση σε όσα στοιχειοθετούν μια περιπέτεια με υπερήρωα: τη μυθολογική αύρα, τη χορογραφημένη βαρβαρότητα, την τραγικότητα του αθρώπινου συναισθήματος κάτω από το βάρος των δυνάμεων, το ηθικό καθήκον κτλ. Η Γκαλ Γκαντότ στον επίμαχο, πρωταγωνιστικό ρόλο, έκλεψε την παράσταση στο ανεκδιήγητο «Batman v Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» και σκοπεύει να τον επαναλάβει στα επερχόμενα Justice League.
Όμως, πέρα από την γοητεία της Γκαλ και την πειθώ στο βλέμμα της, όφειλαν να μην επαναληφθούν οι σκηνοθετικές παπάτζες του κάθε αυτάρεσκου ψευτο-macho τεχνίτη πίσω από την κάμερα, σαν τον Ζακ Σνάιντερ. Ευτυχώς ο κάκιστος σκηνοθέτης παραμερίστηκε για να αναλάβει τη σκηνοθεσία η Πάτι Τζένκινς, την οποία είχαμε να δούμε από την εποχή της πρώτης της ταινίας -του εξαιρετικού Monster (2003). Όταν έχεις ξεκινήσει την καριέρα σου με ένα σαρωτικό, indie θρίλερ με θέμα μια λεσβία serial killer (που μεταξύ άλλων μας απέδειξε ότι η Σαρλίζ Θερόν ήταν «ηθοποιός» και όχι ένα ακόμη καλλίγραμμο μοντέλο), αναρωτιέμαι γιατί να περάσουν 14 χρόνια για τη δεύτερη ταινία σου. Η συζήτηση για τον σεξισμό του Χόλυγουντ ξεφεύγει από τις διαστάσεις αυτού του κειμένου. Ας πούμε απλά ότι το γυναικείο Ghostbusters ή το επερχόμενο Ocean's Eight (αμφότερα με γυναικείο cast), είναι οι περήφανα οι πιο «φεμινιστικές» στιγμές της βιομηχανίας. Θα αρκεστώ απλά να αναφέρω ότι η Τζένκις, καταχρηστικά δεν πήρε credit για το σενάριο, ενώ ο Ζακ Σνάιντερ, στο promotion της ταινίας, τρέχει και δεν φτάνει να καρπωθεί την επιτυχία ως «πνευματικός σύμβουλος».
Τα καλά νέα ξεκινούν από το πρώτο μέρος, που διαδραματίζεται στο παραδεισένιο χωριό όπου κατοικούσαν οι πολεμίστριες Αμαζόνες. Η Νταϊάνα, προτού εκπαιδευτεί για να γίνει Wonder Woman, ήταν η προστατευόμενη πριγκίπισσα. Η μητέρα της ήταν η Ιππολύτη (Κόνι Νίλσεν), βασίλισσα των Αμαζόνων και κόρη του θεού Άρη, ενώ θεία της ήταν η δυναμική Αντιόπη (Ρόμπιν Ράιτ). Η Κόνι Νίλσεν και η Ρόμπιν Ράιτ, στους σύντομους ρόλους τους, είναι εκθαμβωτικά όμρφες, σε ένα χαζευτικό πρώτο μέρος, το οποίο υμνεί την ανοχή και το επαναστατικό πνεύμα της μητριαρχίας. Το ασφαλές περιβάλλον θα ανατραπεί με την έλευση ενός Αμερικανού πράκτορα (Κρις Πάιν), που θα τους πληροφορήσει για τον παγκόσμιο πόλεμο των ανθρώπων. Η Νταϊάνα θα αφήσει τον κόσμο της, πεπεισμένη ότι το πεπρωμένο της είναι να πολεμήσει δίπλα στο ανθρώπινο είδος για να σταματήσει τον θεό Άρη, ο οποίος έχει διαφθείρει τις ψυχές των ανδρών.
Τα εφόδια της αφήγησης είναι παραταγμένα με χάρη, οι μυθολογικές εικονογραφίες δεν αποπροσανατολίζουν τον θεατή, οι σκηνές δράσης έχουν αίσθηση γεωγραφίας, το χιούμορ είναι πολύ δουλεμένο και η χημεία μεταξύ Κρις Πάιν και Γκαντότ λειτουργεί άψογα –όλα αυτά σε ένα απολαυστικό χαρμάνι, το οποίο προδίδεται μόνο από την αίσθηση φλυαρίας στη δράση της τελευταίας μισής ώρας (τα 140 λεπτά είναι υπερβολική διάρκεια). Μπροστά στο νεύρο και τη χάρη της Γκαντότ, όταν σκέφτεσαι τις μούτες (μηδενικού I.Q.) του Μπεν Άφλεκ ως Μπρους Γουέιν, σε πιάνει κλαυσίγελος. Είμαι σίγουρος ότι 9 στους 10 βιντεοκλιπάδες που τα τσέπωσαν χοντρά για κάθε Iron Man και κάθε Hulk που κυκλοφορεί ελεύθερα εκεί έξω, θα πρέπει να έπεσαν σε βαθιά περισυλλογή με τον τρόπο που η Τζένκινς έδωσε ζωή στη Wonder Woman.
{youtube}Tc7TFpCWO4s{/youtube}
