Ένα καυτό Σαββατοκύριακο για όλους τους αμετανόητους clubbers της χώρας ήταν αυτό που μας πέρασε, με το Techniques Festival 2018 της ομάδας Blend στην Αθήνα και το Reworks Festival 2018 στη Θεσσαλονίκη να συμπίπτουν τόσο χρονικά, όσο και σε περιεχόμενο, αφού μοιράστηκαν δύο από τους πιο καταξιωμένους headliners της παγκόσμιας ηλεκτρονικής σκηνής. Κάνοντας έτσι τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας να ξανανιώσουν τα δοξασμένα χρόνια της house και techno έξαρσης.
Richie Hawtin και Nina Kraviz δεν είναι απλά ονόματα στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια της club κουλτούρας. Πρόκειται για δύο τεράστια brands, τα οποία κουβαλάνε πίσω τους δύο διαφορετικές γενιές και πιάτσες νυκτόβιων εραστών του ηλεκτρονικού ήχου. Η συνύπαρξή τους λοιπόν κάτω από τους τίτλους ενός φεστιβάλ, δεν μπορεί παρά να θέσει σοβαρό εχέγγυο για την επιτυχία του. Είναι δηλαδή ακριβώς οι εμφανίσεις που χρειάζεται, αν θέλει να δει ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του clubbing σαν γιγάντια κυματομορφή πάνω από τις σκηνές του.
Αυτή μάλιστα η κυματομορφή αιωρήθηκε από νωρίς –για τα δεδομένα του clubbing, πάντα– στο Stage 1 του Techniques, με τον Αμερικανό John Geiser να παραλαμβάνει γύρω στη 01.30 σκυτάλη από τους resident DJs του Blend, Mikee και Manolaco. Για 2 περίπου ώρες, κατόπιν, τον ακούσαμε να αναμιγνύει μπάσα και μινιμαλισμό σε ένα αξιόλογο δείγμα γραφής του προσωπικού του ήχου, που μπορεί να βρει μια χαρά τη θέση του κάτω από την ταμπέλα της ατμοσφαιρικής techno.
Γύρω στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, είχε πια έρθει η ώρα του πρωτομάστορα. Ο Καναδός πιονέρος της minimal techno, ο οποίος έχει αλώσει την Ίμπιζα κι έχει φάει τις χρυσές εποχές των 1990s με το κουτάλι, πήρε θέση πίσω από τις κονσόλες του Stage 1 φιλοδοξώντας να μας θυμίσει «πώς γίνεται». Το set του Hawtin δεν βρήκε πάντως την αναμενόμενη απήχηση στις τάξεις των millennials, που είχαν κάμποσους εκπροσώπους στις αρένες του Techniques – σε αρκετά αυτιά ίσως ακούστηκε δηλαδή κάπως «παλιακό», στα όρια του ανέμπνευστου. Η ιστορική του όμως αξία στέκει αδιαμφισβήτητη, ιδίως για όσους τη δεκαετία του 1990 πήγαιναν φροντιστήριο Δέσμες με την προσμονή του κλαμπ το Σαββατοκύριακο. Γι' αυτούς, ο Hawtin θα είναι πάντα ο «Richie» και θα έχει πάντα έναν καλό λόγο να βρίσκεται σε κάθε αντίστοιχο φεστιβάλ, οπουδήποτε στον κόσμο.
Εντωμεταξύ στην άλλη πλευρά της Ιεράς Οδού, στο Stage 2, ο Solomun έπαιρνε κεφάλια από τις 3, αποδεικνύοντας εαυτόν την (όχι και τόσο κρυφή, βέβαια) έκπληξη του φεστιβάλ. Φρέσκος αλλά και μεστός, σοβαρός αλλά και πάρα πολύ cool, ο λίαν αγαπητός στο ελληνικό κοινό –λόγω των δημοφιλών remixes του– Γερμανοβόσνιος DJ χτύπησε υπερωρίες και παρέδωσε ένα ακούραστο set της electronica του τώρα· με όλες τις ετερόκλητες αναφορές της κι εκείνον τον τόσο/όσο πειραματισμό, που δεν χάνει την ιδιότητα του καλού «μεζέ» ακόμα και για τα πιο ευήκοα στη mainstream EDM αυτιά.
Κάπως έτσι, χορεύοντας μέχρι το πρωί με τον Solomun, η αναμονή για το ξημέρωμα και την άφιξη της Nina Kraviz από τη συμπρωτεύουσα και τα decks του Reworks φάνταξε πιο γλυκιά. Μία από τις πιο hot παρουσίες στα DJ χρονικά της δεκαετίας, έδωσε πρόσθετη αίγλη στο Techniques με το κομαντιλίκι της απευθείας πτήσης από Θεσσαλονίκη (το set της στο Reworks τελείωνε στις 3.00), χορταίνοντας τα άγρυπνα party animals μ' ένα live set που θα μπορούν να διηγούνται για καιρό σε φίλους.
Η Kraviz κατέβηκε από τη σκηνή στις 9 το πρωί της Κυριακής, πανηγυρικά περιβεβλημένη τον εκρηκτικό μύθο της. Απέναντι, στο μεταξύ, ο Solomun έπαιζε ακόμα. Τρεις μήνες μετά το ADD Festival, το οποίο σηματοδότησε το καλοκαίρι μας, το φθινόπωρο ξεκίνησε με ένα ακόμα ηλεκτρονικό μπαμ –άλλης αισθητικής πάστας, βέβαια– από εκείνα που θυμίζουν τα παλιά και μας καθησυχάζουν για τη διαχρονική ικανότητα αυτής της πόλης να χορεύει ακόμη μέχρι το πρωί.
{youtube}0xExuKgCH90{/youtube}
